نقد فیلم Army of Thieves – ارتش دزدان

همان‌طور که در ابتدا گفته شد فرمِ کار، تقریبا مشاهده به همان چیزی است که در فیلم ارتش مردگان دیده‌ایم. با این اوصاف که خبری از زامبی‌ها نیست. فیلم در انتها نیز وصل می‌شود به حوادث ابتدای داستان فیلم ارتش مردگانِ زک اسنایدر. با این تفاوت که ما می‌دانیم چه بر سر دیتر و دیگر شخصیت‌ها نازل می‌شود. فرم فیلم ارتش دزدان یک چیز دیگری را نیز دارد که در فیلم دوم یا نیست یا به شدت دست مالی شده؛ عشق. شاید اگر فیلم‌ساز فیلم ارتش دزدان تلاش می‌کرد تا به مقوله‌ی عشق در چنین فیلمی عمق دهد، با اثری روبه‌رو می‌شدیم که احساسی‌مان کند. کارگردان چند سکانس در داستان با موسیقی خاصی گنجانده که بیننده با دیتر همدردی کند اما چه فایده که برای‌مان اهمیتی ندارد چه بر سر دیتر و شخصیت‌های داخل فیلم می‌افتد؟ حتی سکانس پایانی فیلم که می‌خواسته عمیق‌ترین حس را در بیننده ایجاد کند در این امر شکست می‌خورد. از آنجایی که قصه زودتر از موعد سیر تا پیازش لو می‌رود، کارگردانیِ چنین صحنه‌هایی نیز اضافی به نظر می‌رسد. از طرفی دیگر سکانس‌های متعددی وجود دارد که از اهمیتِ کار یا همان سرقت با ما حرف می‌زند. سرقت از سه گاو صندوق مشهور و افسانه‌ای فیلم واقعا چه فایده‌ای دارد وقتی تنها می‌توان چند درصدِ خیلی کمی از پول‌ها را با خود برد؟ چون انگیزه‌ی شخصیت‌ها در این بخش می‌لنگد، اهمیت سرقت نیز طبیعی است که یک ارزن هم نیارزد! البته دیتر از این‌که یک قفل غیرممکنی را باز می‌کند به وجد می‌آید و تنها به این مسئله فکر می‌کند، اما سایرین چطور؟ این همه دردسر فقط برای دو ساک پر از پول؟ اگر با این سطح منطق بخواهیم فیلم را تدوین کنیم شاید نیمی از فیلم حذف شود چون ما صحنه‌های به‌درد نخور را از به‌درد بخور می‌توانیم تشخیص دهیم. از مهم‌ترین صحنه‌های به‌دردبخور، صحبت‌های دیتر قبل از باز کردن گاو صندوق با گوئن است که اطلاعاتی هر چند کم از دنیای فیلم را در اختیارمان قرار می‌دهد.

فیلم Army of Thieves با آن جلوه‌های پر زرق و برقش اثری سرگرم‌کننده است و شما برای گذران وقت می‌توانید تماشایش کنید. اما قصه‌ی به شدت قابل پیش‌بینی، کنش و واکنش‌های احساسی که به بار ننشسته و طنزِ نه‌چندان دلچسب فیلم کاری می‌کند که در انتها احتمالا خواهید گفت: «صد رحمت به فیلم ارتش مردگانِ زک اسنایدر»!