نقد فیلم Spider-Man: Across the Spider-Verse | مرد عنکبوتی: در میان جهان عنکبوتی

معمولاً وقتی تعریف یک اثر را از اطرافیانم می‌شنوم و سپس پای تماشایش می‌نشینم، ناامیدم می‌کند. برای همین، قبل از اینکه پای تماشای فیلم مرد عنکبوتی: در میان جهان عنکبوتی بنشینم، می‌ترسیدم با اثری روبرو شوم که تنها بخاطر جوسازی یا اصطلاحاً هایپ اینقدر سر و صدا کرده و تحسین‌ها را برانگیخته است. راستش را بخواهید، محصول جدید سونی نه تنها ناامیدم نکرد، بلکه از تماشای لحظه لحظه‌اش لذت بردم.

اگرچه این مجموعه انیمیشن روی مایلز مورالز تمرکز دارد، قسمت دوم با محوریت گوئن استیسی آغاز می‌شود. او نه تنها سرگذشت مایلز را مرور می‌کند، بلکه توضیحاتی را درباره زندگی خودش و اتفاقات تلخی که پشت سر گذاشته ارائه می‌دهد. همزمان با مرور گذشته، نماهایی را از گوئن در زمان حال می‌بینیم که مشغول زدن درامز است. کات خوردن مداوم بین گذشته و حال و موسیقی‌ای که در پس زمینه پخش می‌شود، نمایانگر وضعیت روحی گوئن است: آشفته، تنها و غمگین.

انتخاب چنین آغاز هوشمندانه‌ای (چون گوئن در این نسخه حضور موثرتری نسبت به قسمت اول دارد و خرده پیرنگ او تاثیر مستقیمی روی سرنوشت مایلز می‌گذارد) برای فیلم، نه تنها من را امیدوار کرد، بلکه انتظاراتم را نسبت به چیزی که در ادامه قرار بود ببینم بالا برد؛ انتظاراتی که از قضا برآورده شد. یکی از اصلی‌ترین نقاط قوت داستان، شخصیت‌ پردازی‌ها است. مخاطب حین تماشای انیمیشن به خوبی با مایلز مورالز، گوئن استیسی، میگل اوهارا (مرد عنکبوتی 2099) و هوبی براون آشنا شده، ارتباط گرفته و احساساتشان را درک می‌کند؛ مخاطب می‌فهمد چرا مایلز در زندگی شخصی‌اش تنهاست، چرا گوئن علی‌رغم علاقه‌اش از مایلز فاصله می‌گیرد، چرا میگل فردی جدی است یا چرا اسپایدر پانک یک آنارشیست است. همین هم باعث می‌شود تک تک تصمیماتی که در طول داستان می‌گیرند یا جملاتی که به زبان می‌آورند، برای مخاطب قابل درک باشد.