فجر ۹۹

مهمترین فیلم‌های جشنواره‌ی فجر سی و نه‌ام

پنج به علاوه‌ی یک فیلم حساسیت برانگیز

1%
  • 0/10
مهمترین فیلم‌های جشنواره‌ی فجر سی و نه‌ام ۰ ۱۱ بهمن ۱۳۹۹ یادداشت (سینمایی) کپی لینک

جشنواره‌ی فجر سی و نه‌ام، با وجود تمام مشکلات و محدودیت تا چند روز دیگر فعالیت رسمی خودش را آغاز می‌کند در حالی که هنوز معلوم نیست نحوه‌ی برگزاری و نمایش فیلم‌ها، برای مردم و اهالی رسانه، چگونه خواهد. فیلم‌های نامزد شده در بخش سینمای ایران (سودای سیمرغ) معرفی شدند. داوران امسال متشکل از ساره بیات، محمد احسانی، مرتضی پورصمدی، بهرام توکلی، نیما جاویدی، سیدجمال ساداتیان و مصطفی کیایی پس از بازبینی ۵۷ فیلم سینمایی، ۱۶ فیلم را در رشته‌های مختلف برای نامزدی در بخش سودای سیمرغ اعلام کردند. در این یادداشت سعی کردم بر اساس شنیده‌ها،‌گفته‌ها و یافته‌ها و همچنین با توجه‌ به سابقه‌ی فیلمساز چند اثر احتمالا مهم جشنواره‌ی فیلم فجر امسال را کوتاه معرفی کنم.

۶- ابلق (نرگس آبیار)

جشنواره‌‌ی فجر سی و هفت‌ام، جشن تثبیت جایگاه آبیار در سینمای ایران بود. نامزدی در اکثر رشته‌ها، برنده‌ی سیمرغ بلورین بهترین فیلم، بهترین کارگردانی و کسب جایزه‌ی دو نقش اصلی زن و مرد برای فیلم شبی که ماه کامل شد، به آبیار همان جایگاه و بالِ پروازی را داد که تا به حال هیچ زنی در سینمای ایران به کسب آن نائل نشده بود. برخی می‌گویند بهترین‌ آثار فیلمسازان پس از رهایی‌شان از رویای به دست گرفتن جوایز، خلق می‌شود. زمانی که دیگر آن‌ها می‌توانند بدون توجه به قواعد وضع شده در هر جشنواره‌ای آزادانه تخیل را به کار بگیرند و داستان‌شان را همانطور که دلخواهشان است، بسازند. ابلق نرگس آبیار را می‌توان در چنین وضعی دید و امیدوار بود.

پنجمین فیلم نرگس آبیار به تهیه‌کنندگی محمدحسین قاسمی، با حضور بازیگرانی چون بهرام رادان و گلاره عباسی و تکرار زوج موفق الناز شاکردوست و هوتن شکیبا جلوی دوربین رفته است. داستان فیلم انگار یک درام خانوادگی و درباره‌ی زندگی یک زن است. فیلمبردای در لوکیشن‌های شمال تهران و در اردیبهشت سال جاری شروع شده بود. با توجه به این گروه بازیگری و البته روی خوش صاحبان جشنواره‌ی فجر به سینمای نرگس آبیار، به نظر می‌رسد ابلق شانس زیادی برای کسب جوایز اصلی در جشواری فجر امسال دارد.

جشنواری فجر
رضا عطاران در نمایی از فیلم روشن به کارگردانی روح‌الله حجازی
جشنواری فجر
بهرام رادان در نمایی از فیلم ابلق، ساخته‌ی نرگس آبیار

۵- روشن (روح‌الله حجازی)

بهترین فیلمی که از روح‌الله حجازی دیده‌ام زندگی مشترک آقای محمودی و بانو بود که آن هم بیشتر به خاطر وجود گروه بازیگرانش تماشایی بود و نه قصه یا کارگردانی. اما اهمیت روشن به خاطر حضور حجازی پشت دوربین نیست بلکه به واسطه‌ی نقش‌آفرینی رضا عطاران بار دیگر در فیلمی غیر کمدی است. رضا عطاران که یک فیلم مهم دیگر این لیست نیز با حضور اوست، چه بخواهیم و چه نخواهیم در دهه‌ی گذشته یکی از تاثیرگذارترین وزنه‌های سینمای بوده. فروش میلیاردی فیلم‌هایی با بازی او نشان از عمق محبوبیت و تاثیرگذاری او، که برخواسته از مدت زمان کار در تلوزیون است، دارد؛ موفقیتی که هیچ‌کس دیگری چون او نتوانسته به دستش آورد و البته حفظش کند.

عطاران ثابت کرده هرچه در فیلم‌های کمدی حساسیتی برای ایفای نقش از خود بروز نمی‌دهد به جایش برای انتخاب نقش‌های غیر از کمدی خود بسیار حساس است. حالا روشن ممکن است به تهیه‌کنندگی، نویسندگی و کارگردانی روح‌الله حجازی و به واسطه‌ی حضور اشخاصی چون سارا بهرامی، سیامک انصاری و رضا عطاران تبدیل به یکی از مهم‌ترین فیلم‌های جشنواره‌ی فجر امسال شود.

۴- شیشلیک (محمدحسین مهدویان)

اهمیت شیشلیک از آنجاست که یکی از معدود خرق عادت‌ها در سینمای ایران است. یک تغییر اساسی برای کارگردانی که در سینمای مستند رشد و تربیت شده. محمدحسین مهدویان از ۹۴ تا همین امسال، هر سال فیلمی در جشنواره‌ی فجر داشته و پرکارترین فیلمساز چند سال اخیر سینمای ایران است. اینکه او پس از تجربه‌ی یک درام واقعی و تلخ (درخت گردو) و پس از پشت سر گذاشتن مسیر فیلمسازی اجتماعی-سیاسی‌اش به سمت ساخت یک فیلم کمدی کشیده خود اینقدر حساسیت برانگیز هست تا ما را برای تماشای فیلم شیشلیک ترغیب کند. 

امیرمهدی ژوله فیلمنامه‌ی شیشلیک را نوشته و رضا عطاران و پژمان جمشیدی، تضمین فروش میلیاردی آن هستند. 

۳- رمانتیسم عماد و طوبی (کاوه صباغ‌زاده)

رمانتیسم عماد و طوبی از لبه‌ی تیغ قرار گرفته‌ترین فیلم‌های جشنواره‌ی فجر امسال است. کار قبلی کاوه صباغ‌زاده یعنی ایتالیا ایتالیا، اقتباس به شدت ضعیفی از یکی از داستان کوتاه‌های خانم جومپا لاهیری، نویسنده‌ی شناخته‌ی هندی، بود که هرگز نتوانست ذره‌ای از حس و حال داستان را در مدیوم تصویر بازسازی کند. اما آنچه به رمانتیسم سعید و طوبی اهمیت بخشیده، برخورداری از یک لحن شخصی در روایت است که در ایتالیا ایتالیا هم به چشم می‌آمد. کار جدید صباغ‌زاده در تریلر خود دارای عناصر تکرار شونده‌ای همانند فیلم قبلی‌اش است که روایت فانتزی آن در میزانسن‌ها، رنگ‌ها و دیالوگ‌ها به شدت به چشم می‌آید. گذر کردن از سینمای غالبا اجتماعی شده‌ی ایران و تولید فیلم‌هایی با داستان‌هایی متفاوت به خودی خود می‌تواند جذاب باشد.

فیلمنامه‌ی این فیلم سینمایی در ژانر کمدی، رمانتیک و فانتزی نوشته شده و اقتباسی آزاد از کتابی نوشته آلن دوباتن است که توسط کاوه صباغ‌زاده به نگارش درآمده است. الناز حبیبی و علی انصاریان دو نقش اصلی این فیلم هستند. دومین تلاش صباغ‌زاده برای ساخت اثری پر رنگ و خوش حس ممکن است باعث حضور او در بین پدیده‌های امسال جشنواره‌ی فجر باشد و یا او را در قعر جهنم بی‌تفاوتی مخاطب و داوران جشنواره قرار دهد.

جشنواری فجر
الناز حبیبی و حسام محمودی در فیلمی از کاوه صباغ‌زاده
جشنواری فجر
رضا عطاران و پژمان جمشیدی در نمایی از فیلم شیشلیکِ محمدحسین مهدویان

۲- بی‌همه چیز (محسن قرایی)

محسن قرایی با اولین فیلم متفاوت و جمع و جورش «خسته نباشید!» کار خود را در سینمای ایران آغاز کرد. چند سال بعد او فیلم سد معبر که فیلمنامه‌اش را سعید روستایی نوشته بود، کارگردانی کرد و خودش در جشنواره‌ی سی و هفت‌ام سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه برای قصر شیرین را دریافت کرد. بی‌همه چیز اولین فیلمی است که هم نویسندگی و هم کارگردانی آن به عهده‌ی قرایی است و با توجه به سه فیلم قبلی که او نقشی محوری در تولید آن‌ها داشته می‌توان مشتاق تماشای یک اثر قابل توجه بود.

با اینکه از جزئیات داستانی فیلم بی‌همه چیز اطلاعات چندانی در دسترس نیست اما تیم بازیگری این فیلم نیز خود دارای حساسیت‌های جداگانه‌ای است که می‌توان آن‌ها را مدعی کسب جایزه دانست. حضور پرویز پرستویی و هدیه تهرانی در کنار هادی حجازی‌فر و باران کوثری بسیار کنجکاوی برانگیز است.

۱- قاتل و وحشی (حمید نعمت‌الله)

 تا این لحظه که این مطلب در حال نگارش است تکلیف قاتل و وحشی حمید نعمت‌الله هنوز مشخص نشده اما به قطع می‌توان آن را حداقل مهمترین فیلم ارائه شده به دبیرخانه‌ی دفتر جشنواره‌ی فجر دانست. در سالی که اکثر فیلم‌‌های مهم یا به جشنواره‌ نرسیدند و یا سازندگانشان میلی به رساندن فیلم‌هایش نداشتند، قاتل و وحشی نعمت‌الله نعمتی بود که می‌توانست بازار سرد و بی رمق جشنواره‌ی سی و نه‌ام را روح ببخشید اما به نظر می‌رسد جشنواره‌ی امسال حتی قبل از برگزاری نیز ممیزی‌های خودش را اعمال کرده و حق پخش را از آخرین ساخته‌ی کارگردان بی‌پولی گرفته است. 
 
سینمای نعمت‌الله همواره قابل پیگیری است، حتی اگر فیلم‌هایی دلسردکننده از او ببینیم، چه برسد به اثری که از یک سال پیش همه درباره‌ی اهمیتش صحبت کرده‌اند؛ یک اثر متفاوت از حمید نعمت‌الله با حضور دو ستاره‌ی فیلم‌های قبلی‌اش، امین حیایی و لیلا حاتمی که به نظر می‌رسد باید مدت‌ها منتظر بمانیم تا سر از داستان قاتل و وحشی در بیاوریم. 
 
چند فیلم بالا به زعم نگارنده می‌توانند از مهمترین فیلم‌های جشنواره‌ی ۳۹ام باشند که شانس بیشتری نسبت به رقبا برای کسب جوایز خواهند داشت (اگر همگی اکران شوند!). با اینکه جشنواره‌ی امسال مخصوصا با حواشی حتی قبل از افتتاحیه‌اش دلسردمان کرد اما مشتاقانه منتظریم تا با رو شدن پدیده‌هایی نوظهور و ستودنی، پشتمان را به یک سال سینمایی پر فروغ گرم کنیم.


مطالب مرتبط

دیگران نیز خوانده‌اند

نظرات

دیدگاه خود را اشتراک گذارید
اشتراک
به من اطلاع بده
guest

0 دیدگاه
Inline Feedbacks
View all comments