-
0/10
Night Call از ابزاری هوشمندانه برای رسیدن به هدف اصلی خود بهره می‌گیرد. ابزاری که طی مسیر، جذابیت بیشتری نسبت به هدف پیدا می‌کند. با نقد و بررسی بازی Night Call با سرگرمی همراه باشید.
بازی‌های سبک نوآر که بازیکن را در نقش کارآگاهی که باید پرده از راز قتل‌های سریالی و پرونده‌های پیچیده بردارد، کم نیستند اما ایده‌ای متفاوت Night Call را از بقیه متمایز می‌کند: شما در این بازی یک پلیس، کارآگاه کارکشته، یا کلیشه‌های دیگری همچون وابستگان قربانیان نیستید؛ شما صرفاً یک راننده تاکسی ساده هستید. اجازه ندهید این سادگی شما را گول بزند. همانطور که در بازی هم به آن اشاره می‌شود، تاکسی، راننده و مسافرش را می‌توان به کلیسا، کشیش و گناهکاری که برای اعتراف می‌آید، تشبیه کرد و این همان ابزاری است که Night Call برای پیش‌روی و رسیدن به هدف خود به‌کار می‌گیرد.
زندگی فعلی حسین به گذراندن شیفت‌های شب در پاریس و صحبت‌های روزمره با مسافران خلاصه می‌شود. به‌عنوان یک مهاجر عرب در کشوری که به تازگی قربانی حملات تروریستی مرگبار شده، حسین هیچگاه نمی‌تواند برای مدت زیادی خیال آسوده داشته باشد. گذشته تاریک او و دردسرهای زندگی به‌عنوان یک راننده تاکسی کم در‌آمد نیز مزید بر علت می‌شود تا در صورت وقوع یک اتفاق، تمام دنیا بر سرش خراب شود. آن اتفاق هم از راه رسیده: قاتلی سریالی، در یکی از شیفت‌ها حسین را بشدت مجروح و تا دو ماه روانه کما می‌کند. او به زندگی برمی‌گردد، اما به دلیل هویتش، وسیله‌ای عالی برای پلیس است که همه تقصیرات را گردنش بیندازند و بی‌کفایتی خود را لاپوشانی کنند.
خوشبختانه یک کارآگاه به حسین این فرصت را می‌دهد که طی ۷ شب، از هر آنچه می‌تواند استفاده کند تا بی‌گناهی خود را اثبات کرده و هویت قاتل واقعی را فاش کند. حال باید به تمام مکالمات عادی با مسافران به چشم بازجویی کوچکی برای پیدا کردن سرنخ نگریست. دردسرهای دیگر حسین اما هنوز سرجایش است: برای آنکه شغلش از دست نرود، باید هزینه‌های سوخت و نگهداری ماشین را نیز مدیریت کند تا تنها امید خود برای اثبات بی‌گناهی‌اش را از کف ندهد.
کاراکترها کاملاً از هم متمایز هستند و هر کدام داستانی شنیدنی برای گفتن دارند اما هیچ خبری از صداگذاری کاراکترها نیست و هرآنچه باید بدانید، به صورت زیرنویس به نمایش درمی‌آید
سازوکارهای پیشبرد بازی در Night Call بسیار ساده هستند: هر شب به کمک یک تصویر ماهواره‌ای از پاریس، مسافران مختلف را انتخاب و سوار می‌کنید. در این هنگام نمایی از داخل تاکسی به نمایش درمی‌آید که دیالوگ‌ها زیر آن نقش می‌بندند. در بیشتر مواقع، این حسین است که باید سر صحبت را با پرسیدن سوالات روزمره باز کند. طراحی هنری بسیار عالی بازی اتمسفری متناسب با داستان ایجاد کرده است. کاراکترها کاملاً از هم متمایز هستند و هر کدام داستانی شنیدنی برای گفتن دارند اما هیچ خبری از صداگذاری کاراکترها نیست و هرآنچه باید بدانید، به صورت زیرنویس به نمایش درمی‌آید. این نکته به‌علاوه انیمیشن‌های بسیار محدود چهره‌ها، تمام بار انتقال احساسات را بردوش توصیفات متنی از آنچه در حال رخ دادن است، گذاشته که بازی را شبیه به یک رمان دیجیتالی می‌کند. این توصیفات به همراه دیالوگ‌ها، به حدی استادانه نوشته شده‌اند که خلأ صداگذاری را کاملاً پر می‌کنند اما دنبال کردن همه آنها که ریز به ریز جزئیات را بازتاب می‌دهند، صبر و حوصله بسیار زیادی می‌طلبد که روند کند گیم‌پلی به مرور آنرا خسته‌کننده می‌کند.
پیش از آغاز بازی، باید میان سه پرونده قتل سریالی که در زمینه انگیزه قاتل، هویت قربانی‌ها و جزئیات داستان با هم متفاوت هستند، یکی را انتخاب کنید. پیش‌زمینه هر سه داستان یکسان است که شامل همان ماجرای مجروح شدن و اخاذی پلیس از حسین می‌شود اما بسته به آنکه کدام درجه سختی را برمی‌گزینید، مدیریت منابع مالی حسین سخت‌تر شده و احتمال یافتن سرنخ‌ها پایین‌تر می‌آید. پس از پایان هر شب، اطلاعاتی را که به‌دست آورده‌اید، روی دیوار خانه‌تان کنار هم گذاشته و سعی می‌کنید میان آنها و ۵ مظنون ارتباط برقرار کنید.
بازی هنگام انتخاب دیالوگ‌ها، رویه‌ای نقش‌آفرینی در پیش می‌گیرد و چنین می‌نمایاند که حسین فاقد هویتی مشخص است و این شما هستید که در جلد او قرار گرفته‌اید
در بازی ۷۵ کاراکتر وجود دارد که تعداد زیادی از آنها را در هر بار تکرار ملاقات خواهید کرد. تک‌تک آنها داستان‌‌هایی برای گفتن دارند که در پس‌زمینه به موضوعات مختلفی چون نژادپرستی، فساد سیاسی، شبکه‌های اجتماعی و بسیاری چیزهای دیگر که گریبان انسان مدرن را گرفته‌اند، اشارات مختلفی می‌کنند. پیچش داستانی خاصی میانشان نیست، اما نوعی ظرافت و صداقت فوق العاده‌ای در آنها وجود دارد که درک و احساس همذات‌پنداری با کاراکترها را بسیار آسان می‌کند. پرداخت کاراکتر مسافران به‌حدی خوب است که حتی روی قهرمان داستان هم سایه می‌اندازد. حسین شخصیتی است با ویژگی‌های اخلاقی خاص و پس‌زمینه داستانی از پیش‌تعریف‌شده؛ حتی اگر از این پس‌زمینه چیز زیادی به میان نیاید. با این حال بازی هنگام انتخاب دیالوگ‌ها، رویه‌ای نقش‌آفرینی در پیش می‌گیرد و چنین می‌نمایاند که حسین فاقد هویتی مشخص است و این شما هستید که در جلد او قرار گرفته‌اید.
در نهایت باید اشاره کنیم که بازی Night Call توانایی بهره‌گیری کامل از پتانسیل تمایزات خود با بازی‌های هم‌سبک را ندارد. ریزداستان‌های پرجزئیات هر مسافر در کنار اتمسفر سنگینی که به لطف گرافیک هنری سیاه و سفید، موسیقی و افکت‌های صوتی بازی به وجود آمده، بدون شک جذاب هستند، اما نمی‌توانند در برابر ایرادات پرشمار بازی قد علم کنند. بخش جنایی Night Call بیش از حد مبهم است و مجبورتان می‌کند فرایندی طاقت‌فرسا را برای رسیدن به نتیجه‌ای که چنگی به دل نمی‌زند، تا آخر طی کنید. به‌علاوه هر اندازه که بازی از لحاظ هنری قوت دارد، از لحاظ فنی پر از مشکلات ریز و درشت است و باگ‌های اعصاب‌خرد‌کن در برخی شرایط حتی بازی را از کار می‌اندازد.
اگر در بازی Night Call به دنبال تجربه‌ای هیجان‌انگیز و لذت‌بخش از حل کردن معماهای قتل می‌گردید، به احتمال فراوان ناامید خواهید شد. در عوض آنچه که بازی از آن به‌عنوان ابزاری برای پیشبرد داستان استفاده کرده، علیرغم کاستی‌ها، جذابیت بسیار بیشتری دارد، به شکلی که به تدریج فراموش خواهید کرد که اصلاً حسین به چه دلیل باید از مسافران تاکسی‌اش حرف بکشد. گویی که این تاکسی اتاقی است که از جهان ایزوله شده تا آدم‌ها بتوانند با خیال راحت در آن از جزئی‌ترین مسائل زندگی‌شان حرف بزنند؛ برای گوش شنوایی که قضاوتشان نمی‌کند و احتمالاً دیگر هرگز دیده نخواهد شد.
دیالوگ‌نویسی پرجزئیات و ظریف-
گرافیک هنری عالی
-
موسیقی شنیدنی
-
ریزداستان‌های جذاب
باگ‌های مشکل‌زا-
بخش کارآگاهی بسیار ضعیف
-
روند کسالت‌آور و کند گیم‌پلی
-
شخصیت‌پردازی نامناسب قهرمان داستان
نظرات
دیدگاه خود را اشتراک گذارید