نقد و بررسی بازی Stronghold: Warlords

تغییر مسیر بازی از اروپای قرون وسطی به آسیای شرقی در گیم‌پلی بازی انعکاس پیدا کرده، اما نه به اندازه‌ی کافی. به غیر از مکانیک وارلردها، شاهد نمودهای خاص این منطقه همچون سامورایی‌ها، نینجاها و اسب‌سواران مغول در میان نیروهای قابل‌استفاده‌ در ارتش هستیم و حتی مواردی چون اختراع باروت در چین منجر به معرفی تجهیزات جنگی جدیدی شده، اما در کل اثر آنها چندان محسوس نیست که موجب تفکیک قابل‌توجه Stronghold: Warlords از بازی‌های پیشین شود. ساده شدن مکانیک‌های قلعه‌سازی هم کمکی به این مسئله نکرده و گاهی به نظر می‌آید که صرفا برای تغییر منظره از جغرافیای و برهه‌ی تاریخی جدیدی که ظاهر متفاوت و رنگارنگ دارد استفاده شده است. بخش کمپین با تفکیک مراحل به برهه‌های تاریخی مختلف در این منطقه، استفاده‌ی لازم را از ستینگ آسیای شرقی می‌برد، اما نکته‌ی عجیب بازی در بخش چندنفره است؛ جایی که باید با تمدن‌هایی رو‌به‌رو شوید که حداقل صدها سال با هم اختلاف زمانی دارند و قرارگیری آنها در کنار هم، حس عجیبی به وجود می‌آورد. بخش چندنفره فعلا از لحاظ محتوا حرف زیادی برای گفتن ندارد و مپ‌های محدود آن هم به مرور زمان می‌تواند خسته‌کننده شود. تجربه نشان داده که Firefly Studios در پشتیبانی از بازی‌هایش کم نمی‌گذارد و اوضاع در آینده بهتر خواهد شد. بازی یک حالت Free Build هم دارد که تمام تمرکز آن صرفا روی ساخت و پیشرفت قلعه، بدون نگرانی از حمله‌ی دشمن است. خلاصه بگویم که این مود با کنار گذاشتن چالش‌های مدیریت دیپلماسی و نظامی به‌نظر ناقص و بی‌هدف می‌آید.

بازی Stronghold: Warlords از نظر جلوه‌های گرافیکی هم نسبتا ساده و سرراست است که البته به خودی خود نکته‌ی بدی نیست، اما در برخی نقاط همچون طراحی نیروهای ارتش چندان چنگی به دل نمی‌زند. طراحی کاراکترها و انیمیشن‌هایشان بیش‌از‌حد ابتدایی و عام هستند که در شرایطی حتی تفکیک آنها از یکدیگر را مشکل می‌کند. قلعه‌ها و جزئیات داخلشان اما در حد قابل‌قبولی پرجزئیات و چشم‌نواز هستند و این نکته که تقریبا هر رعیت و حتی حیوانی، نام و خصوصیات منحصربه‌فرد خودش را دارد، حس و حال بامزه‌ای به بازی بخشیده است. متاسفانه صداگذاری بازی را نمی‌توان چندان تحسین کرد. به غیر از دیالوگ‌های به زبان بومی که با انتخاب نیروها شنیده می‌شود، سایر گفتارهای انگلیسی با لهجه‌ای مصنوعی و نخ‌نما ادا می‌شوند که شنیدنشان خوشایند نیست. موسیقی بازی طبیعتا درآمیخته با تم‌های شرقی و آواهای شنیدنی است، اما گیج زدن بازی در زمان پخش آنها و قطعه‌قطعه شدن متوالی‌شان، از تاثیرگذاری و لذتشان در بازی به‌شدت می‌کاهد.

Stronghold: Warlords یک انقلاب تاریخی در این مجموعه‌ی ریشه‌دار نیست و با اینکه به نظر می‌آید با تغییر جغرافیا باید تحول زیادی تجربه کرده باشد، اما اینطور نشده است. اقدامات فایرفلای برای ساده‌سازی مکانیک‌های گیم‌پلی باعث شده که Warlords به نظر ابتدایی و عقب‌افتاده بیاید، اما بهبودهای مثبتی چون سیستم رضایت مردم و وارلردها، در ترکیب با مکانیک‌های آشنا و سرراستی که از استرانگ‌هولد سراغ داریم، تجربه‌ی سرگرم‌کننده و بعضا چالش‌برانگیزی به ارمغان آورده است. Warlords حرف‌های زیادی هم در زمینه‌ی جلوه‌های تصویری و صوتی برای گفتن ندارد و به‌طور کلی عنوانی است که می‌توان ساعت‌های لذت‌بخشی با آن گذراند، اما تجربه‌ی آن برای علاقه‌مندان به ژانر RTS یا حتی تازه‌کاران واجب و ضروری نیست.