نقد سریال Mouse – موش

در بخش بازیگری اولین و مهمترین بازیگری که جلوی دوربین جلب توجه می‌کند، شکارچی سر است؛ اولین شخصیت منفی که در سریال موش هویتش لو رفته و ما می‌فهمیم. مدل رفتار بازیگر جلوی دوربین به حدی استادانه است که انگار بازیگر واقعا خودِ قاتل است. نوع نگاه نافذ بازیگر به انضمام سکوت‌هایی که بین دیالوگ‌هایش می‌کند و حتی حسِ عجیبِ غرورآمیزی که در پسِ هر صحنه به مخاطب تحویل می‌دهد، همگی نشان می‌دهد که از این بازیگر به خوبی بازی گرفته شده است. نه فقط بازیگر شکارچی سر، بلکه کمی آن‌طرف‌تر بازیگر نقش سونگ یو هان نیز دقیقا همان مدل رفتار را بازی می‌کند که بازیگر نقش پدر رفتار می‌کرده و می‌توان ادعا کرد که بازی‌ این دو بازیگر با یکدیگر کاملا منطبق هستند. کمی آن‌طرف‌تر، گو مو چی را داریم که لی هه جون ایفاگر نقشش است؛ بازیگری که نسبت به سایر بازیگرهای تیم موش تجربه بیشتری دارد. در ارتباط برقرار کردن با شخصیت گو مو چی نمی‌توان بازی باورپذیر لی هن جون را نیز نادیده گرفت. با این‌که زندگی گو مو چی سراسر پر از اتفاقات تلخ و غم‌انگیز است، اما گو مو چی را به واسطه‌ی شخصیت‌پردازی خوب به انضمام بازی خوب بازیگرش می‌شناسیم و در هر لحظه، حال او را درک می‌کنیم. این وسط شاید تنها لی سونگ گی در نقش جونگ باروم در مقایسه با همتاهای خود از لحاظ بازیگری کم می‌آورد. این بازیگر که بیشتر با نقش‌های عاشقانه سر و کار داشته، کمی در پرورش نقش پیچیده‌ی جونگ باروم به چالش می‌افتد. با این حال لی سونگ گی هر چه بیشتر جلوی دوربین قرار می‌گیرد و هر چه ما به پایان داستان نزدیک‌تر می‌شویم، عملکرد این بازیگر نیز بهتر و بهتر می‌شود؛ تا جایی‌که در پایان، می‌توان این بازیگر را نیز از جنبه‌ی کیفیتِ بازی، هم‌تراز با دیگر بازیگران به خصوص لی هه جون در نقش کارآگاه گو مو چی بدانیم. بازی سایر بازیگران در قامت شخصیت‌های فرعی هم قابل قبول است؛ نه کمتر و نه بیشتر.

سریال موش در اواخر داستان سعی می‌کند به قصه‌اش عمق داده و ابعاد فرا متنی به قصه تزریق کند. با این‌که کمی قصه عمق پیدا می‌کند، اما سریال موش در القای یک مفهوم نو و جدید ناتوان ظاهر می‌شود. سریال موش ضمن این‌که در بطن خود، داستان به شدت بی‌رحمانه‌ای را روایت می‌کند، مثل بسیاری دیگر از فیلم و سریال‌های کره‌ای در سبک جنایی، به ضعف سیستماتیک و نارکارآمدی نیروی پلیس در حل یک بحران اشاره دارد. این مرتبه نیز یک شخص در برابر سیستم می‌ایستد و برای بهبود وضعیت ممکن تلاش می‌کند؛ هر چند اثرگذاری زیادی که باید سریال موش در پایان القا می‌کرد، چیزی نبود که انتظارش را داشتیم. با تمام این تفاسیر، باید به دقت و عملکرد سازنده‌های سریال موش در خلق یک اثر شسته و رفته در سبک جنایی و رازآلود آفرین گفت.

سریال کره‌ای Mouse داستان خوفناکی را به طرز بی‌رحمانه‌ای روایت می‌کند که جدا از تزریق هیجان و اضطراب بسیار بالا به مخاطب، سورپرایزهای زیادی تا پایان قصه دارد که حتی یک بیننده‌ی بیگانه با ژانر جنایی نیز از تماشای چنین داستان رازآلود و اسرارآمیزی احتمالا به وجد خواهد آمد.