-
0/10
معرفی فیلم Sound of Freedom | اثری که هالیوود نمی‌خواهد ببینید!
صدای آزادی را بشنو!
فیلم Sound of Freedom علیرغم پرداختن به موضوعی بسیار مهم و ارائه تجربه‌ای دلهره آور، از سوی برخی رسانه‌های بزرگ بایکوت شده است.
جولای ۲۰۲۳ را باید یکی از هیجان انگیزترین ماه‌های سینمایی سال لقب داد؛ زیرا برای هر سلیقه یک فیلم در خود جای داده است. طرفداران آثار ترسناک در ابتدای ماه به تماشای Insidious: The Red Door نشستند. پس از آن نوبت به Mission: Impossible – Dead Reckoning Part One رسید که به عقیده برخی از منتقدان، یکی از بهترین اکشن‌های تاریخ را ارائه می‌دهد. در روزهای باقی مانده جولای هم شاهد آمدن دو فیلم بسیار مهم و مورد انتظار Oppenheimer و Barbie خواهیم بود.
آثار سینمایی و مهم جولای ۲۰۲۳ به همین موارد خلاصه نمی‌شود. این ماه فیلم Sound of Freedom را هم در خود جای داده که از سوی رسانه‌های مشهور و حتی استودیوهای بزرگ هالیوود بایکوت شده است؛ بایکوتی که نتوانسته جلوی موفقیتش را بگیرد. این اثر با وجود پوشش خبری کم از سوی رسانه‌ها و همزمانی اکران با Insidious: The Red Door و Indiana Jones and the Dial of Destiny از لحاظ فروش فراتر از انتظارها ظاهر شده است.
عملکرد عالی فیلم صدای آزادی به باکس آفیس خلاصه نمی‌شود. این فیلم از سوی منتقدان Rotten Tomatoes نمره ۷۳ را دریافت کرده است. کاربران این سایت، IMDB و CinemaScore هم به ترتیب نمره ۱۰۰، ۸.۲ و A+ را داده‌اند که همگی نشاندهنده کیفیت بالای اثر هستند. با در نظر گرفتن این موارد، یک سوال بسیار مهم شکل می‌گیرد: چرا هالیوود نمی‌خواهد این فیلم دیده شود؟
در ادامه به معرفی خلاصه‌وار این اثر پرداخته و سپس دلایل بایکوت شدنش را بررسی می‌کنیم.
داستان فیلم Sound of Freedom درباره چیست؟
فیلم صدای آزادی با الهام از اتفاقاتی واقعی ساخته شده و درباره تیم بلرد (Tim Ballard) است. او ۱۲ سال به عنوان مامور ویژه در سازمان امنیت داخلی ایالات متحده آمریکا مشغول به کار بود تا اینکه درگیر یک پرونده قاچاق کودکان برای سوء استفاده‌های جنسی می‌شود. برخلاف انتظار، آنطور که باید و شاید مورد حمایت قرار نگرفته و همین مسئله باعث می‌شود از کارش استعفا داده و به صورت شخصی، به کلمبیا برود تا عملیاتی خطرناک را برای نجات کودکان آغاز کند.
چرا فیلم صدای آزادی بایکوت شده است؟
اگر بخواهیم نگاهی کلی داشته باشیم، دلایل بایکوت شدن فیلم Sound of Freedom توسط برخی استودیوها و رسانه‌های بزرگ را باید در بازیگر نقش اصلی و موضوع فیلمنامه‌اش جستوجو کرد.
انتخاب یک بازیگر پرحاشیه
جیم کاویزل (Jim Caviezel) از بازیگران مسیحی هالیوود بوده و از قضا، هیچ ترسی برای صحبت درباره عقاید مذهبی‌اش ندارد. او حدوداً دو دهه پیش نقش اصلی فیلم The Passion of the Christ را ایفا کرد که حواشی زیادی را به همراه داشت. این اثر روزهای پایانی زندگی عیسی مسیح را به تصویر کشیده و به عقیده برخی از کارشناسان، مفاهیم ضدیهود را در خود جای داده است. کاویزل معتقد است پس از ایفای نقش در این فیلم، از سوی هالیوود بایکوت شده است.
حواشی جیم کاویزل تنها به فیلم مصائب مسیح مربوط نمی‌شود. او و تیم بلرد در مصاحبه‌های قدیمی خود برخی از باورهای یک جنبش سیاسی به نام کیوانان (QAnon) را تایید کرده بودند. فردی که باعث به وجود آمدن این جنبش شده، در سال ۲۰۱۷ میلادی مدعی شده بود برخی از بازیگران، سیاستمداران و مسئولان لیبرال ایالات متحده آمریکا در قاچاق بین المللی کودکان نقش دارند.
تیم بلرد در یکی از مصاحبه‌های اخیر خود گفت هیچ ارتباطی با جنبش کیوانان نداشته و برخی می‌خواهند با ساختن حواشی به او و فیلم Sound of Freedom ضربه بزنند. با این حال، جیم کاویزل همچنان پای حرف‌هایش ایستاده است. او در مصاحبه اخیر خود با کانال یوتیوب The Daily Signal که بیش از ۲ میلیون بازدید داشته، به انتقاد شدید از رسانه‌های ووک (به رسانه‌های حامی سیاست‌های چپ، فمینیسم و دگرباشان جنسی اصطلاحاً ووک گفته می‌شود) پرداخته است.
جیم کاوزیل معتقد است رسانه‌های ووک با عدم پوشش فیلم صدای آزادی می‌خواهند حقایق تلخ درباره قاچاق بین المللی کودکان پنهان بماند. او حتی را پا را فراتر از این گذاشته و در مصاحبه با The Daily Signal صریحاً گفته برخی از سیاستمداران و فعالین هالیوود در این تجارت دست دارند.
دست گذاشتن روی موضوعی حساسیت برانگیز
برخی از رسانه‌های شاخص مانند Los Angeles Times ،CNN ،Washington Post و The Hollywood Reporter تا به این لحظه ترجیح داده‌اند نقدی برای فیلم Sound of Freedom ننوشته و روی خروجی خود قرار ندهند. ماجرا زمانی جالب‌تر می‌شود که بدانید نیویورک تایمز حتی در دیگر مقالات سینمایی خود مانند گزارش باکس آفیس هم از آوردن نام این اثر خودداری کرده است.
ماجرا به همین جا ختم نمی‌شود؛ برخی از رسانه‌هایی که به پوشش فیلم صدای آزادی پرداخته‌اند، رویکردی کاملاً غیرحرفه‌ای اتخاذ کردهاند؛ برای مثال، خبرگزاری The Guardian چنین تیتری را برای پرداختن به فیلم انتخاب کرده است: «Sound of Freedom، یک فیلم دلهره آور و همراستا با کیوانان که می‌خواهد مردم آمریکا را فریب دهد!» نمونه بعدی، وب سایت Rolling Stone است که مخاطبان این فیلم را به تمسخر گرفته است: «Sound of Freedom یک فیلم ابرقهرمانی برای پدرانی است که کرم‌ها مغزشان را فاسد کردهاند!» حتی راجر مور (Roger Moore) هم که یکی از منتقدان مشهور و لیبرال سینما است، در نقد خود انتقادهای غیرمنصفانه‌ای به جیم کاویزل وارد کرده است.
فیلم صدای آزادی حتی قبل از اکران هم درگیر حاشیه بوده است. ادواردو وراستگی (Eduardo Verástegui) تهیه کننده این اثر بوده و پس از ملاقات با تیم بلر، تصمیم گرفت در راستای مبارزه با قاچاق بین المللی کودکان گام بردارد. به همین دلیل، چنین اثری را ساخت تا بتواند به مردم جهان بگوید چه اتفاق تلخی در زیر پوست شهرها در حال رخ داده است. این اثر با همکاری فاکس قرن بیستم آماده شد اما پس از اینکه والت دیزنی (Walt Disney) فاکس را در سال ۲۰۱۹ میلادی خریداری کرد، شرایط بهم ریخت. مدیران دیزنی بنا به دلایلی تصمیم گرفتند این اثر را کنار گذاشته و اکران نکنند.
فیلم Sound of Freedom برای ادوارد وراستگی و دیگر دست اندرکاران اهمیت زیادی داشت. به همین دلیل، امتیاز نشر را از والت دیزنی خریده و سپس به شرکت‌های مختلف رفتند تا بتوانند ناشری بیابند اما همه آن‌ها از جمله نتفلیکس (Netflix) و آمازون دستِ رَد به سینه‌شان زدند؛ زیرا معتقد بودند فیلمی درباره قاچاق کودکان برای تجارتشان خوب نیست. در نهایت، آن‌ها موفق شدند با ناشری ناشناخته به نام Angel Studios به توافق رسیده و فیلم خود را روی پرده نقره‌ای بیاورند. صدای آزادی، دومین فیلم سینمایی‌ای محسوب می‌شود که استودیو اینجل اکران می‌کند.
کلام پایانی
قاچاق بین المللی کودکان، یک تجارت زیرزمینی بوده و نمی‌توان بصورت دقیق ارزش مالی‌اش را اعلام کرد اما سازمان تحقیقات امنیت داخلی آمریکا تخمین می‌زند این رقم به صورت سالانه چیزی در حدود ۱۵۰ میلیارد دلار باشد؛ رقمی که نشان می‌دهد این تجارت حتی از فروش تجهیزات نظامی هم سودآورتر است. همچنین طبق برخی بررسی‌ها، ایالات متحده آمریکا بزرگترین مصرف کننده این بازار غیراخلاقی و غیرقانونی به شمار می‌رود.
با در نظر گرفتن این موارد، طبیعی است که عملکرد رسانه‌های بزرگ آمریکا مانند سی ان ان و لس آنجلس تایمز زیر سوال برود. آن‌ها اثری را نایدیده می‌گیرند که قصد دارد توجه‌ها را به سمت یکی از کثیف‌ترین بازارهای تجاری و غیرقانونی جهان سوق دهد. حتی اگر انتقادها صحیح باشد و این اثر با جنبش کوانان مرتبط باشد (که نیست)، چنین رویکردی واقعاً سوال برانگیز است! آن‌ها از کی تا حالا دغدغه مند شده و تنها به آثاری می‌پردازند که بر اساس واقعیت‌های رسمی و تایید شده ساخته شده‌اند؟
نتفلیکس هم حرفی برای گفتن نمی‌گذارد. از یک طرف، فیلمی درباره قاچاق کودکان را نامناسب می‌داند اما از طرف دیگر، فیلم Cuties را منتشر کرده است؛ اثری که بخاطر صحنه‌های نامناسبش با حضور کودکان حاشیه‌ساز شده و حتی برخی این سرویس استریم را به گسترش پدوفیلی متهم کردهاند! البته نتفلیکس نظر متفاوتی داشته و معتقد است این اثر نه تنها به گسترش پدوفیلی کمک نمی‌کند، بلکه ضد آن است.
در انتها، نباید فراموش کرد رسانه‌ها، شرکت‌های نشر فیلم و سرویس‌های استریم نسبت به اخباری که کار می‌کنند یا آثاری که در دسترس مخاطبان قرار می‌دهند، مختار هستند. با این حال، چیزی که باعث بوجود آمدن حاشیه شده، سیاست تبعیض آمیزشان در قبال فیلم Sound of Freedom است؛ اثری که می‌تواند به افزایش آگاهی مردم جهان نسبت به واقعیت تلخ این روزهای زندگی مدرن منجر شود.
نظرات
دیدگاه خود را اشتراک گذارید