-
0/10
پخش فصل دوم انیمه Demon Slayer مصادف شد با پخش انیمه مورد انتظار اتک آن تایتان، اما دلیل نمی‌شود که از انیمه شیطان کش غافل بمانیم؛ انیمه‌ای که یک قصه ساده را آب و تاب داده و به خوبی به خوردمان می‌دهد. بعد از تماشای آرک قطار موگن، حالا نوبت به آن رسیده به همراه هاشیرای بعدی با ماجراجویی تانجیرو و دوستانش همراه شویم؛ ماجراجویی جذابی که حرف‌های زیادی می‌توانسته برای گفتن داشته باشد.
پس از تماشای ماجرای قطار موگن، یک چالش بزرگ جلو روی سازندگان انیمه شیطان کش قرار گرفته بود. این‌که پس از مرگ سراسر تراژدی و غم‌انگیز رنگوکو چطور می‌توانند هاشیرای بعدی را تاثیرگذار به بیننده معرفی کنند؛ چراکه تنگن (Tengen) برخلاف رنگوکو خصوصیاتی دارد که در گام اول شاید هر بیننده‌ای نتواند با تنگن ارتباط برقرار کند. حسِ خودشیفتگی، خوش‌گذرانی‌های تنگن و صد البته اعتماد به نفس فوق‌العاده بالایش چند عاملی بوده که مثل یک مانع، سد راه ارتباطِ بیننده با این شخصیت می‌شود. مدت زمان زیادی طول می‌کشد تا تنگن را تا حدودی شناخته و با او خو بگیریم. هر چند در این راه با سه همسر تنگن نیز آشنا می‌شویم؛ اتفاقی که اگر هم نمی‌افتاد چیز مهمی را از دست نمی‌دادیم.
فصل دوم سریال شیطان کش شروع چندان ماندگار و هیجان‌انگیزی ندارد. قصه از جایی شروع می‌شود که ریتم روایت در پایین‌ترین حد ممکن قرار داشته و انیمه می‌توانسته اتفاقات جلوی چشمان مخاطب را به جای چند قسمت در حد چند دقیقه خلاصه کند. با این حال فصل دوم انیمه شیطان کش به طرز عجیبی از پرداختن به مسائل بنیادی انیمه طفره می‌رود. برای مثال از موزان به جز یک الی دو صحنه چیز دیگری نمی‌بینیم و اطلاعاتی نیز به مخاطب که ما باشیم گفته نمی‌شود. موزان، شخصیت منفی به اصطلاح قدرتمندی است که هنوز هویت و قصه‌اش یک راز مهم در دنیای انیمه به حساب می‌آید. از آن سو بسته به اتفاقاتی که در حین نبرد تانجیرو با داکی رخ می‌دهد، در قسمتی که تحت عنوان Layered Memories پخش می‌شود با یک اتفاق فوق‌العاده نفس‌گیر و جذاب روبه‌رو می‌شویم که تانجیرو در کالبد یک شخصیت دیگر برای چند دقیقه ظاهر شده، دیالوگ‌هایی با داکی گفته و سپس بدون هیچ نکته‌ی اضافه‌تری صحنه به پایان می‌رسد. انیمه اصلا توضیح نمی‌دهد که این هویت مرموز که در بدن تانجیرو به صورت موقت ظهور کرده که بود و چه تاثیری در جریان اصلی داستانی در زمان گذشته داشته است. دست‌اندرکاران انیمه در فصل دوم تا حدودی بیننده را نسبت به مانگای شیطان کش آگاه فرض کرده‌اند؛ چراکه این حجم از نگفتن‌ها دیگر هر مخاطب پر صبر و حوصله‌ای را کلافه خواهد کرد. تعداد سوالات پیش آمده در فصل اول و دوم به حدی رسیده که دیگر می‌توان انتظار داشت تا انیمه، به برخی از سوال‌ها و رازهای داستان پاسخ دهد.
به رسمِ ماجرای قطار موگن، فصل دوم انیمه شیطان کش نیز در فرم و قالب تقریبا یک شکل ساخته می‌شود
به رسمِ ماجرای قطار موگن، فصل دوم انیمه شیطان کش نیز در فرم و قالب تقریبا یک شکل ساخته می‌شود؛ یعنی تانجیرو و دوستانش که به شدت تمرین‌های سختی را تجربه کرده، به اتفاق یک هاشیرا به یک منطقه جدید رفته، نبرد سختی تا سر حد مرگ با شیطان داشته و در نهایت هم فصل با تمرکز مجدد روی تانجیرو و دوستانش به پایان می‌رسد. با این‌که نبرد با دو شیطانِ فصل دوم خیلی زمان‌بر است، انیمه به خوبی می‌تواند عجز و ناتوانی تانجیرو را از لحاظ بدنی در مقابله با شیطان‌ها به بیننده نشان دهد. حتی در اواخر داستان نیز گیوتارو سر صحبت را با تانجیرو باز کرده و صحنههای جذابی را تماشا می‌کنیم. انیمه شیطان کش در فصل دوم مجدد این مسئله را مطرح می‌کند که هیچ رحم و مروتی در این داستان وجود ندارد و هر آن امکان دارد یک شخصیت به بدترین شکل ممکن مجازات و حتی کشته شود.
دست‌اندرکاران انیمه در فصل دوم به شدت تلاش کرده‌اند تا جلوه‌های بصری این انیمه بهتر از قبل باشد. انصافا هم وقتی به کیفیت بصری و گرافیک انیمه نیم نگاهی می‌اندازیم، باید اعتراف کرد که آنها در این مسیر موفق عمل کرده‌اند. برای مثال صحنههای پایانی نبرد تانجیرو با گیوتارو از یک طرف، درگیری زنیتسو و اینوسکه با داکی از طرف دیگر و رقص شمشیر تنگن همگی موجب می‌شوند تا ما از تماشای صحنه به صحنه و ثانیه به ثانیه‌ی نبرد در فصل دوم انیمه شیطان کش لذت ببریم. فارغ از نبرد و صحنههای اکشن، نحوه‌ی رونمایی از منطقه‌ی سرگرمیِ جهان انیمه نیز پرزرق و برق و تماشایی است.
انیمه شیطان‌کش همچنان در ذهن بیننده‌اش اثرگذار است اما به نسبت کمتر از دو آرک گذشته. اول این‌که مدت زمان کمتری با تنگن به عنوان هاشیرا در ارتباط بوده‌ایم و کمتر به گذشته‌هایش نسبت به رنگوکو سفر کرده‌ایم. دوم این‌که کاراکتر تنگن کمتر حسِ سلحشورانه‌ای را داشته که از یک هاشیرا در دنیای شیطان کش انتظارش را داشتیم. سوم تنگن ته ماجرا زنده می‌ماند و این اتفاق اصلا قابل مقایسه با مرگ به شدت غم‌انگیز رنگوکو نیست. از طرفی نزکو و تانجیرو در این فصل با این‌که تعامل‌هایی با یکدیگر دارند، اما به جز یکی دو صحنه، اتفاق تماشایی و تاثیرگذاری به چشم نمی‌بینیم. شاید مهمترین اثرگذاری آرک منطقه سرگرمی برمی‌گردد به دو شیطان داستان و گذشته‌ای که در حد یک قسمت از آنها در پایان فصل تماشا می‌کنیم. حس هم‌دردی با داکی و برادرش، حسِ نفرت از دنیایی که انگیزه‌ی قدرتمندی بوده برای تبدیل دو انسان مظلوم و بی‌پناه به شیطان، دو المان نیرومندی است برای تحت تاثیر قرار دادن ذهن، روح و قلب مخاطب. قاب‌‌های پایانی مربوط به داستان داکی و گیوتارو، دیالوگ‌هایی که بین خواهر و برادر رد و بدل می‌شود و قطره اشکی که گونه‌ی شیطان را نوازش می‌کند، آخرین تیرهای خلاصی است که انیمه به قلب بیننده می‌زند تا بالاخره مخاطب پس از این همه دنبال کردن هیجان و اضطراب، اندکی به حال خود فرو رفته و احساساتی شود. فصل دوم انیمه شیطان کش شاید مقدمه و شروع خوبی نداشته و در شخصیت‌پردازی تنگن کوتاهی کرده اما در پایان، اثری است که هم مخاطب را راضی نگه می‌دارد و هم سطح انتظار بیننده را برای تماشای فصل سوم انیمه شیطان کش بالاتر می‌برد.
با این‌که فصل دوم انیمه Demon Slayer رو همان فرم و قالبی می‌چرخد که در آرک قطار موگن تماشا کرده بودیم، همچنان انیمه‌ای است که می‌تواند مخاطبش را با روایت، شخصیت‌پردازی و گرافیک تماشایی‌اش راضی نگه دارد. اگر ایرادات اساسی فصل دوم در فصل آینده انیمه شیطان کش تکرار نشود، با اثر قوی‌تری روبه‌رو خواهیم شد.
روایت جذاب-
نبردهای هیجان‌انگیز
-
ارتباط بهتری که با تانجیرو و نزکو برقرار می‌کنیم
-
قدرت اثرگذاری روی ذهن بیننده
-
گرافیک بصری بهینه یافته
عدم پرداخت درست و حسابی به تنگن-
عدم پاسخ انیمه به برخی از سوالات بنیادی فصل اول و دوم
-
عدم پرداخت به شخصیت موزان
نظرات
دیدگاه خود را اشتراک گذارید