0/10

چرا Oppenheimer بازگشت شکوهمندانه کریستوفر نولان پس از تنت است؟

این‌بار با دفعه پیش فرق می‌کند

0/10 ۰ ۲۸ فروردین ۱۴۰۲ سینمای جهان کپی لینک

فیلم Oppenheimer ممکن است کریستوفر نولان (Christopher Nolan) را دوباره تبدیل به کارگردانی موفق کند. پس از اینکه فیلم قبلی‌اش با انتقادات بسیاری از سوی مخاطبان و منتقدان مواجه شد.

به اعتقاد من، فیلم جدید نولان می‌تواند که دوباره نام این فیلمساز را به عنوان نابغه‌ای کم‌نظیر بر سر زبان‌ها بیندازد. وقتی از فیلم تنت (Tenet) استقبال درخور توجهی نشد و این فیلم موفق نشد که امتیازات بالایی کسب کند (تنت، کمترین امتیاز راتن تومیتوز را در میان فیلم‌های نولان دارد)، شهرت و اعتبار چندین‌ساله کریستوفر نولان هم زیر سوال رفت. ولی او با فیلم Oppenheimer می‌خواهد که دوباره نبوغ خود را به طرفدارانش نشان دهد.

اثر جدید نولان، یک فیلم زندگینامه‌ای است که در تابستان 2023 اکران خواهد شد. فیلم با شرح زندگی جی رابرت اوپنهایمر (J. Robert Oppenheimer)، سازنده بمب اتم، نقبی هم به مناسبات قدرت در طول جنگ دوم جهانی می‌زند. گفته می‌شود که رابرت اوپنهایمر، پس از اولین انفجار بمب در آزمایش ترینیتی به نقل از باگاواد گیتا (Bhagavad Gita) گفته بود: «اکنون به مرگ تبدیل شده‌ام، ویرانگر دنیاها هستم.»

در سال 2020 بود که فیلم تنت پس از همه‌گیری کرونا به اکران عمومی رسید. سپس بسیاری از منتقدان دست به قلم شدند و این فیلم را بدون انسجام و گیج‌کننده دانستند. افزون بر این، یک مشکل میکس صدا در تنت حتی صدای مخاطبان را هم درآورد. زیرا باعث شد که برخی نتوانند دیالوگ‌های فیلم را بشنوند (هرچند، این اولین‌بار نیست که فیلم‌های نولان با چنین نقدهایی مواجه می‌شوند.) با وجود این، فیلم Oppenheimer به کریستوفر نولان فرصتی منحصربه‌فرد می‌دهد تا باز هم دل طرفدارانش را به دست آورد. او در عین حال می‌تواند سبک فیلمسازی مخصوص به خود را در فیلم جدیدش هم حفظ کند.

انفجار هسته‌ای در اوپنهایمر

بسیاری از ویژگی‌های سینمایی Oppenheimer همان عناصر اصلی و تکرارشونده در تمام فیلم‌های نولان هستند. تمرکز بر ایده‌های غامض علمی، استفاده از پالت رنگی تیره و کمترین بهره‌گیری از جلوه‌های ویژه را می‌توان مهم‌ترین خصوصیات فیلم‌های نولان دانست که فیلم Oppenheimer هم عاری از این ویژگی‌ها نیست. به عنوان مثال، اخیرا خبری منتشر شد مبنی بر اینکه نولان یک انفجار هسته‌ای را در این فیلم بازسازی کرده است. آن هم بدون استفاده از جلوه‌های ویژه کامپیوتری!

اما یک استثنا هم در این میان وجود دارد. چراکه ماهیت فیلم به عنوان یک بیوگرافی در تضادی آشکار با آثار قبلی نولان است. احتمالا این داستان، پیچیدگی فیلم تنت یا تلقین (Inception) را نخواهد داشت. از این رو، ممکن است در روایت داستان فیلم (البته به سبک نولان) محدودیت‌هایی ایجاد کند. اما همان‌طور که شاهد اختلاط زمانی در فیلم دانکرک (Dunkirk) بودیم، ممکن است در Oppenheimer هم شاهد تمهیداتی از این قبیل برای پیچیده کردن قصه باشیم.

آیا اوپنهایمر بهترین فیلم نولان خواهد شد؟

افزون بر آنچه تا کنون گفتیم، فیلم Oppenheimer همچنین می‌تواند که برطرف‌کننده کمبودها و اشتباهات فیلم‌های کریستوفر نولان باشد. مثلا به جای اینکه داستان خود را فقط با پردازش و تحلیل ایده‌های مفهومی روایت کند، به شخصیت‌ها توجه بیشتری نشان دهد. از آن‌جا که داستان Oppenheimer بر اساس دیدگاه‌های یک شخصیت تاریخی شکل گرفته، می‌توان امیدوار بود که این فیلم از شخصیت‌پردازی بهتری برخوردار باشد و از این نظر، یک قدم جلوتر از تنت و میان‌ستاره‌ای (Interstellar) بایستد. زیرا اگرچه فیزیک و علوم هسته‌ای به عنوان موضوع اصلی فیلم انتخاب شده‌اند و دارای بیشترین اهمیت هستند، اما نولان قبلا هم ثابت کرده است که مهارت بالایی در ساخت فیلم‌های شخصیت‌محور مانند شوالیه تاریکی (The Dark Knight) دارد.

نولان در مصاحبه اخیرش با توتال فیلم، از بازی کیلین مورفی (Cillian Murphy) در نقش رابرت اوپنهایمر قدردانی کرد و گفت: «اولین‌بار که او را دیدم، بلافاصله فهمیدم که بازیگری بزرگ است. نه‌تنها در نسل خودش، بلکه تمام دوران.» نولان و مورفی رابطه‌ای ثابت دارند و قبلا در فیلم‌های دانکرک، تلقین و بتمن آغاز می‌کند (Batman Begins) با هم کار کرده‌اند. اما Oppenheimer در این میان فیلمی یگانه است، چراکه بازگشت شکوهمندانه و پرقدرت کریستوفر نولان را نوید می‌دهد و همچنین قرار است که اثری منحصربه‌فرد در کارنامه فیلمسازی او باشد.