شرکت Bethesda و استودیوی id Software به‌تازگی به رسانه‌های معتبر اجازه دادند تا عنوان Doom Eternal را به مدت سه ساعت تجربه کنند. یکی از اعضای تحریریه‌ی سایت PC Gamer در طی این سه ساعت، سری به مکانی با نام Fortress of Doom زده است؛ محلی که بین مراحل می‌توانید به آن‌جا بروید و حکم یک هاب دارد. نکته‌ی مهم درباره‌ی این مکان جزئیاتی‌ست که در آن دیده می‌شود و برای اولین بار در تاریخ سری دووم، به شخصیت Doom Slayer عمق می‌بخشد و او را فراتر از یک شکارچی بی‌مغز نشان می‌دهد. در ادامه توصیف نویسنده‌ی PC Gamer از این اتاق را خواهید خواند.
من فکر می‌کردم که Doom Slayer را می‌شناسم. من همیشه او را کسی می‌دیدم که شخصیتش در خشونت خلاصه شده است؛ یک توده‌ی عضلانی از خشم که با گلوله و اره برقی خون به پا می‌کرد. اما ظاهرا وقتی دست از سلاخی می‌کشد، تنها آدمی‌ست که روی مبل راحتی مورد علاقه‌اش لم می‌دهد و کمیک مورد علاقه‌اش را می‌خواند. این تکان‌دهنده‌ترین رونمایی در تجربه‌ی اخیر من از Doom Eternal بود که در مقر او واقع در Fortress of Doom مشخص شد؛ یک ایستگاه فرماندهی که او بین مراحل به آن‌جا سر می‌زند. پس برای کنجکاوی بیشتر درباره‌ی مرد درون زره، بیایید نگاه نزدیک‌تری به اتاق استراحت Doom Slayer بیندازیم.
بشکه‌ی بزرگ اسلحه
در ورودی اتاق شکارچی، یک بشکه‌ی چوبی بزرگ قرار دارد که درونش پر از شمشیر و سلاح‌های قرون وسطایی‌ست. این مورد کاملا با او جور در می‌آید؛ جناب Doom Slayer مردی‌ست که علاقه‌ی خاصی به جمع کردن یک کلکسیون از شمشیرهای مختلف دارد. یحتمل او عضو چند کانال یوتیوب با نام‌هایی مثل BushidoWayne و DragonBladeMaster است که ویدیوهایی یک ساعته منتشر می‌کنند و به تفاوت بین شمشیرهای تیغه پهن و تیغه نازک می‌پردازند.
پی‌سی مخصوص گیمینگ
من مطمئنم که شکارچی از این رایانه‌ی بسیار پیشرفته برای دریافت مختصات شیاطین جهنمی و تعیین مقصد بعدی خود برای حمله استفاده می‌کند، اما آن چینش سه مانیتور، وجود یک ماوس و تنقلات روی میز فقط یک منظور را می‌رساند؛ جناب شکارچی قطعا یک گیمر است. احتمالا هم اهل بازی‌های شوتر اول شخص باشد. اما جناب شکارچی چه روی سیستم خود دارد؟ حدس می‌زنم نرم‌افزار Winamp که پوشش‌اش بر اساس کاور آلبوم Lateralus از Tool شخصی‌سازی شده باشد، نرم‌افزار mIRC (او احتمالا از Slack خوش‌اش نمی‌آید)، یک پوشه پر از تصاویر اره برقی‌های مختلف و چند تا بازی شوتر اول شخص. ای کاش می‌دانستیم که شکارچی بیشتر اهل بازی‌های آنلاین است یا بازی‌های تک‌نفره را ترجیح می‌دهد. شاید هم روزی مشغول Wolfenstein بازی کردن باشد و روز دیگری را به رقابت با حریفان در CS: GO می‌گذراند. والپیپر دسکتاپ هم به نظر تصویری از یک شهر آمریکایی ایده‌آل باشد. جناب شکارچی انگار رمانتیک‌تر از آنی هست که نشان می‌دهد!
اسباب‌بازی روی میز
احتمالا فکر می‌کنید که Doom Slayer عاری از هر گونه حس شوخی و طنز باشد؛ مردی که آن‌قدر به فکر ماموریت خود و نابودی ارتش‌های جهنم است که سخت می‌توان تصور کرد فکر یک لبخند کوچک گوشه‌ی لبانش حتی از ذهنش عبور کند، اما یک لحظه به میز او و سپس کل اتاق نگاه کنید تا چند تا اسباب‌بازی و فیگور ببینید که این ربا-ت جنگجو هم شامل‌شان می‌شود. این علامت مردی با حس شوخ‌طبعی‌ست که لذت‌های کوچک زندگی را درک می‌کند. چه آدم ظریفی! آدمی که از درون مرده باشد از این چیزها ندارد. دردآور است که شکارچی را در حالتی تصور کنیم که پس از یک روز سخت شیطان کشی، پشت میزش نشسته است و با دقت اسباب‌بازی‌های کوچکش را مرتب می‌کند، سپس نگاهی عمیق به والپیپر دسکتاپش می‌اندازد و به رویای یک زندگی ساده‌تر می‌اندیشد.
کلکسیون گیتار
خب معلوم است که Doom Slayer روی دیوارش گیتارهای مختلف داشته باشد. البته که او عاشق گیتار است! گیتار سمت چپی انگار از بدن شیطانی که کشته ساخته شده است که آن را به متال‌ترین چیز ممکن تبدیل می‌کند. البته فکر نکنم او گیتار بزند، اما انگار از موسیقی راک و متال لذت می‌برد و به همین خاطر است که گیتارها روی دیوار هستند، اما اگر گیتار زدن بلد بود سراغ چه آهنگی می‌رفت؟ من تضمین می‌کنم که یکی از آن‌ها را از روی دیوار بر می‌داشت و Rational Gaze از Meshuggah را می‌نواخت. صد درصد این اتفاق افتاده است، آن‌هم بیشتر از یک بار. او همچنین به Slayer، Deicide، Pantera، Disturbed، Godflesh و Rage Against the Machine هم علاقه دارد. اگر هم خیلی درون‌گرایانه عمل کند، احتمالا به سراغ قطعه‌ای از Tool یا کاور Limp Bizkit از Behind Blue Eyes می‌رود و روبروی آینه ترانه‌ی آهنگ را با خودش زمزمه می‌کند.
صندلی مخصوص مطالعه
این واقعا شگفت‌انگیز است. یک موقعی جناب شکارچی این صندلی را در گوشه‌ی اتاق گذاشته و یک قفسه‌ی کتاب هم کنارش گذاشته است تا یک جای آرام مخصوص مطالعه برای خودش درست کند. این واقعا با ارزش است. می‌توانم او را در این مکان تصور کنم که در شب با نور شمع مشغول مطالعه است و شاید یک حوله‌ی حمام هم تنش باشد؛ کاملا در آرامش. متاسفانه موضوع کتاب‌ها چیز زیادی از درون شکارچی فاش نمی‌کند. بیشتر کتاب‌ها کمیک‌بوک‌های فانتزی هستند. البته بعد از سپری کردن یک روز به درب و داغان کردن شیاطین با اره برقی، آخرین چیزی که می‌خواهید این است که «جنگ و صلح» بخوانید. من به علاقه‌ی شکارچی به کمیک‌بوک‌ها احترام می‌گذارم. او آرامش خود را با علاقه به محصولات خیلی معمول به دست می‌آورد. چه‌قدر متواضع!
میز کار
فراموش نکنیم که شکارچی یک مرد به شدت اهل عمل است. او شیاطین را با راندمان وحشتناکی قتل‌عام می‌کند که ذهن خلاق و کارآمد او را نشان می‌دهد. بنابراین منطقی‌ست که یک میز کار در مقر شخصی خود داشته باشد؛ جایی که او زره خود را تنظیم می‌کند تا در نبرد موثرتر باشد. تنها با پنج صبح بیدار شدن و یه گوشه کمیک خواندن که نمی‌شود بهترین شکارچی شیاطین در جهان شد. اگر دقت کنید یک دمبل هم روی میز وجود دارد. به هر حال او باید آمادگی بدنی بالایی هم داشته باشد. حمل کردن این همه سلاح و اره برقی نیاز به قدرت زیاد و عضله‌های قوی دارد. که می‌داند، شاید شکارچی برخی اوقات از این میز کار برای سرگرمی هم استفاده کند. مثلا یک مجسمه از خودش بسازد یا کاستوم‌پلی شخصیت مورد علاقه‌اش از کمیک‌ها را طراحی کند.
یک کامپیوتر قدیمی
فکر کن در یک سفینه خارج از زمین روبروی دروازه‌ی جهنم هستی، روی دیوار پر از گیتارها جورواجور باشد و آن طرف هم یک رایانه‌ی بسیار پیشرفته داشته باشی که علاوه بر نظارت روی فعالیت‌های شیاطین، می‌توانی جدیدترین بازی‌ها را با بهترین کیفیت رویش تجربه کنی. حالا چه چیزی کم است؟ آفرین یک کامپیوتر قدیمی که فقط داس رویش بالا بیاید! این احتمالا منطق جناب شکارچی برای داشتنن چنین وسیله‌ای است. چیزی که ثابت می‌کند Doom Slayer یک روی نوستالژیک و رمانتیک هم دارد. یعنی چه چیزی روی آن بازی می‌کند؟ احتمالا Quake، Blood یا Hexen. شاید هم Carmageddon. اگر بازی دووم در خود دنیای دووم هم وجود داشت قطعا از کنارش نمی‌گذشت. برای او چه چیزی بهتر از این‌که به اوقات شیطان‌کشی و نشستن پای سیستم پیشرفته تنوعی بدهد؟ شاید هم او را از پیچیدگی دنیای اطرافش دور می‌کند.
نظرات