نقد فصل اول سریال All of Us Are Dead – ما همه مرده‌ایم

سریال All of Us Are Dead که به تازگی از شبکه‌ی نتفلیکس پخش شده، در ابتدا سعی دارد تا بار دیگر پیشرو بودن سینما و تلویزیون کره‌ی جنوبی در ژانر وحشت را این بار با سوژه‌ای جدید به رخ بکشد اما خیلی زود گرفتار ضعف‌های نویسنده و تکرارهای بی مورد می‌شود که سریال را از دست یافتن به این مهم باز می‌دارد. در ادامه به نقد فصل اول سریال All of Us Are Dead می‌پردازیم و نقاط قوت و ضعف آن را بررسی می‌کنیم.

سریال ما همه مرده‌ایم اثری‌ست در ژانر وحشت که داستان گروهی از نوجوانان دبیرستانی را در جهانی آخرالزمانی به تصویر کشیده است. سریال با سکانس پلانی تماشایی آغاز می‌شود که در آن چند نوجوان در شبی بارانی، پسری را مورد آزار و اذیت قرار می‌دهند تا اینکه در نهایت او تبدیل به یک زامبی می‌شود اما حتی این موضوع نیز دردی از او دوا نکرده و در نهایت او راهی بیمارستان می‌شود.

خیلی زود می‌فهمیم که پدر او دانشمند و معلم مدرسه است و برای کمک به پسرش ویروسی را ساخته که جلوی مرگ او را بگیرد اما در عوض با تکامل پیدا کردن ویروس، او به یک مرده‌ی متحرک تبدیل شده است. یکی از وجوه تمایز سریال All of Us Are Dead با دیگر آثار این ژانر دوری از کلیشه‌های مرسوم با ارائه‌ی انگیزه‌های شخصی به هر کاراکتر از جمله سازنده‌ی ویروس و توجیه باورپذیر (هر چند غیر اخلاقی) اعمال این شخصیت است. بر خلاف دیگر آثار زامبی محور که در آن انگشت اتهام به سوی دولت و سیاستمداران گرفته می‌شود، در سریال All of Us Are Dead با پدری روبه رو هستیم که از ترس از دست دادن فرزندش و به خیال خودش در راه کمک به او، آتشی به پا می‌کند که شعله‌های جنون آن شهری را به زانو در می‌آورد.

یکی دیگر از وجوه تمایز این سریال در تلاش‌های نویسنده برای آگاهی بخشی به جامعه از مشکلات مختلف نوجوانان مانند مورد آزار قرار گرفتن، اضطراب، سردرگمی و انواع فشارهای روانی است. البته این موضوع صرفا در قسمت‌های ابتدایی خوب مطرح شده و در ادامه با تمرکز سریال روی موارد غیر ضروری، تلاش‌های نویسنده برای نشان دادن این مشکلات کار به جایی نبرده و پتانسیل آن بر باد می‌رود. هر کدام از نوجوانان این سریال سوژه‌ی خوبی برای نشان دادن گوشه‌ای از مشکلات این دوره هستند اما با ورود شخصیت‌های جانبی مانند کارآگاه پلیس و نیروهای ارتش به سریال تمرکز روایت روی چند بخش معطوف می‌شود و زمانی برای پرداختن به این موضوعات باقی نمی‌ماند.