نقد فصل ششم سریال Peaky Blinders – پیکی بلایندرز

داستان بین مایکل و تامی در فصل ششم خوب از آب درآمده. هر چند سریال در فصل ششم بیشتر به تامی و سایر شخصیت‌ها می‌پردازد تا مایکل. ما در فصل ششم در همان قسمت اول می‌فهمیم که تامی چه خوابی برای مایکل دیده اما ای کاش از زاویه دید مایکل نیز برای چند سکانس، درد و رنج و محنت‌هایش را درک می‌کردیم. خشمِ فرو خورده‌ی مایکل را بازیگرِ نقشش به خوبی می‌تواند نشان دهد اما درکِ این‌که مایکل چرا تبدیل می‌شود به دشمنِ قسم‌خورده‌ی تامی شلبی صرفا با ادای یک دیالوگ تکراری برای انتقام و خون‌خواهی چندان به مذاق مخاطب خوش نمی‌آید.

فصل ششم جدا از پیش بردن داستان اصلی شلبی‌ها، روی مرگِ عمه پالی نیز مانور می‌دهد

فصل ششم جدا از پیش بردن داستان اصلی شلبی‌ها، روی مرگِ عمه پالی نیز مانور می‌دهد. تقریبا همه می‌دانیم که فوت بازیگر نقش عمه پالی یعنی هلن مک‌کروری (Helen McCrory) در حین پروسه‌ی ضبط و تولید فصل ششم موجب شد تا استیون نایت با یک بحران روبه‌رو شود. به همین منظور، بخشی از فیلم‌برداری‌های فصل ششم سریال حذف و مجدد پروسه‌ی فیلم‌برداری انجام شد. این چند خط را توضیح دادیم تا به این مسئله بپردازیم که ادای احترام استیون نایت به مک‌کروری از ابتدا تا پایان قصه به شدت به چشم می‌آید. این موضوع را هم در مراسم ختم ابتدای فصل ششم می‌توان فهمید و هم در تکرار اسم شخصیتِ مک‌کروری در داستان. گویا نایت و دست‌اندرکاران سریال به شدت تلاش کردند تا یاد و خاطره عمه پالی در سریال تا واپسین لحظات حفظ شده و این بازیگر و نقش ماندگارش در سریال از یاد و خاطرِ هواداران و مخاطبین پیکی بلایندرز حذف نشود. این اتخاذ استیون نایت جای تقدیر دارد.

فصل ششم مثل سایر فصول پیشین تنها ۶ قسمت دارد. به همین خاطر وقت چندانی نبوده تا درباره سایر جوانب زندگی شلبی‌ها جلوی دوربین چیزی به تصویر کشیده شود. با این اوصاف افسوس می‌خوریم که چرا استیون نایت در فصل ششم تلاش نکرده تا عمیق‌تر به زندگیِ شخصی تامی شلبی نگاه کند. فصل ششم بیشتر روی شخصِ تامی تمرکز می‌کند تا روی رابطه‌ی تامی به اطرافیانش؛ به خصوص فرزندانی که دارد. ما غمِ از دست دادنِ یک فرزند را توسط بازی استثنائیی کیلیان مورفی و دکوپاژ بی‌نظیر صحنه با گوشت و پوست خودمان حس می‌کنیم. این احساس هم‌دردی می‌توانسته به مراتب قوی‌تر باشد اگر تامی شلبی بیشتر جلوی دوربین با فرزندش بود و اوقات بیشتری را می‌گذراند. البته به غیر از چارلی، سایر شخصیت‌های سریال پیکی بلایندرز مرگ‌هایشان یک مرگِ فراموش نشدنی نیست چون مخاطب که ما باشیم با آن‌ها چندان وقت زیادی نگذرانده بودیم که از نبودنشان احساس ناخوشی به ما دست دهد. این حسِ ناخوشی باید در فصل ششم نزد مخاطب بیشتر نمود پیدا می‌کرد. تامی شلبی در ابتدای فصل تغییر کرده بود و استیون نایت این قضیه را با عدم مصرف نوشیدنی الکلیِ تامی، به خوبی به بیننده می‌فهماند. با این حال ما از مرگ کسی ناراحت نمی‌شویم بلکه از ناراحتیِ تامی عذاب می‌کشیم. البته استیون نایت در تولید فصل ششم یک خطای دیگری نیز انجام می‌دهد که می‌توان آن را به حسابِ باز نگه داشتن پرونده سریال تلقی کرد. شاید باز هم بعدا تصمیم گرفته شود پیکی بلایندرز فصل هفتمی داشته باشد.