۳ ایرادی که فیلم قهرمان اصغر فرهادی دارد

فیلم قهرمان نزدیک به ۲ ساعت برای روایت قصه‌اش صرف می‌کند اما حرف‌هایِ قهرمان حتی در یک ساعت هم می‌توانسته جمع شود. اگر به مخاطب گفته می‌شد نقطه شروع فیلم را خودتان انتخاب کنید، احتمالا با نقطه شروع‌های مختلفی روبه‌رو می‌شدیم؛ چراکه فیلم قهرمان شروع مشخصی ندارد و جریان اصلی فیلم که بتوان آن را نقطه شروعِ جریان داستان تلقی کرد، در صحنه‌ای است که رحیم وارد بانک شده و می‌گوید سکه‌هایی را پیدا کرده. از طرفی دیگر صحنه‌های اضافی مختلفی در فیلم قهرمان می‌بینیم که نیازی به بودن‌شان حس نمی‌شد. از همان ابتدایی‌ترین صحنه که صرفا فرهادی می‌خواسته فرمِ فیلمش را با بالا و پایین رفتن رحیم از یک مکان مرتفع به صورت غیرمستقیم تعریف کند تا صحنه‌ی پایانی فیلم که بیننده، دری باز را تماشا می‌کند که معلوم نیست به چه هدفی فرهادی چند لحظه‌ای بیننده را به حال خودش رها می‌کند!

فیلم قهرمان به واقع اثر خوش‌ساختی از جنبه‌ی تکنیکی و فرمی است اما ایراداتی این چنینی نیز دارد. برخی از این ایرادات مثل تدوین قابل حل است و می‌توان امید داشت که اصغر فرهادی در کارهای آینده‌اش با اثری تکامل‌یافته‌تر، مخاطبش را شگفت‌زده کند. برخی دیگر از ایرادات مثل پایان‌های باز و مشکلات شخصیت‌پردازی احتمالش کم است که بهتر شود. به هر حال آن‌چه که بیننده را سر ذوق می‌آورد نوآوری‌های کارگردان و هنرِ قصه‌گویی فیلم است اما فرهادی چند سالی می‌شود که روی یک قالب و فرم فیلم‌ می‌سازد و احتمالا برای تبدیل شدن به یک کارگردان مولف چنین مولفه‌هایی را در فیلم‌هایش بارها و بارها تکرار می‌کند. سوال اینجاست آیا اتخاذ چنین عملکردی هم مخاطبِ عادی را راضی نگه می‌دارد و هم منتقدِ کارکشته‌ی سینما را؟ نظر شما چیست؟ با ما و سایر مخاطبین رسانه سرگرمی در میان بگذارید.