چرا ساختن یک بازی ویدیویی کار بسیار سختی است؟

Night School نیز به‌طور مشابه روی شرکای خارجی برای ساخت Afterparty تکیه کرده، البته نه فقط برای چیزهای کوچک. به گفته کرانکل، این استودیو، طرفین قرارداد را به محل تولید بازی آورده تا روی متن بازی کار کنند، چیزی که او آن را «عظیم» می‌خواند. Night School قادر بوده طراحی هنری بازی را به لطف تغییر مسیری که پیش‌تر بدان اشاره شد، در اختیار خود نگه دارد. کرانکل معتقد است این امر به برخورداری از سطح بالایی از کنترل کیفیت کمک کرده است.

برای بازی‌سازانی که از امکانات رمدی و Night School محروم هستند، استخدام استودیو‌ها و توسعه‌دهندگان خارجی گزینه مقرون‌به‌صرفه‌ای نیست، اما نمی‌توان گفت که آنها نمی‌توانند از هیچ چیز دیگری برای ساخت بازی خود کمک بگیرند.

بازی مستقل The First Tree، داستان روباهی را دنبال می‌کند که به دنبال توله گمشده‌اش است. دیوید ول، سازنده آن، سختی‌های زیادی برای ساخت آن متحمل شده است. در سال ۲۰۱۸، او مجبور بوده همزمان با شغل اصلی‌اش در The VOID که در زمینه تجربه‌های واقعیت مجازی فعالیت دارد، روی بازی خود نیز کار کند. او همچنین در آن زمان به تازگی صاحب فرزند شده بود و زمان اندکی برای تکمیل پروژه خود داشت:

مجبور بودم به خودم بگویم یا می‌توانم پس از کار در خانه بازی کنم و سریال تماشا کنم یا می‌توانم روی بازی‌ام کار کنم. این کاری بود که باید انجام می‌دادم.

ولی به لطف موفقیت The First Tree اکنون یک توسعه‌دهنده تمام وقت بازی‌های مستقل است. او درباره تجربه‌اش در ساخت بازی می‌گوید:

هر شب پس از آنکه فرزندم می‌خوابید، حدوداً دو ساعت کار می‌کردم […] آخر هفته‌ها نیز شاید دو یا سه ساعت. با وجود آنکه از مدت‌ها قبلش دیگر لذتی در آن وجود نداشت، حتماً آن نظم بوده که مرا تا پایان راه رسانده است.

رسیدن به پایان راه به گفته ول، فقط به لطف فروشگاه‌هایی چون فروشگاه یونیتی که انیمیشن‌ها، اسِت‌ها، بافت‌ها و محیط‌های ازپیش‌آماده می‌فروشند ممکن بوده است. به گفته او بدون آنها، این بازی هرگز بیرون نمی‌آمد:

من از آن [منابع از پیش‌آماده] همچون تخته شیرجه‌ای برای ذحیره وقت استفاده کردم. آنها شامل برخی انیمیشن‌های روباه و چند محیط می‌شدند. سعی کردم مقداری خلاقیت خودم را به آنها اضافه کنم و آنها را اصلاح و بازسازی کنم، تا بدین طریق فقط یک کپی نباشد، اما با وجود تمام این کمک‌ها و هزاران ساعت ذخیره‌شده، هنوز هم کوچک‌ترین چیزها همچون پریدن روباه کار بسیار زیادی می‌طلبید.

 

نمی‌دانم که آیا دنیا متوجه می‌شود هر جز کوچکی از یک بازی حاصل دست یک نفر است یا خیر. اگر یک توسعه‌دهنده تنها یا یک تیم مستقل کوچک باشید، این می‌تواند طاقت‌فرسا باشد.

درست درآوردن انیمیشن پرش روباه برای ول یک دردسر واقعی بوده، اما با این حال بازیکن بعد از یک بار تماشای کارکرد درست، دیگر هرگز به آن فکر نخواهد کرد. ول می‌گوید که قادر بوده از طریق یک ابزار ثالث داخل موتور بازی‌سازی یونیتی، این انیمیشن را به‌دست آورده و بهبود دهد. بدین ترتیب او مجبور نشده همه چیز را از ریشه بسازد، اما با این حال دردسرها برایش تازه از این نقطه شروع شده است:

من سعی کردم پرش را اصلاح کنم و نمی‌دانم که با عقل جور در می‌آید یا نه، اما این کار بسیار سخت‌تر از آن بود که همه‌چیز را از صفر بسازم. این نکته یک طور نقطه ضعف این راه بود، درست است؟ انگار که ساخته‌های دیگران شما را محدود می‌کند.