سفری به خارج از منظومه شمسی

پروژه‌ای به نام Outer Solar Origins Survey به‌طور سیستماتیک حدود ۱۰۰۰ جرم کمربند کویپر را به مدت چهار سال ردیابی کرد. این اطلاعات می‌تواند به نشانه‌هایی از سیارات به اندازه زمین یا مریخ منجر شود که در جوانی منظومه شمسی شکل گرفته و سپس به فضای بین ستاره‌ای پرتاب شده‌اند. دسته دوم از اجرام کمربند کویپر که به عنوان کلاسیک‌های سرد شناخته می‌شوند، مدارهای تقریباً دایره‌ای دارند و در همان صفحه سیارات قرار دارند.

این نشان می‌دهد که آنها تا حد زیادی از زمان تولد منظومه شمسی دست نخورده بوده‌اند. ستاره شناسان می‌گویند اجرام در منظومه شمسی بیرونی قرمز رنگ هستند که ناشی از واکنش‌های شیمیایی تشعشعات است، اما اخترشناسان می گویند که اجسام کلاسیک سرد حتی قرمزتر یا ماوراء قرمز هستند. تعداد شگفت‌انگیزی از کلاسیک‌های سرد یعنی حدود یک سوم آنها، دوتایی هستند؛ دو جسم تقریباً یکسان که به دور یکدیگر می‌چرخند.

این وفور جفت می‌تواند چیزی در مورد ماهیت ملایم چگونگی گرد هم آمدن اجزای سازنده سیارات بیان کند. این احتمال وجود دارد که برخوردهای خارج از منظومه شمسی به قدری نادر باشد که چنین جفت‌هایی در طول اعصار زنده مانده باشند. برخی از دانشمندان ادعا می‌کنند قسمت بیرونی کمربند کویپر کمی تاب خورده به نظر می‌رسد و این می‌تواند نشانه‌ای از گرانش باشد که توسط یک نیروی بزرگ‌تر اعمال می‌شود.

بنابراین، نه‌تنها ممکن است سیاراتی قابل مقایسه با مریخ و زمین در این منطقه وجود داشته باشند، بلکه ممکن است خیلی قدیمی‌تر از این سیارات در خارج از منظومه شمسی در حال فعالیت باشند. حتی دورتر، فراتر از کمربند کویپر، گروه دیگری از اشیاء هستند که بیشتر گیج کننده به‌نظر می‌رسند. اولین مورد، سدنا، در سال ۲۰۰۳ کشف شد که در نزدیک‌ترین مکان به منظومه شمسی درونی، هفت میلیارد مایل از خورشید یا بیش از دو برابر نپتون فاصله دارد و بسیار دورتر از آن است که توسط گرانش تحت تاثیر قرار بگیرد.

هر یک از سیارات غول‌پیکر سدنا در دورترین مدار خود حدود ۸۷ میلیارد مایل از خورشید فاصله دارد که دیدگاه ما را نسبت به آنچه ممکن است در قسمت بیرونی منظومه شمسی رخ دهد تغییر داد. اجساد دیگری در مدارهای سدنا از آن زمان کشف شده است. برخی از ستاره شناسان می‌گویند که مدارها شبیه به‌هم هستند و به تأثیر یک مینی نپتون اشاره می‌کنند که سیاره نهم نامیده می‌شود و در مداری بیضوی آهسته در فاصله بیش از ۲۰ میلیارد مایلی از خورشید حرکت می‌کند. (نپتون حدود ۲.۸ میلیارد مایل از خورشید فاصله دارد.)

اما دیدگاه‌هایی دیگری نیز وجود دارد که وجود سیاره‌ای به این بزرگی در چنین مداری دور را زیر سوال می‌برد و واقعی بودن آن را عجیب می‌داند. اخترشناسان همچنین در مورد اجرام کوچکتر کمربند کویپر کنجکاو هستند؛ چراکه این اجرام بسیار کوچک‌تر از آن هستند که توسط تلسکوپ‌ها دیده شوند. این می‌تواند به یک سرنخ مهم در چگونگی شکل‌گیری سیارات تبدیل شود. به جای اینکه دانه‌های گرد و غبار به تدریج در توده‌های بزرگ‌تر و بزرگ‌تر ادغام شوند، می‌توان به فرآیند سریع‌تری اشاره کرد که در آن ابری از آنها به یکباره به صورت تکه‌ای از سنگ و یخ تشکیل شده است.