نقد و بررسی بازی Sifu

نقد و بررسی بازی Sifu

روایت یک انتقام دل‌چسب و خونین!

1%
  • 0/10
نقد و بررسی بازی Sifu ۳ ۲۱ بهمن ۱۴۰۰ نقد و بررسی کپی لینک

بازی Sifu از همان ابتدای معرفی‌اش جذاب به نظر می‌رسید؛ یک بازی مبتنی بر هنرهای رزمی چینی که قرار است ماجرای یک انتقام خونین را تعریف کند. با این حال اگر گیمری هستید که به این سبک از بازی‌های ویدیویی علاقه‌مند هستید، تهیه‌ی یک گیم‌پد مناسب، فراهم کردنِ محیطی آرام و صد البته تمدد اعصاب را فراموش نکنید که با یک بازی فوق‌العاده چالشی و سخت روبه‌رو خواهید شد!

بازی ویدیویی Sifu یک محصول فوق‌العاده سخت و در عین حال سرگرم‌کننده است! اگر یک گیمر ادعا می‌کند که تجربه‌ی بازی سیفو برایش مثل آب خوردن بوده، بدون هیچ شک و شبهه‌ای بدانید که دروغ‌گو و کذاب است. بازی سیفو هر مدل گیمری را به چالش می‌کشد؛ البته چالش و سختیِ بازی در حد و اندازه‌ی مکانیسم گیم‌پلی‌ بازی‌هایی مثل Dark Souls نیست؛ چراکه سیفو بازی به مراتب ساده‌تری از این حرف‌ّهاست. بازی یک قانون ساده بیشتر ندارد؛ اگر در حینِ مراحل بمیری، کاراکتر مجدد احیا می‌شود اما مسن‌تر! هر اندازه هم که شخصیتِ داخل بازی مسن‌تر شود، به قدرتش اضافه و از سمتی‌ دیگر، از نوار سلامتی‌اش کاسته می‌شود. کلِ ماجرا همین است! البته بازی برای این مکانیک به ظاهر ساده‌اش توجیه داستانی رو می‌کند که به مذاق مخاطبین این بازی ویدیویی احتمالا خوش می‌آید؛ چراکه داستانِ انتقام‌جوییِ شخصیت اصلی ماجرا، مبتنی بر فانتزی و جادوست و در مسیرِ پیش‌روی کاراکترِ بی‌نام و نشانِ بازی سیفو، فانتزی‌های جذابی را مشاهده می‌کنیم.

می‌توانستیم به داستان و پایان‌بندی بازی Sifu ایراد و خرده بگیریم اگر تنها یک پایان برای این ویدیو گیم در نظر گرفته می‌شد. با این حال احتمالا نمی‌دانید که بازی یک بعدِ دیگری دارد که شما را احتمالا مجاب می‌کند تا مجدد پای بازی بنشینید. بازی یک پایان خوب و یک پایان بد دارد. اگر تمامی Bossهای بازی را به قتل برسانید با پایان بد روبه‌رو می‌شوید؛ اگر از خیرِ کشتن باس‌ها بگذرید با پایان خوب و یک صحنه‌ی پس از تیتراژ کوتاه. با این‌که بازی سیفو حالت‌های چندنفره و آنلاین ندارد، اما همین‌که بهانه‌ای وجود دارد که بتوان مجدد در مراحل مختلف بازی پرسه زد اتفاق خوب و پسندیده‌ای است.

ریخت و قیافه‌ی کاراکتر اصلی بازی وقتی زیاد او را به کشتن بدهید!

فرمِ بازی Sifu کاملا سینمایی است و اتفاقات داخل بازی مبتنی بر تکنیک‌های سینمای اکشنِ شرقِ دور. یک مدل ذوق هنری در قسمت‌های مختلف بازی به چشم می‌بینیم که واقعا تحسین‌برانگیز است. برای مثال بخش تمرینی بازی در قالب تیتراژ ابتدایی اجرا می‌شود و در همان بخش، ما به صورت نمادین با کل مراحل و دشمنان اصلی بازی روبه‌رو می‌شویم. از دیگر جذابیت‌های هنری بازی می‌توان به استفاده از صداهای مختلف برای بازه‌ی سنیِ مختلفِ کاراکتر اصلی اشاره کرد که ریزه‌کاریِ خوبی قلمداد می‌شود. از دیگر تکنیک‌های خوش‌ذوقِ سازندگان بازی Sifu می‌توان به تغییر دوربین به حالت دو و نیم بعدی اشاره کرد. با این‌که این ابتکارِ عمل به جز یکی دو مورد کوتاه دیگر در مراحل بازی تکرار نشده، جزء بخش‌های به‌یادماندنی تجربه‌ی گیم‌پلی بازی سیفو به حساب می‌آید. با این حال وقتی از دوربینِ بازی حرف می‌زنیم، یک مسئله‌ی آزاردهنده‌‌ای را نیز باید به آن اعتراف کرد!

اگر دست‌تان برای کتک زدن و جاخالی دادن رج باشد، یک مرحله را با انداختنِ باس می‌توان کمتر از ۱۵ دقیقه به اتمام رساند

مبارزاتی که در بازی وجود دارد، به شدت مفرح است و گیمر از لحظه به لحظه‌اش لذت خواهد برد. با این حال وقتی تعداد دشمنان داخل یک محیط بسته از یک حدی بیشتر می‌شوند، گیمر امکان دارد دست پاچه شده و مرگِ شیرینی را برای کاراکتر بدبختش رقم بزند! چراکه تنظیم دوربین لحظه به لحظه در میانه‌ی نبرد امکان‌پذیر نیست. به هر حال نمی‌شود که هم مراقبِ حملات دشمنان بود، هم حملات یه عده‌ای را دفع کرد و هم حواسِ آدم به پشت سرش باشد. در محیط‌های تنگ و بسته‌ی مختلف، رد خور ندارد که مشتی از ناکجاآباد حواله‌ی گیمر شود. از طرفی دیگر دقیقا مشخص نشده که چرا نمی‌توان روی یک حریف به صورت دستی قفل کرد. بازی به صورت هوشمند و بر اساس متر و معیار‌های مختلفی که نمی‌دانیم، تعیین می‌کند مشتِ سیفو باید دقیقا نثار کدام یک از حریفان اطرافش شود! جدا از این موارد اگر بتوانید دوربین بازی را تحمل کنید، طراحی مراحل بازی به شدت عالی است. هر چند تعداد مراحل بازی از تعداد انگشتان یک دست فراتر نمی‌رود.

بازی سیفو مثل خیلی از بازی‌های تک‌نفره‌ی هم‌سبک خود، ارزش تکرار بالایی را ندارد؛ یعنی اگر بخواهید مجدد برای این بازی وقت بگذارید صرفا به خاطر این است که می‌خواهید به واسطه‌ی این بازی کمی دق و دلیِ خودتان را سر حریفان بی‌نوای دنیای بازی خالی کنید و لاغیر! یک سری آیتم‌هایی در محیط وجود دارد که چندان به کار گیمر نمی‌آید. آیتم‌های مبرم و الزامی که به درد بازیکن می‌خورد، کلیدها و کارت‌هایی است که با استفاده از آن می‌توان شورتکات‌های مراحل را آزاد کرد که این دسته از آیتم‌ها وقتی برای بار اول به باس مرحله‌ی مورد نظر می‌رسید خود به خود به دست می‌آید. با این حال سازندگان بازی سیفو تصمیم گرفتند تا هیچ چک پوینتی را در مراحل بازی‌شان قرار ندهند. اگر دست‌تان برای کتک زدن و جاخالی دادن رج باشد، یک مرحله را با انداختنِ باس می‌توان کمتر از ۱۵ دقیقه به اتمام رساند. به همین خاطر، نبودِ چک پوینت چندان صدمه‌ای به بازیکن نمی‌زند اما وقتی حرف از مبارزه با باس به میان کشیده می‌شود، بهتر بود تا چک پوینتی پیش از شروع باس وجود داشت تا پس از هر بار مرگ، یک مسیر تکراری را بارها و بارها برای رسیدن به باس طی نمی‌کردیم.

هشدار! خطر شکستن و خرابی گیم‌پد در نبرد با این دو شخصیت وجود دارد!

بازی سیفو قابلیت فوتو مد (Photo Mode) دارد که در حد بضاعتِ طراحی گرافیکی بازی که مبتنی بر آنریل انجین ۴ است عملکردش قابل قبول محسوب می‌شود. با این حال فیزیک بازی می‌توانسته بهتر باشد. اگر سخت‌گیرانه به بخش گرافیک فنی نگاه کنیم، ایراداتی هر چند جزئی را نظاره‌گر هستیم؛‌ برای مثال بارها می‌توانید بخشی از جسدِ بی‌جان حریفان شیفو را در داخل در، دیوار، شیشه و سایر اشیای محیط ببینید. با وجود این موضوع، اهمیت این مسئله برای کسی که تمام فکر و ذکرش کشتن دشمنانش با فنون کنگ‌فو است به شدت ناچیز محسوب می‌شود. از آن سو، کمی قبل از ورود به محیط مخصوص به مبارزه با باس می‌توان از گزینه‌ی فوتو مد استفاده کرد تا تصاویر جذابی را گرفت. لوکیشین مبارزه با باس‌ها از لحاظ فرم بصری و هنری به شدت بی‌نظیر است؛ به خصوص این‌که مبارزه با باس‌ها همگی در دو فاز انجام مي‌شود.

طراحان بازی به مقوله‌ی منحنی سختی بازی توجه خاصی نکرده‌اند و ما این مسئله را به راحتی در پرسه زدن‌مان در هر مرحله به خوبی حس می‌کنیم. شاید شما بتوانید مرحله‌ی اول را به راحتی سپری کنید، اما از مرحله‌ی کلاب به بعد که به تدریج  مسن‌تر می‌شوید، گرفتاری‌هایتان نیز بیشتر خواهد شد! شاید در میان مراحل بازی Sifu، مرحله‌ی موزه را بتوان سخت‌ترین قسمت دانست. هم این‌که محیط‌ها بسته‌تر از سایر مراحل به نظر می‌رسند، هم این‌که قلع و قمع دشمنان طولانی‌تر از سایر مراحل است. زمانی کار برای شما سخت‌تر می‌شود که می‌خواهید با پایان خوب روبه‌رو شده و اچیومنت این بخش را آزاد کنید. برای این کار وقتی باس‌ها در درمانده‌ترین حالت ممکن قرار دارند، سیفو نباید آنها را به قتل برساند، بلکه پس از چندین مرتبه مبارزه‌ی دیگر، گزینه‌ای ظاهر می‌شود تحت عنوان «بخشش» (Spare). اگر بتوانید از خیر تمامی باس‌ها از جمله لیدر گروه بگذرید، با پایان اصلی بازی روبه‌رو خواهید شد. سختی بازی در چنین وضعیتی مضاعف می‌شود و از پا در آوردن باس‌ها در چنین حالتی واقعا دشوار خواهد بود.

بازی Sifu محصول به شدت خوش‌ساخت اما در عین حال سختی است که برای علاقه‌مندان به سبک Beat’em Up و هنرهای رزمی یک ویدیو گیم عالی محسوب می‌شود. با این حال به نظر می‌رسد برای لذت بردن از این بازی، باید هم اعصاب پولادین داشت و هم یک گیم‌پد مناسب!   


9 شاهکار
بازی Sifu محصول به شدت خوش‌ساخت اما در عین حال سختی است که برای علاقه‌مندان به سبک Beat’em Up و هنرهای رزمی یک ویدیو گیم عالی محسوب می‌شود. با این حال به نظر می‌رسد برای لذت بردن از این بازی، باید هم اعصاب پولادین داشت و هم یک گیم‌پد مناسب!
  • مکانیک ساده و جالب مبارزات
  • ذوق هنری در کارگردانی بازی
  • موسیقی و صداگذاری متفاوت
  • تبدیل شدن دوربین به حالت دو و نیم بعدی در برخی از صحنه‌های مبارزه
  • عملکرد دوربین در محیط‌های بسته
  • به جز تلاش برای تماشای پایان اصلی، بازی ارزش تکرار مجدد ندارد

مطالب مرتبط

دیگران نیز خوانده‌اند

نظرات

دیدگاه خود را اشتراک گذارید
اشتراک
به من اطلاع بده
guest

3 دیدگاه
جدیدترین
قدیمی‌ترین بیشترین رای
Inline Feedbacks
View all comments