-
0/10
مورتال کامبت لجندز ۲ جان به لبمان کرد تا بالاخره سر و کله‌اش پیدا شد و باید گفت کاملا ارزشش را داشته این همه صبر و انتظارِ یک ساله! سری Mortal kombat legends با دومین دنباله‌‌اش ثابت کرده که یک کارگردان کار درست و یک سناریوی جذاب می‌تواند دنیای مورتال کامبت را به زیباترین، خونین‌ترین و بی‌رحم‌ترین شکل ممکن نشان دهد؛ از آن مدل‌هایی که گیمرها را سر ذوق می‌آورد.
قبل از هر چیزی باید به این نکته اشاره کرد که «نبرد قلمروها» در ادامه‌ی فیلم انیمیشنی اول که در سال گذشته منتشر شد روایت می‌شود. یعنی اگر به پای نبرد قلمروها نشسته‌اید و از دنیا و شخصیت‌های مورتال کامبت هیچ چیزی دستگیرتان نشده، به این خاطر است که فرم روایت این دسته از فیلم‌های انیمیشنی، به سبک و قالب سریالی است. با این حال ایراد بزرگی که از همان ابتدا اندکی تو ذوق می‌زند، عدمِ فلش‌بک یا صحنه‌ای است که بخواهد توضیح دهد در گذشته چه اتفاقی رخ داده. ایتان اسپالدینگ، خالق این فیلم به جای این کار، تصمیم گرفت در خلالِ دیالوگ‌ها مخاطبش را نسبت به اتفاقات مهمِ گذشته آشنا کند.
خوشبختانه انیمیشن نبرد قلمروها آنقدر مزیت دارد که بتوانیم این محصول را یک اثر خوب بدانیم. در فیلم اول با داستانی روبه‌رو شده بودیم که بیشتر روی اسکورپیون، کاراکتر دوست‌داشتنی دنیای این ویدیو گیم تمرکز داشت. در نبرد قلمروها با قصه‌ای مواجه هستیم که تعدد بالای کاراکترها، یکی از جذابیت‌های بی‌شمار آن است. همان‌طور که در نقد انیمیشن Mortal Kombat Legends: Scorpion’s Revenge حدس می‌زدیم، شائو کان در قسمت دوم حضور پررنگ‌تری دارد و با این حال فکر نمی‌کردیم از خدایِ دیوانه‌ی دنیای مورتال کامبت یعنی شیناک نیز خبری شود. در نبرد قلمروها، جمعِ همگی جمع است و به بهانه‌ی راه‌اندازیِ آخرین مسابقه‌ی مورتال کامبت، گردهمایی هیجان‌انگیز و اکشنی را به چشم می‌بینیم.
تماشای انیمیشن نبرد قلمروها برای سنین پایین اصلا و ابدا توصیه نمی‌شود و این انیمیشن مثل گذشته از درجه‌بندی R (مخصوص بزرگسالان) بهره می‌برد. از همان دقایق ابتدایی میزانِ خشونت و خونین بودن قصه مشخص می‌شود و تا انتها آنقدر صحنه‌های پرتنش و خشن می‌بینیم که بعید می‌دانم کسی بتواند میزانِ آدرنالینِ ترشح شده در بدنش را نادیده بگیرد! حضور شائو کان و لرد ریدن و همچنین تماشای خدایان باستانی در حد و اندازه‌ی چند صحنه نیز از دیگر برگ برنده‌های این انیمیشن است. به طور کلی ایتان اسپالدینگ تمامی تلاش‌هایش را به کار گرفت تا نبرد قلمروها یک مورتال کامبت اصیل باشد و خوشبختانه به این هدفش نیز رسید. دلچسب‌تر از افکت‌های صوتیِ مربوط به شائو کان، فیتالیتی‌ها و فینیش هیم‌هایی است که شخصیت‌ها روی همدیگر می‌زنند! ارجاع دادنِ انیمیشن به حرکات و رفتارهای دنیای گیم نیز ستودنی است و این موضوع را تا انتهای انیمیشن می‌توان به وضوح دید. با این اوصاف، قسمت دوم انیمیشن مورتال کامبت لجندز، یک ایرادِ اساسی قسمت نخست را برطرف می‌کند و آن هم چیزی نیست جز سناریوی قابل پیش‌بینی.
تماشای انیمیشن نبرد قلمروها برای سنین پایین اصلا و ابدا توصیه نمی‌شود و این انیمیشن مثل گذشته از درجه‌بندی R (مخصوص بزرگسالان) بهره می‌برد
یکی از ایرادات محصولات اقتباسی از بازی مورتال کامبت، کلیشه‌ای بودن و قابل حدس بودنِ تمام اتفاقات داستانی است. برای مثال در نقد فیلم مورتال کامبت نیز به این مسئله تا حدی اشاره کرده بودیم که سناریو، نه تنها قابل پیش‌بینی است، بلکه شخصیت‌ها پرداختِ درستی ندارند. در انیمیشن نبرد قلمروها، عواملی در بدنه‌ی فیلم‌نامه وجود دارند که بتوان به آن دل بست. برای مثال تماشای شخصیت استرایکر با صداپیشگیِ متیو مرسر، از اتفاقات دلچسبی بود که تنها هوادارانِ کارکشته و قدیمیِ بازی با دیدن استرایکر، اشک در چشم‌شان حلقه می‌زند. به نمایش کشیدنِ دِوراه (D’vorah) در قالب چند نبرد نیز از دیگر صحنه‌های تماشایی این قصه است، اما جدا از این موارد، این‌که همچنان اسکورپیون و ساب زیرو در داستان، نقشی بر عهده دارند و بخشی از داستان را روایت می‌کنند، به شدت قابل تحسین است. روایت چند جانبه در یک انیمیشنی که کمتر از ۹۰ دقیقه زمان دارد، جسارت زیادی می‌خواهد؛ چراکه کارگردان باید از تک تک لحظاتِ انیمیشن به درستی استفاده کند. جدا از این موارد، با جنبه‌ی دیگری از لرد ریدن و همچنین لیو کنگ روبه‌رو می‌شویم که تا به امروز در محصول نمایشیِ دیگری از مورتال کامبت ندیده بودیم. ضمنِ تازگی و بدیع بودنِ این ویژگی‌ها در انیمیشن نبرد قلمروها، شخصیت‌پردازی‌های لرد ریدن و شائو کان نیز در حد قابل قبولی قرار دارد.
حضورِ جانی کیج، بار کمدیِ خوبی به داستان اضافه کرده و با این‌که صداپیشه‌اش نتوانسته آن مدل صدای خاص کیج را خوب در بیاورد، همچنان ادا اطوارها و شوخی‌های جانی کیج دیدنی و تماشایی است. به طور کلی هارمونی خاصی بین بارِ کمدی، اکشن و درامِ انیمیشن پابرجاست. این رمزِ موفقیت اسپالدینگ در احیای یک قصه‌گویی موفق از دنیای مورتال کامبت محسوب می‌شود. اگر فیلم‌ساز، شخصیتِ شیناک را به بیننده معرفی می‌کند، در کنارش به اندازه‌ی کافی صحنهی اکشن می‌چیند تا به شخصیت شیناک ابهت ببخشد. یا اگر شخصیت شائو کان را جلوی چشمان بیننده به تصویر می‌کشد، آن‌چنان ابهت و پرستیژی به این کاراکتر منفی تقدیم می‌کند تا از قدرت‌نمایی‌های شائو کان در وسط صحنهی نبرد به وجد بیایم. حتی شخصیت شنگ سونگ، جادوگر و دست راستِ شائو کان با آن‌که در نبرد قلمروها حضور چندان زیادی در صحنه ندارد، اما قدرت‌نمایی و عرض اندام خوبی می‌کند تا او را همچنان جدی بگیریم. فنِ ایکس رِی نیز همچنان پابرجاست و در گیر و دار تماشای یک نبرد تمام عیار، ناگهان جلوه‌های ویژه به سمتی می‌رود که عشاق سینه چاکِ مورتال کامبت از تماشای چنین صحنه‌هایی به شدت لذت می‌برند. کارگردانیِ انیمیشن نبرد قلمروها در یک کلام عالی است.
انیمیشن Battle of the Realms همان راهی را می‌رود که در انیمیشن اول یعنی Scorpion’s Revenge به چشم دیده بودیم. با این اوصاف مورتال کامبت لجندز ۲ تماشایی‌تر، اکشن‌تر و خونین‌تر است. راستش را بخواهید دو فیلم انیمشینی Mortal Kombat Legends بهترین محصول‌های نمایشی است که تا به امروز از این ویدیو گیم ساخته شده.
داستان‌سرایی بسیار جذاب-
رونمایی از چهره‌ی جدیدی از شخصیت لرد ریدن
-
حضور کاراکترهای قدیمی مثل استرایکر
-
صحنه‌های اکشنِ وفادار به ویدیو گیم
-
شائو کان و ابهت بی‌نظیری که دارد!
صداپیشگی جانی کیج-
قصه‌ی فیلم در ابتدا از اتفاقات گذشته خلاصه‌ای ارائه نمی‌کند
نظرات
دیدگاه خود را اشتراک گذارید