-
0/10
فیلم Project Power یک اثر ابرقهرمانی با نقش‌آفرینی «جیمی فاکس» و «جوزف گوردون لویت» است. فیلم پروژه قدرت از آن دسته آثار اکشن و جنایی است که در دوران همه‌گیری کرونا توسط سرویس نتفلیکس پخش شده است.
فیلم پروژه قدرت در قصه‌گویی‌اش از ایده‌ی پیدایش ماده‌ی مخدر جدید استفاده کرده که با عنوان «قدرت» (Power) شناخته می‌شود. این کپسول می‌تواند برای مدت پنج دقیقه، مصرف‌کننده‌ی خودش را به یک قدرتی خارق‌العاده برساند. نکته‌ی مهم در مورد کپسول قدرت این است که به هر یک از مصرف‌کنندگان خودش، قدرتی متمایز و متفاوت می‌دهد که مشخصاً به ساختار DNA و اجداد آن فرد مربوط است. تولیدکنندگان کپسول قدرت تلاش دارند تا آن را برای آزمایش میان مصرف‌کنندگان شهر «نیواورلئان» در آمریکا توزیع کنند و واکنش بدن افراد به آن را بررسی کنند. در این میان، «آرت» (جیمی فاکس) تلاش دارد تا با دو همراه دیگرش «فرانک» و «رابین» رازهای بیشتری را از این کپسول کشف کند و دخترش را از چنگ تولیدکنندگان این ماده نجات دهد.
پروژه قدرت فقط و فقط یک هدف را دنبال می‌کند و آن‌هم چیزی جز سرگرم کردن مخاطب نیست. این فیلم دقیقا در همان چارچوب معمول فیلم‌های اکشن انتشار یافته از نتفلیکس در دوران همه‌گیری کرونا نظیر «نگهبانانی از دیرباز» (The Old Guard) ساخته شده است. فیلم نهایت تلاش خودش را کرده تا در طول یک ساعت و ۵۳ دقیقه، تا جای ممکن مخاطب را به تماشای خودش جذب کند و حتی برای لحظه‌ای اجازه‌ی پلک زدن به بیننده را ندهد. اما حقیقت تلخ این است که فیلم در جلب توجه مخاطب موفقیت زیادی ندارد. این فیلم مقدمه‌ی خود را به خوبی آغاز می‌کند و با نمایش اتفاقات هیجان‌آور، مخاطب را مسحور تماشای خود می‌کند، اما روند نزولی ریتم فیلم آن‌قدر محسوس است که در بخش‌های میانی ممکن است مخاطب از تماشای آن پشیمان شود. داستان در بخش پایانی فیلم سعی می‌کند تا دوباره به اوج خود بازگردد، اما در این زمینه موفقیت زیاد کسب نمی‌کند.
پروژه‌ی قدرت به عنوان یک فیلم اکشن ابرقهرمانی، ایده‌ی بسیار خوبی برای سرگرم کردن مخاطب دارد
پروژه‌ی قدرت به عنوان یک فیلم اکشن ابرقهرمانی، ایده‌ی بسیار خوبی برای سرگرم کردن مخاطب دارد، اما حقیقت این است که ضعف در شیوه‌ی کارگردانی و عدم هماهنگی در روایت بخش‌های مختلف داستان باعث شده تا این اثر به یک فیلم اکشن دست پایین تبدیل شود. این موضوع همچنین باعث شده تا از دل ایده‌ی پروژه قدرت هیچ چیز ماندگاری بیرون نیاید و صرفاً با یک اثر سرگرم‌کننده مواجه باشیم که قرار است حدود دو ساعت حس خوبی در حین تماشا به ما بدهد.
نکته‌ی منفی بزرگ در مورد این فیلم، شیوه‌ی ضعیف کارگردانی آن است؛ «هنری جوست» و «آریل شالمن» به عنوان کارگردان‌های این اثر، تلاش زیادی کرده‌اند که در سکانس‌های اکشن، قدرت خود را در استفاده از سبک خاص فیلم‌برداری و القای هیجان با استفاده از تکنیک‌ها را به رخ مخاطب بکشانند، اما حقیقت این است که در جریان فیلم‌برداری سکانس‌های هیجان‌آور هر چند که از تکنیک‌های خاص استفاده شده، همچنان فیلم با آن‌ها توان افزایش هیجان در دل مخاطب خود را ندارد. فیلم‌برداری سکانس‌های هیجان‌آور پروژه قدرت آن‌قدر بد انجام شده که مخاطب در تماشای آن‌ها گیج می‌شود و به جای لذت بردن همواره به دنبال دیدن نتیجه‌ی رخدادها است.
نکته‌ی منفی بزرگ دیگر فیلم به فقدان هماهنگی در روایت بخش‌های مختلف داستان و ارتباط آن‌ها به یکدیگر مربوط می‌شود. پروژه قدرت بدون شک ایده‌ای ناب برای روایت دارد. پیش‌فرض علمی تخیلی فیلم، بر پایه کپسولی است که به هر مصرف‌کننده‌ای، قدرتی متفاوت می‌دهد. در حقیقت این فیلم می‌تواند بی‌نهایت ابرقهرمان و ابرشرور را در خودش جای دهد که هر یک از آن‌ها می‌توانند قدرتی متفاوت داشته باشند، با این حال این اثر به جای روایت خصوصیت و قدرت‌نمایی کاراکترهای مختلف خود، به دنبال روایت داستانی نسبتاً کسل‌کننده است. پروژه قدرت سعی می‌کند تا داستان خود را در میانه‌ی سکانس‌های ارتباط «فرانک»، «رابین» و آرت روایت کند. فیلم هر چند که در ارتباط سه کاراکتر اصلی داستان نسبتاً موفق بوده، همچنان نتوانسته پتانسیل‌های اصلی خود را برای اعمال هیجان در دل داستان، به خوبی شکوفا کند.
پروژه قدرت می‌توانست بیش از آنچه به نمایش درآمد روی قدرت ماورایی کاراکترهای اصلی تمرکز کند
علاوه بر این، پروژه قدرت می‌توانست بیش از آنچه به نمایش درآمد، روی قدرت ماورایی کاراکترهای اصلی تمرکز کند. فیلم در بخش‌های ابتدایی خود تمرکز به نسبت خوبی روی نمایش قدرت کاراکترهای مثبت و منفی دارد، اما رفته رفته این مسئله به حاشیه رانده می‌شود و فیلم به دنبال روایت ماجراجویی‌های آرت و دو همراهش برای پیدا کردن «تریسی» می‌رود. در بخش پایانی، موضوع پیچیده‌تر می‌شود چون فیلم آن‌قدر دیر به سراغ نمایش قدرت تریسی و آرت و اوج گرفتن دوباره می‌رود که کار از کار گذشته و مخاطب احتمالاً از تماشای ادامه‌ی فیلم خسته شده است.
عدم پرداختن به شخصیت‌ها لزوماً به نمایش سکانس‌های هیجان‌انگیز فیلم لطمه نزده، بلکه این موضوع باعث شده تا فیلم به طور کل در پرداختن به شخصیت‌های خوب و بد خود ضعیف باشد. شخصیت‌پردازی فیلم آن‌قدر ابتدایی و پیش پا افتاده است که به سختی می‌توان در تماشای کل فیلم بیش از یک یا دو کاراکتر منفی ماندگار دید. این مسئله حتی در مورد منفی‌ترین شخصیت‌های فیلم نیز صادق است و کمتر کسی پس از تماشای پروژه قدرت چهره‌ی افراد شرور را به یاد می‌آورد. این موضوع همچنین در مورد کاراکترهای مثبت فیلم نیز صادق است و نمی‌توان به غیر از سه شخصیت اصلی، کاراکتر قابل توجه دیگری را دید که در جریان داستان یا سکانس‌های مختلف تأثیر زیادی داشته باشند.
با این تفاسیر همچنان می‌توان گفت که فیلم Project Power با وجود ایده‌ی خوبی که داشته، فقط در سرگرم کردن مخاطب خود موفق است. این فیلم قطعاً پتانسیل‌های بیشتری برای متحیر کردن مخاطب خود داشته، اما به نظر می‌رسد که سازندگان آن تصمیم گرفته‌اند تا صرفاً یک فیلم معمولی و عامه‌پسند و یک اثر ابرقهرمانی مشابه با تمام آثار اخیر نتفلیکس را به مخاطبین تحویل دهند. بر این اساس، باید گفت که پروژه قدرت را می‌توان برای داشتن دقایق خوش تماشا کرد و از آن لذت برد و نمی‌توان روی آن به عنوان یک اثر ابرقهرمانی تأثیرگذار و ماندگار حساب باز کرد.
ایده‌ی خوب برای یک فیلم ابرقهرمانی-
موفقیت در سرگرم کردن مخاطب
شیوه‌ی بد فیلم‌برداری سکانس‌های اکشن-
عدم پرداختن بیشتر به قدرت ابرقهرمان‌ها
-
کند شدن ریتم فیلم در بخش‌های میانی
-
عدم ارتباط درست بخش‌های مختلف داستان
نظرات
دیدگاه خود را اشتراک گذارید