بخش مهمی از گیمپلی بازی همانند Oxenfree به گشت و گذار و تعامل با کاراکترهای مختلف معطوف میشود. البته روند تقریبا خطیست و آزادانه نمیتوانید بین جزیرهها سفر کنید. بنا به اقتضای داستان در هر نقطه در یک جزیره قرار دارید، اما آزادید تا به مکانهای مختلفی در آن سر بزنید و بیشتر با این جهنم متفاوت آشنا شوید. کنترل هر دو شخصیت مایلو و لولا به عهدهی مخاطب است و هر دو در قالب یک تیم به نقاط مختلف سفر میکنند. به جز در مقاطع مهم داستانی که باید برای انجام کار خاصی یکی را انتخاب کنید، مابقی به صورت تصادفی یا در قالب فرمولی که مخاطب متوجهاش نمیشود در قالب یکی از این دو شخص قرار میگیرید و دیالوگها از زبان او ادا میشود. برای دیالوگها به طور معمول سه انتخاب دارید که دوتایشان با هم تضاد دارند؛ یکی مثبت است و دیگری منفی. یکی لحن آرامی دارد و دیگری لحنی تند. یکی حرف راست است و دیگری دروغ. انتخاب سوم هم سکوت است که فقط باید صبر کنید تا دیالوگها محو شوند. موردی که اینجا کمی اذیت میکند، زمان نسبتا کمیست که بازی به مخاطب برای دیالوگ مناسب میدهد. البته خوشبختانه زمان این فرصت در Afterparty خیلی بیشتر از Oxenfree است که تنها قدر یک پلک زدن فرصت داشتید.
اینجاست که یکی از مکانیکهای خاص بازی به کار میآید. با سر زدن به میخانهها میتوانید یک نوشیدنی جهنمی سفارش دهید. لیوان نوشیدنی را میتوانید تا مقطعی مشخص همراه خود داشته باشید و از آن در حین گفتگوها بهره ببرید، به این صورت که با نوشیدن یک جرعه کاراکتر کمی گیج میشود، اما گزینهی جدیدی در دیالوگها پدیدار میگردد که برخی اوقات برای رسیدن به هدف به کارتان میآید. البته این مکانیک برخلاف انتظار اصلا کاربردی نیست و با کمترین استفادهی ممکن هم میتوان بازی را به اتمام رساند. چند مینیگیم جالب هم در بازی وجود دارد که با وجود زمان کوتاه، مقداری سرحالتان میآورند تا راحتتر بازی را ادامه دهید. بهترین این مینیگیمها در پایان بازی و رقابتتان با شیطان بر سر نوشیدن بیشتر است که مینیگیم راحتی هم نیست و اگر تمرکز کافی نداشته باشید، ممکن است حسابی روی اعصاب برود. استودیوی Night Schools برای موسیقی باز هم با scntfc آهنگساز آمریکایی همکاری کرده است که دومین کار مشترکشان پس از Oxenfree است. در اثر قبلی تم موسیقی بیشتر سعی در القای اضطراب و حس رمزآلود داشت، اما اینجا هیجان بیشتری دارد و از سازهای مخصوص آهنگهای مذهبی هم بهره میبرد تا به فضاسازی کمک کند که الحق در این کار موفق است.
بازی Afterparty از برخی جهات از محصول قبلی Night School اثر خاصتری به شمار میآید. ترسیم جهنمی متفاوت و بحثبرانگیز که به یقین باب میل خیلیها نیست، اما به لطف سطح بالای متن و پردازش دنیا و شخصیتها ماندگار میشود. از سوی دیگر روند یکنواخت مسیر اصلی داستان به اندازهای روی اعصاب است که پیشنهاد کردن بازی خیلی راحت نباشد. برای طرفداران استودیوی Night School قطعا Afterparty پایینتر از Oxenfree قرار میگیرد، ولی تجربهی حضور در این جهنم متفاوت چیزیست که طرفداران آثار خلاقانه و خاص در بازیهای ویدیویی نباید از آن بگذرند.