بررسی فیلم The King

0/10

0/10 ۰ ۱۳ آذر ۱۳۹۸ بررسی فیلم‌های خارجی کپی لینک

درام تاریخی The King اقتباسی اثرگذار، موفق و خوش‌ساختی است که با تاملی دقیق و هوشمندانه در تاریخ انگلستان، دوران سلطنت هنری پنجم و بخشی از حکومت هنری چهارم را به‌تصور می‌کشد.

فیلم The King که به کارگردانی David Michôd و با حمایت سرویس استریم آنلاین نتفلیکس به تولید رسیده، داستان حماسی/ تاریخیِ هنری چهارم، اثر ویلیام شکسپیر را روایت می‌کند. ماجرایی که در ابتدایی‌ترین لحظات فیلم، در میان ازدحام شورشی‌های اسکاتلند و ولز آغاز می‌شود. در فضایی که انگلستان کبیر اتحاد خود را از دست داده و به‌شدت درگیر جنگ‌های داخلی است، مخاطب با شخصیت شاهزاده «هال» همراه می‌شود؛ شاهزاده‌ای که البته وارث بر حق تاج و تخت انگلستان است اما در پی سیاست‌های جنگ‌طلبانه‌ی پدرش، به سلطنت پشت کرده و با اندیشه‌ی صلح طلبانه‌اش، در میان مردم زندگی می‌کند. هنری چهارم که فرزند ارشدش را در چنین موقعیتی می‌بیند، توماس، فرزند کوچک‌تر خود را به‌عنوان جانشین معرفی می‌کند. فیلم تا این لحظه عملا جریانی را روایت می‌کند که در محوریت آن، پرداخت شاهزاده‌ی سرکش انگلستان قرار گرفته و موضوع تازه و مخصوصی ارائه نمی‌دهد. البته ترسیم فضای تاریک انگلستان که حالا از هر سمت مورد هجوم شورشی‌ها قرار گرفته، اصلی‌ترین دستاورد افتتاحیه‌ی کم‌تحرک اما دقیقِ فیلم است.

فیلم با به‌تصویر کشیدن فضای مسموم ناشی از شورش‌ها آغاز می‌شود. در واقع ساختار روایی فیلمنامه پیش از آن‌که به شخصیت محوری داستان بپردازد، فضا و بستر کلی ماجرا را در کانون توجه قرار می‌دهد. این موضوع البته به خودیِ خود ضعف نیست با این حال، برای مدتی مخاطب را از اصل داستان دور نگه‌می‌دارد.

پس از اعلام جانشینی توماس، برادر کوچک‌ترِ هال، فیلم عملا به فاز تازه‌ای وارد می‌شود. شاهزاده حالا خود را در قبال برادر کوچک‌ترش مسئول می‌داند و در اولین نبرد توماس در برابر شورشی‌های ولزی حضور یافته و با درخواست مبارزه‌ی تن به تن، توماس و سپاه انگلستان را از خطر دور نگه‌می‌دارد. البته خیرخواهی هال با بی‌میلی مواجه شده و توماس مصمم‌تر می‌شود تا به جبهه‌ی دیگری از شورشی‌ها حمله کرده و افتخار پیروزی را فقط برای خود تصاحب کند که البته موفق هم نیست و نهایتا در میدان نبرد کشته می‌شود. در همین حال، پادشاه وقت انگلستان که به بیماری‌ای سخت مبتلا شده و جانشینی برای خود نمی‌بینید، در آخرین لحظات زندگی‌اش، دست به دامن هال، شاهزاده‌‌ی جوان قصه می‌شود و عملا جانشینی را به او محول می‌کند. این نقطه در واقع آغاز روایت خط داستانی شخصیت هال، یا همان هنری پنجم، پادشاه جوان انگلستان کبیر است!

فیلم عملا بخش زیادی از ساختار روایی را به ایجاد پیش‌زمینه‌های داستانی اختصاص می‌دهد و بعد از انتصاب هنری پنجم، به جریان جدیدی وارد می‌شود که خود نیازمند پیش‌زمینه‌‌های داستانیِ جدید است. در واقع ساختار فیلمنامه در حالی‌که خالی از پیچیدگی‌های جدی داستانی است، مخاطب را همواره در کنار خود نگه‌داشته، نبض جذابیت و گیرایی فیلم را رفته رفته تقویت می‌کند. هنری پنجم،‌ پادشاه انگلستان حالا رویکرد متفاوتی در قبال سیاست‌های پدرش پیش گرفته، صلح و اتحاد را اولویت اصلی‌اش می‌بیند. با آغاز پادشاهی شاهزاده هال، تقریبا تمام عناصر پراکنده‌ی روایی، در مسیری مستقیم و هدف‌دار قرار می‌گیرند و آغاز سلطنت هنری پنجم در واقع نقطه‌ی شروع داستان حماسی پادشاه انگلستان در ساختار فیلمنامه است. چهارچوبی که جریان روایت در پیش می‌گیرد، در واقع ساختار هوشمندانه‌ای است که در عین برانگیختن مخاطب، کماکان او را در مسیر داستان قرار می‌دهد. البته فیلم عملا به دو بخش تقسیم می‌شود. بخش بزرگ سلطنت هنری پنجم و بخشی که صرفا رویدادهای ماقبل سلطنت شاهزاده هال را نشان می‌دهد. رویکرد فیلم در قبال شخصیت اصلی و البته شخصیت‌های مکمل، در این دو بخش به‌شدت متفاوت است و درواقع مخاطب با کاراکترهایی همراه می‌شود که پیش از این، اصلا ارتباطی با فضای حماسی و اسطوره‌ای ماجرا نداشته‌اند. شخصیت‌‌هایی که البته در ادامه در نقش عناصری قابل لمس، کلیدی و اثرگذار ظاهر می‌شوند.

نکته‌ی مهمی که در ارتباط با ساختار روایی The King به‌شدت خودنمایی می‌کند، ریتم رو به جلو و پیشرفت هوشمندانه‌ی جریان روایت است

در برهه‌ای که برکناری هنری چهارم و جانشینی هنری پنجم و به دنبال آن، مقدمات سلطنت شاه جدید در مرکزیت ساختار روایی قرار می‌گیرد، ریتم کند و رو به افول فیلمنامه به‌وضوح احساس می‌شود، با این وجود، ماهیت داستان و فضای کلی فیلم به‌گونه‌ای شکل گرفته که خستگی عملا در آن جایی ندارد و مخاطب کماکان در تکاپوی تعقیب خط داستانی‌ای برمی‌آید که حالا رویکرد شاه جدید در برابر انگلستانِ آشوب‌زده و نزاع با فرانسه در محوریت آن قرار گرفته است. تصمیم لشکرکشی به فرانسه و آغاز جنگ عامل جدید فیلمنامه برای پیش‌برد جریان روایت و البته حفظ نبض جذابیت فیلم است. از این لحظه، فیلم The King عملا به اثری تبدیل می‌شود که با قدرت مخاطب را تا انتهایی‌ترین نقطه‌ی داستان با خود همراه می‌کند. با مطرح شدن موضوع حمله به فرانسه، فیلم با اولویت‌های متفاوت‌تر از گذشته، به فضایی جدید و جذاب وارد شده و نماها، اجراهای پرتحرک و جلوه‌های بصری رفته رفته به فیلم تزریق می‌شوند. نکته‌ی مهمی که در ارتباط با ساختار روایی فیلم The King به‌شدت خودنمایی می‌کند، ریتم رو به جلو و پیشرفت هوشمندانه‌ی جریان روایت است.

فیلم به‌لحاظ جذابیت‌های بصری و اجراهای پر زد و خورد، تقریبا هرآنچه را که دارد، برای پایان کار نگه‌می‌دارد و در بدنه‌ی فیلم به‌ندرت صحنه‌های کلان و پرجنب و جوش مشاهده می‌شود. هر چند توزیع سکانس‌های محدودی که در فیلم وجود دارند، از وجه عامه‌پسندانه، کلیت کار را به اثری رضایت‌بخش تبدیل می‌کند که نه بیش از حد کند و حوصله‌سربر است و نه از اکشن و بزن بزن پر شده! نبرد پایانی تقریبا نقطه‌ی عطف فیلم در پرداخت و اجرای اکشن و صحنه‌‌های جذاب پر زد و خورد کلان است. نماها غالبا نماهای آشنایی هستند. حتی در صحنه‌ای که شخصیت بلک در ازدحام جمعیت حاضر در میدان نبرد محاصره شده، یکی از نماهای معروف سریال Game of Thrones عینا تکرار می‌شود. با این حال، کلیت کار، منجر به خروجیِ رضایت‌بخش و قدرتمندی شده است. فیلم The King از جهت توزیع اکشن و جلوه‌های بصری در واقع رویکردی مشابهِ فیلم Outlaw King در پیش می‌گیرد. البته فیلم به‌لحاظ ساختاری، چند قدم عقب‌تر از Outlaw King قرار گرفته است.

صرف‌نظر از سکانس‌های عامه‌پسندانه‌ی اکشن و اجراها، پرداخت شخصیت شاهزاده که در برهه‌های زمانی مختلف با چندین رویکرد متفاوت مواجه می‌شود، تحسین برانگیز است. در واقع The King فارغ از آنچه که در فیلمنامه مشخص می‌شود، عملا فیلمِ Timothée Chalamet و در ردیف دوم، «جوئل اجرتون» است. نقش «فال‌استف» هرچند کمرنگ اما تقریبا بهترین‌ نقش‌آفرینی دوران حرفه‌ایِ اجرتون در قامت یک شخصیت مکمل است. هنری پنجم و فال‌استف در واقع دو شخصیتی هستند که به‌وضوح چند قدم جلوتر از بقیه‌ی شخصیت‌ها ایستاده‌ و رابطه‌ی قابل درکی با مخاطب برقرار می‌کنند.

فیلم The King اثری نسبتا کامل و رضایت‌بخش است. ساختار رواییِ منطقی‌ فیلم، مخاطب را تا پایانی‌ترین لحظات با خود همراه کرده و با اضافه کردن جلوه‌های بصری و نماهای پرتحرک و هیجان‌انگیز اکشن، در حالی که به هنرنمایی Timothée Chalamet و جوئل اجرتون همراه می‌شود، عملا رضایت بیننده را به خود جلب می‌کند. اگر از دسته‌ی مخاطب‌های ژانر تاریخی/ حماسی هستید، The King فیلم قابل احترام، سرگرم‌کننده و ارزشمندی است که حتما باید ببینید.