بازسازی انیمه‌های قدیمی – آری یا نه؟
1%
  • 0/10

بازسازی انیمه‌های قدیمی – آری یا نه؟

موضوعی با موافقان و مخالفان سرسخت

بازسازی انیمه‌های قدیمی – آری یا نه؟ ۱ ۰۱ تیر ۱۴۰۲ مقالات جانبی انیمه کپی لینک

آیا زمان بازسازی انیمه‌های قدیمی فرارسیده؟ اگر تعصبات را کنار بگذاریم، آیا ممکن است که این بازسازی‌ها توجه مخاطبان را به آثار ارزشمند گذشته جلب کنند؟

وقتی به صنعت انیمه در تاریخ پرفرازونشیب آن نگاه می‌کنیم، فقط با انیمه‌های معروف و پرطرفدار مواجه نمی‌شویم. هزاران انیمه ناشناخته نیز ساخته شده است که اکنون نامی از آن‌ها برده نمی‌شود. انیمه‌هایی که سالیان متمادی در گورستان رسانه‌های خانگی مدفون شدند و به جایگاهی که سزاوار آن بودند، نرسیدند. اما به‌شدت خلاقانه هستند و پتانسیل زیادی دارند که مناسب استفاده در روزگار مدرن است. به همین دلیل، بیراه نیست که بگوییم بازسازی این آثار می‌تواند به ماندگاری آن‌ها کمک کند. بنابراین در صورتی که می‌خواهید چیزی را دوباره بسازید، باید به دنبال انیمه‌های گمنام و قدرندیده باشید.

آزموده را آزمودن خطاست

حقیقت این است که بسیاری از انیمه‌های مشهور دهه 80 و 90 بارها و به اشکال مختلف، بازسازی شده‌اند. به عنوان مثال، انیمه کابوی بیباپ (Cowboy Bebop) علاوه بر اینکه تاثیر فراوانی بر انیمه‌های پس از خود گذاشت، بعدها نتفلیکس (Netflix) را هم ترغیب کرد که سریال لایواکشنی بر پایه آن بسازد. اما این بازسازی اخیر نتوانست دل مخاطبان را به دست آورد و موجب شد آن‌ها از خود بپرسند: چرا؟ انیمه کابوی بیباپ شهرتی فراگیر دارد و نیازی نیست که توسط نتفلیکس یا هر سرویس استریم دیگری، دوباره ساخته شود. پس دلیل ساخت این سریال لایواکشن چه بود؟

بدون شک، این یک اشتباه بزرگ بود. چراکه آثار محبوبی مانند کابوی بیباپ و شبح در پوسته (Ghost in the Shell) نیازی به جلب توجه مجدد ندارند. آن‌ها همیشه انیمه‌های موفقی بوده‌اند. حتی اگر در زمان خود موفق نشدند که بازخورد مثبتی از مخاطبان دریافت کنند، پس از بازبینی و ارزیابی مجددشان به حق مسلم خود رسیدند. مثلا شبح در پوسته (1995) ابتدا فیلم ناموفقی در گیشه بود، ولی با گذشت زمان به چنان جایگاهی رسید که کمتر انیمه‌ای در تاریخ به آن دست یافته است. پس در چه صورتی باید به بازسازی انیمه‌های قدیمی پرداخت؟

دستیابی به محبوبیت در دوران جدید

گفتیم که تعدادی از انیمه‌های تحسین‌برانگیز تاریخ، اکنون آثار بی‌نام و نشانی هستند. زیرا در زمان خود، استقبال چندانی از این آثار نشد و واکنش مخاطبان به آن‌ها عمدتا منفی بود. اما امروزه این قدرت را دارند که از فراموشی نجات پیدا کنند. و نجات این انیمه‌ها قطعا از طریق بازسازی‌شان امکان‌پذیر می‌شود. توجه کنید که انیمه‌های مذکور از ایده‌ها و مضامین مهمی برخوردار هستند که سوژه مناسبی برای یک فیلم امروزی است.

به عنوان مثال، تجربیات سریالی لین (Serial Experiments Lain) یکی از همین انیمه‌ها است. دنیای سیاه و خلسه‌آوری که سریال به تصویر کشیده، با عنوان عجیب Weird شناخته می‌شود و جایی شبیه اینترنت است. تعجب نکنید؛ این شباهت‌ها به‌وضوح قابل ردیابی است. مثلا در صورتی که کاربران این دنیا وابسته آن شوند، شکل بیمارگونه و ناهنجاری از حیات را تجربه خواهند کرد. بلایی که سر شخصیت اصلی سریال می‌آید و منجر به ناتوانی او در فهم و بازشناسی واقعیت می‌شود. او به پارانویایی گسترده مبتلا می‌شود و تصاویری ناراحت‌کننده را به چشم می‌بیند که زمان حال، گذشته و آینده‌اش را به چالش می‌کشند.

تجربیات سریالی لین، مانند همتایان خود، انیمه‌ای بود که اتفاقات آینده را پیش‌بینی می‌کرد. فراتر از این، چشم‌انداز کاملا درستی از دوران کنونی را تصور کرده بود. در زمانه حاضر، وقتی می‌بینیم که اینترنت تا چه اندازه در زندگی مدرن نفوذ کرده و دنیای پیرامون ما را متحول کرده است، به ارزش‌های انکارناپذیر این انیمه پی می‌بریم. بنابراین در فهرست بازسازی انیمه‌های قدیمی، باید جایی را به تجربیات سریالی لین اختصاص داد. چراکه از هر حیث، شایسته قدردانی است و بایستی مخاطبان درباره‌اش بازنگری کنند.

انیمه‌ای مهجور از یک کارگردان مشهور

مثال بعدی، انیمه ترسناک و جسورانه شهر شرور (Wicked City) اثر یوشیاکی کاواجیری (Yoshiaki Kawajiri) است که غیر از ژاپن، در سایر کشورها فیلم موفقی نبود. شهر شرور یکی دیگر از انیمه‌های فراموش‌شده‌ای است که اگر بازسازی شود، جایی در گورستان رسانه‌های خانگی نخواهد داشت. هرچند که این فیلم در سال 1992 بازسازی شده و یکی از منابع الهام کمیک مردان سیاه پوش (Men in Black) نیز بوده است، اما انیمه کاواجیری هنوز هم اثر قدرندیده‌ای است. حتی می‌شود گفت که کمتر کسی از وجود آن اطلاع دارد.

شاید در نگاه اول به نظر نرسد، اما شهر شرور مملو از ایده‌های درخشانی است که آن را مستحق توجه بیشتری می‌کند. در همین راستا، سوزان ناپیر (Susan Napier) در کتاب انیمه‌های ژاپنی از آکیرا تا پرنسس مونونوکه می‌گوید: «شهر شرور، از تصویر دگردیسی زنانه کمک گرفته است تا خود را به نظم مردسالارانه بازگرداند.» البته لازم است این را نیز بگویم که بازسازی شهر شرور (به دلیل صحنه‌های متعدد جنسیت و برهنگی) به هیچ روی، کار راحتی نیست.

در مجموع، ممکن است تزریق خلاقیت‌های تازه به چنین آثاری (به منظور بازسازی آن‌ها) دشوار باشد، اما از سوی دیگر هم نمی‌توان انیمه‌های گمنام قدیمی را نادیده گرفت. انبوهی از ایده‌های منحصربه‌فرد در انیمه‌های دهه 80 و 90 وجود دارند که قطعا ارزش تجربه کردن را خواهند داشت.



مطالب مرتبط

دیگران نیز خوانده‌اند

نظرات

دیدگاه خود را اشتراک گذارید
guest

1 دیدگاه
جدیدترین
قدیمی‌ترین بیشترین رای
Inline Feedbacks
View all comments