نقد و بررسی بازی Super Meat Boy Forever

Super Meat Boy Forever در همان دقایق اولی که آن را تجربه‌ می‌کنید، تغییرات کاملا محسوسی نسبت به اثر قبلی دارد. اولین و مهمترین تغییر در این ماجراست که کاراکتر اصلی بازی یعنی همان پسربچه‌ی گوشتالویِ خنگِ قرمز رنگْ به صورت اتوماتیک و خودکار می‌دود. با این حال بِیس و پایه‌ی بازی بر همان مبنای گذشته یعنی سکوبازی است اما از آنجایی که در اوایل بازی نمی‌توان روی سرعت میت بوی هیچ رقم تاثیر بگذاریم، عادت کردن به مکانیک این بازی در ابتدا کمی سخت است؛ به خصوص اگر شما با نسخه‌ی قبلی این بازی خاطره داشته باشید.

بازی Super Meat Boy Forever به رسم هر بازی ویدیویی دیگر، در همان بدو ورودمان به دنیای شاد و بامزه‌‌اش قصد دارد آموزش‌های لازم را بدهد اما این آموزه‌ها به شکلی درست انجام نمی‌شود

بازی Super Meat Boy Forever به رسم هر بازی ویدیویی دیگر، در همان بدو ورودمان به دنیای شاد و بامزه‌‌اش قصد دارد آموزش‌های لازم را بدهد اما این آموزه‌ها به شکلی درست انجام نمی‌شود. یعنی در میانه‌ی یک مرحله به ما گفته می‌شود که باید کدام دکمه‌ها را فشار دهیم که البته فهمِ این موضوع اصلا کار سختی نیست؛ چراکه در مجموع ما به دو دکمه – در اواخر بازی ۳ دکمه – نیاز داریم تا مراحل بازی را با موفقیت پشت سر بگذاریم! بازی تا مراحل پایانی می‌تواند ما را با مکانیک‌های جدید گیم‌پلی‌اش شگفت‌زده کند و دقیقا مشکل اینجاست که ما باید با آزمون و خطا به ساز و کار المان‌های جدید در هر چپتر پی ببریم. طبیعتا این آزمون و خطا یعنی هر بار مُردن. البته مُردن یا بهتر است بگوییم کشته شدنِ کاراکترِ بازی، تنها نگرانی‌ای نیست که باید داشته باشید؛ چراکه شما باید مدام حواستان جمع باشد که از فرط عصبانیت، به گیم‌پد یا صفحه‌ی نمایشگرتان آسیب نزنید! بازی Super Meat Boy Forever به شدت سخت است و این سخت بودنِ عجیب و غریبِ اغلب مراحل بازی شاید به مذاق هر فردی خوش نیاید. بازی سوپر میت بوی در گذشته نیز چنین بوده اما منحنی سختی بازی به طرز کاملا استادانه‌ای کاری می‌کرد تا شما رفته رفته وارد مراحل سخت‌تر شوید؛ نه این‌که از همان ابتدای کار، برای رد کردن مراحل به مشکل بیفتید. منحنی سختی بازی می‌توانست کمی بهتر باشد اما گویا سازندگان مبنا را بر این پایه گذاشتند که گیمرهای این بازی، همان افرادی هستند که سوپر میت بوی را در ۱۰ سال گذشته تجربه کردند.