انیمه حمله به تایتان: آیا ارن ییگر در پایان واقعا آزاد شد؟

فراتر از همه اینها، تأثیر یمیر فریتز عامل مهمی در فعال شدن Rumbling بود، زیرا این درخواست ارن از او بود که به او اجازه داد تا مانع عدم عضویت در سلسله خونی فریتز را که قبلاً او را از این کار منع می‌کرد، دور بزند. با استفاده از تایتان بنیان‌گذار او اولین کسی بود که به یمیر این امکان را داد تا سرنوشت خود را انتخاب کند و متعهد شد که یک بار برای همیشه جهان را از شر تیتان‌ها خلاص کند و به حبس ابدی او در دنیای مسیر‌ها پایان دهد.

در طی این کار، ارن شروع به تعجب کرد که آیا در طول ۲۰۰۰ سالی که بین مرگ او و رامبلینگ سپری شده بود منتظر کسی بود که او را آزاد کند. شکل بعدی تایتان بنیان‌گذار ارن نیز به دلیل ادغامش با تایتان حمله خاص بود، که به آن قدرت فراتر از زمان را می‌داد و گذشته، حال و آینده را به یکباره از طریق مسیرها تجربه می‌کرد – تجربه ای که ذهن خود ارن را از بین برد. اگر این درست باشد، پس به نظر می‌رسد که وقایع آن ۲۰۰۰ سال از همان ابتدا نوشته شده است، زیرا کاربران تایتان حمله به تدریج از خاطرات ناقصی از وارثان آینده تغذیه می‌شوند، که به نوبه خود بر اقدامات آنها تأثیر می‌گذارد.

شاید بهترین تصویر در این مورد زمانی بود که به ارن خاطره ای از تایتان بنیان‌گذار از طریق مسیرها داده شد، که تایتان خالص دینا فریتز را دستکاری کرد تا در طول سقوط دیوار ماریا از برتولت هوور درمانده دور گرفته و در عوض کارلا ییگر را بخورد. تجربه این رویداد از آن منظر باعث شد ارن شخصاً مسئول یکی از تراژدی‌های تعیین کننده زندگی خود – مرگ مادرش – احساس کند. همانطور که گفته شد، هنوز مشخص نیست که آیا این نتیجه تصمیم خود ارن بود یا اراده ترکیبی یمیر و همه وارثان تایتان بنیان‌گذار، که به تدریج رشته‌های سرنوشت را به یک نتیجه از پیش تعیین شده دستکاری کردند.

این یک نتیجه قطعی را برای وقایع حمله به تایتان ارائه می‌دهد، جایی که ارن چیزی بیش از تسهیل کننده این اراده ترکیبی بود، که در نهایت زمانی که میکاسا آکرمن تصمیم گرفت ارن را بکشد، از زیر بار عشق رها شد. رامبلینگ تحت این چشم‌انداز، ارن در مرکز این لوپ به دام افتاده بود، و سرنوشتش مقید بود که بیشتر نسل بشر را از بین ببرد و به خاطر الدیایی‌های پارادایس بمیرد – علیرغم اینکه به قول خود مبنی بر خلاصی جهان از شر آن عمل کرد. تایتان‌ او با وجود قدرت باورنکردنی که به آن دسترسی داشت، عملاً هیچ شانسی برای تاثیرگذاری بر آینده نداشت. طنز بی‌رحمانه‌ای در این مسئله وجود دارد، زیرا پسری که آزادی را بیش از هر چیز ارزشمند می‌دانست، از همان ابتدا محکوم به قربانی شدن سرنوشت خود شد.