در هر فصل از بازی، آیتم‌های متنوعی درون محیط وجود دارد که یافتن آنها، هم به نفع ارتقای بازیکن است و هم به کشف چیزهای بیشتری می‌انجامد. کشف بیشتر از این جنبه که شما با جمع‌آوری کلید‌های متعدد می‌توانید دخمه‌های مختلفی را در محیط، باز کنید. پشت آن دخمه‌ها اغلب جوایز نفیسی انتظار شما را می‌کشند. متاسفانه سازندگان از پتانسیل بسیار بالای این دخمه‌ها استفاده نکرده و محیط‌های بسیار کوچک دخمه‌ها به شدت تو ذوق می‌زند. با این تفاسیر، هیچ دخمه‌ای در طول نقشه‌های بازی با دخمه‌ی دیگر چندان شبیه نیست و سازنده در این زمینه توانسته از جنبه‌ی طراحی مراحل، مخاطبانش را راضی نگه دارد.
بازی با موتور آنریل انجین ۴ توسعه یافته و دارک سایدرز جنسیس از جنبه‌ی گرافیکی و بصری، چشم‌نواز از آب در آمده و بازیکن می‌تواند آبجکت‌های مختلف و متعددی را از گوشه و کنار محیط جمع‌آوری کند. آبجکت‌ها هم به اندازه‌ای ارزشمند هستند که حتی به نقشه‌های قبلی سر بزنید و با استفاده از قابلیت‌های جدیدی که کسب کردید، به بخشی از نقشه که قبلا توان ورود به آن نداشتید وارد شده تا آبجکت مورد نظر را دریافت کنید. این آبجکت‌ها اغلب سکه‌های خاصی هستند که برای ارتقای شخصیت‌ها به کار می‌آیند.
از طرفی در دارک سایدرز جنسیس دیگر فقط با والگریم سر و کله نمی‌زنید. موجود دیگری به اسم Dis هم در بخش دیگر هاب مرکزی حضور دارد که در قبال پیشکشِ روح‌هایی که از کشت و کشتار به دست می‌آورید، به شما تکنیک برای مبارزه یاد می‌دهد که انصافا به جذابیت مبارزات به شدت کمک می‌کند. البته ایراد مهمی به این ساز و کار وارد است که اگر بازیکن پیگیری باشید و تمام سوراخ سنبه‌های نقشه را بگردید، از نیمه‌ی بخش داستانی به بعد، شخصیت‌ها به قدری قدرتمند می‌شوند که رسما به Dis و Vulgrim چندان محتاج نیستند. قدرتمندی سوارکارهای آخرالزمانی نشات گرفته از المان دیگری است که تحت عنوان درخت ارتقا در این بازی می‌شناسیم.
