بررسی فیلم Train to Busan 2: Peninsula – قطار به بوسان ۲: شبه‌جزیره

سرعت بالای روایت داستان کاری کرده تا پروسه‌ی شناخت کاراکتری مثل سئوک توسط بیننده به درستی و با موفقیت انجام نشود. در واقع تدبیر ناشیانه‌ی کارگردان برای جذب همه جانبه‌ی بیننده‌ها به فیلم باعث شده تا سئوک که قرار است به یک شخصیت بسیار مهم در ماجرای فیلم تبدیل شود، پرداخت مناسبی پیدا نکند. در فیلم‌هایی مثل Train to Busan 2 که قرار است پی‌رنگ فیلم در بخش میانی، اکشنی با دوز زیاد داشته باشد، دیگر فرصتی باقی نمی‌ماند که بیننده با امثال شخصیت‌هایی مثل سئوک آشنا شود. سئوک کیست و چه خصوصیات اخلاقی دارد؟ نمی‌دانیم اما قابل حدس است. با این اوصاف این وظیفه‌ی کارگردان و صد البته فیلم‌نامه‌نویس است که قصه را درست و اصولی تعریف کنند. تدوین فیلم در شرح یک واقعه و بریدن اضافات و متعلقاتی که به درد بیننده نمی‌خورد تا حدودی قابل قبول است، ولی زیاده‌روی در خلاصه‌سازی وقایع اتفاقیه، به طرح داستانی فیلم ضربه‌ی مهلکی وارد می‌کند. طرح داستانی یا همان پیرنگ فیلم Train to Busan 2 به شدت سطحی و ساده است. پس از چهار سال از اتفاقات فیلم اول، عده‌ای نجات‌یافته که وضع مالی چندان جالبی ندارند، فرصتی را پیدا می‌کنند تا با بازگشت به شبه‌جزیره‌ی متروکه‌ای که همه چیز از آنجا شروع شده، پول هنگفتی به دلار را یافته و به متقاضیِ‌ پول برگردانند. رقم بسیار بالای پول (رقمی تقریبا معادل به ۵۵ میلیارد تومان به پول ایران)، به اندازه‌ی کافی دلیلی خوبی است که گروه قهرمانان داستان تصمیم بگیرند این ماموریت را بپذیرند، اما همه چیز برای شروع یک واقعه‌ی اکشن، تنها به انگیزه‌ی قهرمان‌های داستان برنمی‌گردد، بلکه برای شروع اتفاقات داستانی، فیلم‌نامه باید از لحاظ منطقی نیز مورد سنجش قرار گرفته و دلایلی منطقی، در راستای انگیزه‌ی شخصیت‌ها مطرح شود. اگر همه چیز طبق روال پیش رفت، آن‌گاه اتفاقات داستانی پشت سر هم رقم بخورد. نه این‌که به راحتی داستان شروع شود و بازیگرها دیالوگ‌هایشان را بگویند و بروند پی کارشان. شخصیت‌های فیلم به جز یک نفر، در واقع انسان‌های عادی هستند و  به همین سبب آن‌ها را نمی‌توان هم‌ردیف یک جایزه‌بگیر بزن بهادر حساب کرد. با این حال ما رفتارهایی را از سوی آن‌ها در ابتدای ماجرا می‌بینیم که شخصیت‌شان را به این سمت و سو سوق می‌دهد.

روایت داستان فیلم Train to Busan 2 هیجان‌انگیز است. از ابتدا تا انتها هیجان را حس خواهید کرد، اما ترس و استرس را چطور؟ بعید می‌دانم

روایت داستان فیلم Train to Busan 2 هیجان‌انگیز است. از ابتدا تا انتها هیجان را حس خواهید کرد، اما ترس و استرس را چطور؟ بعید می‌دانم؛ چراکه تمرکز کارگردان فیلم به صورت تمام و کمال روی تعریف قصه‌ای بنا شده که از نفس نیفتد و مخاطب از ابتدا تا انتها فیلم، مشغول به تماشای اتفاقات علت و معلولی باشد. آیا فکر می‌کنید قرار است در این ماجرا، پیامی به شما منتقل شود؟ بله، این اتفاق صورت می‌گیرد اما نه در طول فیلم، بلکه صرفا در پرده‌ی انتهایی ماجرا؛ درست زمانی که می‌دانیم فیلم رو به انتهاست، پیامی خیلی ناشیانه و مستقیم، به بیننده منتقل می‌شود. فیلم Train to Busan 2 از آنجایی که نام و عنوان فیلم اول را با خود به یدک می‌کشد، می‌بایست برخی از مصالح داستانی و غیرداستانی فیلم اول را در خود داشت. فیلم Train to Busan 2 وجه شبهی با محصول سال ۲۰۱۶ میلادی رسما ندارد. اتفاقات داستانی فیلم دوم، در همان دنیایی اتفاق می‌افتد که در چند سال گذشته تماشا کرده‌ایم، اما چه فایده وقتی روحِ آن اثری که تجربه‌ی بسیار خوبی از آن را داشتیم، در نسخه‌ی دوم به هیچ وجه حس نمی‌شود؟ البته از حق نگذریم، فیلم قطار به بوسان ۲ در برخی از المان‌ها موفق است.