-
0/10
وان پیس نسبتبه ناروتو برتری دارد؛ اما چرا؟
بیایید بررسی کنیم!!
قطعا به عنوان یک اوتاکو با نامهای وان پیس و ناروتو آشنایی دارید. طی این مقاله قرار است به برتری وان پیس نسبتبه ناروتو بپردازیم، پس همراه رسانه سرگرمی باشید.
معمولا غولترین عنوانها در دنیای انیمههای شونن از مجله شونن جامپ هفتگی منتشر میشوند. از جمله این عنواین شناخته شده و پرطرفدار میتوانیم به وان پیس و ناروتو اشاره کنیم. سالهاست که میان دنبال کنندگان این دو مجموعه رقابتی است که سعی دارند از اثر مورد علاقه خود طرفداری کنند. اما به نظر میرسد اکنون زمان خوبی است که به بررسی برترین اثر بپردازیم. در دهه آغازین قرن بیستویکم، همزمان با انتشار نسخه آمریکایی مجله Shonen Jump در سال ۲۰۰۲، مخاطبان شاهد آغاز ماجراجویی Luffy در مجموعه وان پیس بودند؛ اثری که با روحیه ماجراجویانهاش توانست دنیای مانگا را تسخیر کند. اندکی بعد، سری ناروتو نیز پا به عرصه گذاشت و خیلی زود در میان نسل جوان محبوب شد. بسیاری از طرفداران آن دوران، از جمله نویسندگان و منتقدان جوان، با هر دو اثر رشد کردند و این دو مجموعه را به عنوان بخشی از خاطرات فرهنگی خود به یاد دارند.
با گذر سالها و تغییر ذائقه مخاطبان، اکنون بسیاری از کارشناسان و علاقهمندان اعتقاد دارند که انیمه وان پیس توانسته است جایگاه پیشتری نسبت به ناروتو کسب کند. این موفقیت را میتوان نتیجه جهانسازی دقیق، روایت پیوسته و توسعه مداوم شخصیتها در طول بیش از دو دهه دانست. وان پیس و ناروتو، هر دو ستونهای اصلی فرهنگ انیمه در قرن بیستویکم هستند، اما روند پیشرفت وان پیس نشان میدهد که سفر Luffy هنوز هم ادامه دارد و همچنان قادر است میلیونها بیننده را با خود همراه کند.
بیایید نخست از کیفیت و گرافیک انیمه بگیم:
بازگشت دوباره به Naruto: Shippuden همیشه برای طرفداران قدیمی یادآور دورهای از بلوغ هنری و روایتپردازی در جهان ناروتو است. این بخش از مجموعه، پاداشی درخشان برای ۲۲۰ قسمت ابتدایی و پرچالش ناروتو به شمار میآید؛ جایی که کیفیت انیمیشن به شکل محسوسی افزایش یافته و نبردها از نظر احساسی و تاکتیکی به اوج خود رسیدهاند. قسمت شماره ۸۲ نمونهای ماندگار از قدرت بصری این مجموعه است؛ اپیزودی که بدون حضور مبارزه مستقیم، توانست دامنه هنری و احساسی خود را به نمایش بگذارد و نشان دهد چگونه ناروتو به مرحلهای فراتر از صرفاً یک انیمه اکشن رسیده است.
در سوی دیگر، وان پیس مسیر طولانیتری را برای رسیدن به نخستین نقطه اوج خود پیمود. این مجموعه پس از حدود ۲۶۴ قسمت با آرک Enies Lobby به مرحلهای رسید که از نظر انیمیشن و روایت، استاندارد تازهای را تعریف کرد. با گذشت زمان، وان پیس در روندی تدریجی اما پیوسته، ثابت کرد که سقف خلاقیت و روایت آن حتی از دستاوردهای خیرهکننده Naruto: Shippuden نیز فراتر است. آرک Wano جهشی کیفی در کارنامه این مجموعه به شمار میآید و بخش Egghead همچنان در حال گسترش مرزهای بصری و داستانی است. وان پیس و ناروتو، دو اثر جاودانه دنیای انیمه، در مسیر رشد خود تصویری از پویایی و تکامل مداوم این هنر را ارائه میدهند.
وان پیس در روندی تدریجی و با تکیه بر انسجام روایی خود نشان داده است که سقف توانایی و شکوه بصری آن حتی از بالاترین دستاوردهای Naruto: Shippuden نیز فراتر میرود. این برتری تا جایی پیش رفته که حتی شاخصترین لحظات انیمه ناروتو، از غم عمیق Shikamaru گرفته تا نبرد پرتنش Kakashi و Obito و یا قدرتنمایی خیرهکننده Madara در برابر اتحاد Shinobi، در برابر صحنههای شاخص وان پیس گاه کمفروغ به نظر میرسند. نبرد تاریخی Garp و Kuzan، رویارویی نفسگیر Luffy با Kaido و فلاشبک تأثیرگذار Kuma از نمونههایی هستند که قدرت روایی و هنری وان پیس را در بالاترین سطح خود به نمایش میگذارند؛ صحنههایی که نه تنها از نظر فنی چشمنوازند بلکه از نظر احساسی نیز با مخاطب ارتباطی عمیق برقرار میکنند.
یکی از دلایل اصلی موفقیت وان پیس را میتوان در حضور استعدادهای برجستهای چون Megumi Ishitani و Vincent Chansard دانست که با ورود خود به پروژه، بهبود قابل توجهی در کیفیت بصری و کارگردانی ایجاد کردند. این پیشرفت در حالی حاصل شده که وان پیس همچنان به عنوان یک مجموعه هفتگی ادامه دارد، در حالی که ناروتو پیش از آنکه استودیو Pierrot با ظهور آثاری چون Demon Slayer به مدل فصلی روی آورد، به پایان رسیده بود. اکنون انتظار میرود که نسخه بعدی انیمه Boruto بتواند از این تغییرات در ساختار تولید بهرهمند شود و مسیر تازهای را در ادامه میراث ناروتو ترسیم کند. در مجموع، وان پیس و ناروتو همچنان به عنوان دو ستون اصلی صنعت انیمه، معیارهای تازهای برای کیفیت، روایت و ماندگاری در این عرصه تعیین میکنند.
وان پیس از موسیقی بینظیر خود برای اثربخشی بیشتر استفاده میکند
بحث درباره اینکه کدام انیمه موسیقی تأثیرگذارتری دارد، همواره میان هواداران وان پیس و ناروتو ادامه دارد، اما وان پیس در بهرهگیری از موسیقیهای آغاز و پایان خود توانسته تأثیر عمیقتری بر جای بگذارد. در آرک Wano، زمانی که Oden در حال بازنگری آنچه بود که همراه Gol D. Roger در سفر بزرگ خود کشف کردند، یعنی گنج Joy Boy، لحظهای ناب از احساس و یادآوری رقم خورد. در همین بخش، تم پایانی نخست وان پیس با عنوان memories اثر Maki Otsuki بار دیگر پخش شد و در حالی که خدمه کشتی از شدت خنده و اشک در هم شکستند، حس نوستالژی و تکامل داستان به اوج خود رسید. این قطعه پیشتر در قسمت ۱۳۰ و سپس در قسمت ۸۰۸ نیز استفاده شده بود، اما این بازگشت اخیر، لحظهای کوبنده و احساسی برای بیننده رقم زد. برای نسلی که اکنون در دهه سی زندگی خود قرار دارند و از کودکی با ماجراجوییهای Luffy همراه بودهاند، شنیدن دوباره memories در لحظهای چنین عمیق، تجربهای شخصی و در عین حال جهانی محسوب میشود؛ گویی مخاطب خود عضوی از خدمه است و در کشف آن گنج اسرارآمیز سهمی دارد.
در سوی دیگر، قدرت موسیقایی ناروتو بیشتر در موسیقی متن آن نهفته است؛ آثاری که توسط Yasuharu Takanashi ساخته شدهاند و ترکیبی از راک پرانرژی با سازهای سنتی ژاپنی را ارائه میدهند. همین تلفیق منحصربهفرد، حالوهوای خاص و متمایزی به فضای ناروتو بخشیده است. Takanashi بعدها همین سبک ترکیبی را در آثار دیگری مانند Fairy Tail نیز ادامه داد و با افزودن رنگوبوی سلتی، امضای موسیقایی خود را گسترش داد. با این حال، ناروتو همچنان ماندگارترین و شاخصترین دستاورد او به شمار میآید. با این وجود، در مقایسه کلی، موسیقی وان پیس از نظر هماهنگی با روایت، تنوع عاطفی و تأثیرگذاری در صحنههای کلیدی برتری محسوسی دارد. از تمهای آغازین تا قطعات پسزمینه، وان پیس در بهرهگیری از موسیقی به عنوان عنصری روایی موفقتر عمل کرده است؛ موضوعی که نشان میدهد در این رقابت، موسیقی نه صرفاً تزئینی، بلکه بخشی جداییناپذیر از روح اثر است.
پیام وان پیس در جهان واقعی طنین قدرتمندی دارد
وان پیس و ناروتو هر دو حامل پیامهایی انسانی و الهامبخش هستند که هر بینندهای میتواند آنها را در زندگی واقعی خود به کار گیرد. ناروتو در بطن داستان خود بر ارزشهایی چون برتری عشق بر نفرت، صلح بر جنگ و پذیرش بر طردشدگی تأکید دارد؛ پیامهایی که از دل رنج و همدلی زاده شدهاند و توانستهاند با میلیونها نفر در سراسر جهان ارتباط برقرار کنند. اما وان پیس در نقطهای متفاوت ایستاده است؛ جایی که پیام آن، برخلاف بسیاری از آثار مشابه، ریشه در روحیهای ضدفرهنگی و آزادیخواهانه دارد. در دنیایی که انیمه دیگر پدیدهای زیرزمینی نیست، دیدن افرادی در نقاط مختلف جهان که پرچم Jolly Roger گروه Straw Hats را در اعتراض به بیعدالتیها برافراشتهاند، نشان میدهد تأثیر وان پیس تا چه اندازه از مرزهای سرگرمی فراتر رفته است. این مجموعه در طول سالها، از روایتی ماجراجویانه به اثری تبدیل شده که با زبانی نمادین، نظامهای فاسد و دولتهایی را به چالش میکشد که صدای آزادیخواهان را در نطفه خفه میکنند.
همین روحیه مبارزهطلبانه سبب شده است که وان پیس به نمادی از امید برای کسانی تبدیل شود که در دنیای واقعی احساس بیعدالتی میکنند. قهرمان داستان، Luffy، برخلاف پدرش که چهرهای انقلابی است، خود به دنبال قدرت یا رهبری نیست؛ او تنها زمانی میجنگد که مردمی را میبیند که در سایه حکومتهای ستمگر از گرسنگی و ناامیدی رنج میبرند. در چنین لحظاتی، مبارزه او معنایی فراتر از نبردهای خیالی پیدا میکند و به صدایی برای آزادی و کرامت انسانی تبدیل میشود. وان پیس در پیام خود از کلیشه قهرمان برگزیده عبور میکند و در قالب Luffy چهرهای تازه از رهایی را به تصویر میکشد؛ جنگاوری که در نقش Warrior of Liberation ظهور کرده و تهدیدی برای سلطه نظام جهانی است که در حال فروپاشی اخلاقی قرار دارد. برای هواداران وان پیس، این پیام تنها یک روایت فانتزی نیست، بلکه نوری از امید و الهام است؛ یادآوری اینکه حتی در تاریکترین زمانها نیز، اراده برای آزادی میتواند روشنترین پرچم بر فراز دریاها باشد.
ناروتو مبارزات تاثیرگذاری را دربر میگیرد، اما مبارزات وان پیس بیرقیب است!
در مجموع نمیتوان با اطمینان گفت که وان پیس در مجموع دارای نبردهایی برتر از ناروتو است. با این حال، این مجموعه در هر بخش لحظات خاص خود را دارد؛ حتی صحنههایی که در ظاهر طنزآمیزند، مانند نبرد با Enel، در ذهن مخاطب ماندگار میشوند. از سوی دیگر، مبارزات در ناروتو هوشمندانهتر طراحی شدهاند و با بهرهگیری از استراتژیهای دقیق، ترکیب منحصربهفردی از تایجوتسو، نینجوتسو و گنجوتسو را ارائه میدهند. در عین حال، ناروتو در حفظ منطق دنیای خود موفقتر عمل کرده و کمتر قوانین از پیشتعیینشدهاش را زیر پا میگذارد. از منظر سرگرمی ناب، لحظاتی چون حمله Pain به کونوها یا نبرد Shikamaru با Hidan، که با استفاده از غرور دشمن او را شکست میدهد، از هیجانانگیزترین صحنههای این اثر به شمار میروند. البته این مبارزات بیش از هر چیز برانگیزاننده شور و هیجان هستند، که البته هیچ ایرادی هم در آن نیست.
در سوی دیگر، وان پیس به تدریج در خلق نبردهای تأثیرگذار رشد کرده است. فراتر از نبردهای شاخص شخصیت اصلی مانند رویارویی Luffy با Kaido، صحنههایی چون مبارزه Ace با Blackbeard و سرنوشت غمانگیز او در Marineford، به نقطه عطفی در روایت تبدیل شدند و حتی سبب ضربه روحی عمیقی برای Luffy شدند. این اثر نشان داده که زیباترین نبردها نیز میتوانند معنایی فراتر از نمایش صرف داشته باشند. از برجستهترین آنها میتوان به نبرد Kuzan و Garp اشاره کرد؛ تقابلی میان شاگرد و استاد که در دل خود تضاد عاطفی و خانوادگی را جای داده است. این مبارزه نه تنها از لحاظ بصری چشمنواز است بلکه در بُعد احساسی نیز در بالاترین سطح قرار دارد. البته ناروتو نیز در این زمینه کم نمیآورد؛ مبارزه Jiraiya با Pain بهخوبی نشان میدهد که عمق احساس و معنا در کنار اکشن میتواند شکوهی دوچندان بیافریند. در نهایت، وان پیس سرشار از لحظات احساسی مشابه در میان نبردهای خود است؛ از مشت سنگین Kuma به Saint Saturn در آرک Egghead گرفته تا نجات Otama توسط Luffy در برابر Holdem، که یادآور فداکاری Ace و حتی نبرد او با Hody Jones است.
فیلرهای وان پیس بیرقیب هستند
با آنکه علاقه بسیاری به ناروتو دارم، تنها تعداد اندکی از آرکهای فرعی آن برایم ارزش بازبینی دارند و حتی همانها نیز ضرورت چندانی در پیشبرد داستان ندارند. یکی از نقاط ضعف اصلی این اثر، حجم بسیار زیاد قسمتهای پرکننده است. در سوی مقابل، وان پیس اگرچه گاهی با مشکل ریتم کند روایت مواجه میشود، اما تنها حدود ۸ درصد از اپیزودهای آن غیر مرتبط هستند؛ آماری شگفتانگیز با توجه به بیش از ۱۱۰۰ قسمت منتشر شده. در نگاه طرفداران سرسخت روایت اصلی، این بخشها قابل چشمپوشیاند، اما برخی از آنها ارزش تماشا دارند. برای نمونه، درحالیکه حضور Mecha Naruto چندان خوشایند نیست، آرک Paradise Life on a Boat لحظات دلنشینی دارد. با این حال، در وان پیس، آرکهایی مانند Long Ring Long Land اکنون جایگاه رسمی در خط داستانی یافتهاند و آرک G-8 که به آسیب کشتی Going Merry میپردازد، توانایی شگفتانگیز قسمتهای پرکننده در گسترش دنیای داستان را نشان میدهد.
ترکیب همین عوامل ــ از جمله استفاده هوشمندانه از پرکنندهها، کیفیت انیمیشن، موسیقی تأثیرگذار، جایگاه فرهنگی و عمق احساسی نبردها ــ باعث شده است که انیمه وان پیس به اثری متمایز و برنده در میان رقبای خود تبدیل شود. با این حال، تماشای آن به تعهد زمانی بسیار زیادی نیاز دارد؛ تعهدی که اگرچه دشوار است، اما ارزشش را دارد. با وجود تمام این مقایسهها، این اعتراف با رضایت همراه نیست؛ چرا که ناروتو همچنان در قلبم جایگاه ویژهای دارد. نخستین جلد چاپی مانگایی که در زندگیام دریافت کردم از همین مجموعه بود، و هنوز هم یادگار ارزشمندی برایم محسوب میشود. در نهایت، باور دارم باید از هر دو اثر لذت برد، زیرا هر یک از زاویهای متفاوت جهان شونن را غنیتر کردهاند؛ اما وان پیس بیتردید یکی از موفقترین و اثرگذارترین انیمههای نسل خود است.
نظرات
دیدگاه خود را اشتراک گذارید