-
0/10
حمیدرضا نیکوفر که از آهنگسازان، بازی‌سازان و فعالان رسانه‌ای کشورمان به شمار می‌آید، به تازگی با کارگردان بازی The Suicide of Rachel Foster مصاحبه‌ای داشته که حاوی اطلاعات جالبی از یکی از ترسناک‌ترین بازی‌های سال ۲۰۲۰ است.
در شرایط بحرانی فعلی که شیوع ویروس کرونا میلیون‌ها انسان را در سرتاسر جهان گرفتار قرنطینه‌ی خانگی کرده است، حداقل فرصت مناسبی به وجود آمده تا بازی‌های مختلفی را تا عادی شدن اوضاع تجربه کرد. یکی از سبک‌های مناسب در این زمان، ژانر ترس است؛ به هر حال شرایطی که این ویروس مرگبار برای جهان رقم زده، چیزی کم از یک داستان ترسناک ندارد. حمیدرضا نیکوفر، که همواره اذعان داشته علاقه‌ی شدیدی به این ژانر دارد و در هالووین گذشته مصاحبه‌ای مفصل با طراح مجموعه‌ی Outlast ترتیب داد، به سراغ یکی از بازی‌های کمتر شناخته شده‌ی امسال در ژانر وحشت رفته که چیزی کمتر از بهترین‌های این سبک ندارد. بازی The Suicide of Rachel Foster از استودیوی ایتالیایی One O One Games، روایت‌گر داستان زنی است که به دلیل وقوع طوفانی مهیب، در یک هتل متروک گیر می‌افتد. به مرور زمان، اتفاقاتی باورنکردنی برای او رخ داده و حقایقی ترسناک از خودکشی دوستش، ریچل فاستر، آشکار می‌شود.
دنیل آزارا، کارگردان بازی، همراه با تیمش در استودیوی One O One Games به دلیل شرایط وخیمی که ویروس کرونا در کشور ایتالیا رقم زده، فعلا مشغول رعایت توصیه‌های مراقبتی و دورکاری هستند. با این حال به گفته‌ی خودش، تمام تلاش آنها این است که این شرایط را بدون آسیب خوردن به بهره‌وری تیم رد کنند. The Suicide of Rachel Foster از چند جهت بسیار درخور توجه است؛ اول آنکه نوع درگیر شدن بازیکن با اتفاقات به گونه‌ای تنظیم شده که بازی بیش از حد کش پیدا نکند و بازیکن از ادامه دادن آن دلسرد نشود. نکته‌ی دوم، طراحی فوق‌العاده‌ی محیط بازی است که الهامات زیادی از آثار شاخص دنیای وحشت و مشخصا، فیلم The Shining استنلی کوبریک گرفته است. در آخر هم صداگذاری و آهنگسازی تقریبا بی‌نقص است که به شکل هوشمندانه‌ای از ضبط صدای «دو سویه» بهره گرفته و همین مسئله تاثیرگذاری صدا را در بازی دوچندان کرده است. در جریان مصاحبه با نیکوفر، دنیل آزارا توضیحات جالبی درباره‌ی هر کدام از این موارد ارائه کرده که به آشنایی بهتر با بازی و روند تولید آن کمک شایانی می‌کند.
One O One Games در ساخت این بازی تلاش کرده از رویه‌ی مرسوم استفاده از ترس‌های ناگهانی و هیولاهای عجیب فاصله گرفته و بیشتر به ترس‌های روانشناسانه روی بیاورد. در این راه، آثار کوبریک منبع الهام فوق العاده‌ای هستند و آزارا و تیمش هم به خوبی از آن استفاده کرده‌اند:
بله، کوبریک از همان ابتدا منبع الهام بزرگی بود. ما می‌خواستیم که فقط روی آن عناصر روانشناسانه کار کنیم و به جای استفاده از المان‌های سنتی ترس مثل ترس‌های ناگهانی و هیولاها، یک حس بی‌قراری بادوام‌تری در بازیکن با توجه به مسائلی که با آنها روبه‌رو می‌شود و جو تاریک [بازی] ایجاد کنیم. با این روش، بازیکن، خودش را می‌ترساند و تمام وحشت‌ها درونی است. مخاطب‌ها بیشتر از خود بازی، از انتظارات و الگو‌هایشان وحشت می‌کنند که این برای ما خیلی جالب است، چون نشان می‌دهد که درگیر شدن بازیکن لزوما همواره با مکانیک‌های داخل بازی مرتبط نیست.
هتلی که وقایع The Suicide of Rachel Foster در آن رخ می‌دهد کاملا تخیلی است، اما به گفته‌ی آزارا، کارگردان هنری بازی (که خود در حیطه‌ی معماری و طراحی تولید مشغول است) به همراه طراح مراحل، تحقیقات زیادی در معماری هتل‌های متعدد کرده‌اند و از راه‌های مختلف برای هر چه واقع‌گرایانه‌تر شدن بازی بهره گرفته‌اند. طراحی صدا هم در این زمینه بسیار اثرگذار بوده؛ نکته‌ای که از چشم نیکوفر به‌عنوان طراح صدا و آهنگساز پنهان نمانده و اتفاقا در برخی نقاط بسیار او را وحشت‌زده کرده است. آزارا در پاسخ به سوال نیکوفر مبنی بر اینکه چگونه به چنین استاندارد بالایی در زمینه صداگذاری رسیده‌اند، می‌گوید:
طراح صدای ما در تمام طول فرایند طراحی حضور داشت و ما زمان بسیار زیادی را در همکاری با طراحان و تست‌کننده‌ها گذراندیم تا بهترین موقعیت‌ها را برای صداهای خاص و بهترین صداها را برای رسیدن به یک افکت مشخص و… پیدا کنیم. اضافه شدن «اصوات ترسناک ناگهانی دو سویه» مثل گیلاس روی کیک بود. دوست داشتیم که بیشتر از این صداهای دو سویه استفاده کنیم، اما زمان محدود تولید بازی متاسفانه این امکان را به ما نداد.
از دیگر نکات شاخص بازی، عملکرد بسیار خوب گویندگان، از جمله کوشا انگلر بوده که عمق بیشتری به ارتباط بازیکن با کاراکتر بخشیده است. تجربه‌ی همکاری از راه دور با صداگذاران برای تیم One O One Games طبق توصیفات دنیل آزارا بسیار دلنشین بوده و حسی همچون کارگردانی یک فیلم را به آنها منتقل کرده است. به گفته‌ی او، کل تیم سازنده و گویندگان، احساس همدردی زیادی با محتوای بازی می‌کردند. آزارا حتی مثالی هم برای آن می‌آورد:
در نقطه‌ای مشخص از بازی، نزدیک انتهای آن، ما همه همراه با بازیگران و سناریو نویس، گریه می‌کردیم، هم در رم و در لندن.
The Suicide of Rachel Foster به خوبی توانایی‌های تیم با استعداد سازنده‌اش را نشان می‌دهد که با تصمیمات درست و تلاش بیشتر، می‌توانند آینده‌ای درخشان داشته باشند. آزارا آینده‌ی استودیوی خود را روشن می‌داند؛ به گفته‌ی او، One O One Games به تازگی قرارداد بزرگی با یک ناشر بسته و امیدوار است که به زودی تبدیل به مهره‌ی مهمی در عرصه بازی‌های مستقل شود. پروژه‌ی بعدی استودیو قرار است بسیار بزرگ‌تر و البته در سبکی متفاوت باشد. با این حال به گفته‌ی آزارا، داستانی قوی و پخته با هنرنمایی یک قهرمان زن خواهد داشت. The Suicide of Rachel Foster هم‌اکنون با تخفیف بسیار خوبی در فروشگاه استیم قابل خرید است و پیشنهاد می‌کنیم تجربه‌ی آن را از دست ندهید.
نظرات
دیدگاه خود را اشتراک گذارید