بررسی فیلم Motherless Brooklyn – بروکلین بی‌مادر

فیلم بروکلین بی‌مادر شاید در ابتدای معرفی‌اش نام ابهام‌برانگیزی داشته اما وقتی به پای این اثر می‌نشینید، این «ابهام» جای خودش را به «ایهام» زیبایی می‌دهد

فیلم بروکلین بی‌مادر، در همان نگاه اول چندان جذاب نیست و باید به فیلم‌ساز فرصت دهید تا شخصیت‌ها را معرفی کند. تنها آن زمان است که این فیلمِ نوآر، جذابیت پیدا می‌کند. ویلم دفو با ظهورش جلوی دوربین، به طرز عجیبی به روند روایت فیلم هیجان و جذابیت تزریق می‌کند. تعامل ادوارد نورتون و ویلم دفو، لحظات نابی را جلوی دوربین رقم می‌زند؛ لحظاتی توام با هیجان، راز و چه بسا حس بی‌اعتمادی به کاراکتر دفو در این فیلم. از طرفی دیگر پای الک بالدوین نیز در این ماجرا در نقش موزس رندالف باز می‌شود. بالدوین پس از چند پروژه‌ی معمولی، یکی از بهترین ایفای نقش‌های خودش را در چند سال اخیر به نمایش می‌کشد. ادوارد نورتون با آن‌که خودش جلوی دوربین قرار دارد، اما مشخص است که به پرداخت نقش‌ها اهمیت می‌دهد. تعامل‌ درست و تاثیرگذار شخصیت‌ها با یکدیگر برای نورتون به شدت مهم بوده، اما بسیار عجیب است که از گذشته‌ی فرانک مینا، چیزی جلوی دوربین نمی‌بینیم. اینکه چرا همسر فرانک از شنیدن خبر مرگ شوهرش چندان ناراحت نیست را کارگردان صرفا با رد و بدل کردن چند دیالوگ از زبان شخصیت‌ها، سر و تهش را به هم می‌آورد. با این اوصاف تعامل فرانک مینا و لیونل، باید جلوی دوربین نشان داده می‌شد تا بروکلین بی‌مادر از لحاظ عاطفی، به یک اثر بهتر و ماندگارتری تبدیل می‌شد. این نکته، ایراد بسیار بزرگ فیلم است که حتی از زبان همکار (و احتمالا تنها دوست‌های) لیونل نیز بیان می‌شود که چرا او خودش را به آب و آتش می‌زند تا قاتل فرانک مینا را دستگیر کند. هر چقدر هم لیونل به عنوان راوی، به مخاطبش شفاهی توضیح می‌دهد که فرانک مینا مثل پدر برای او بوده، تا زمانی که ما چیزی را جلوی دوربین نمی‌بینیم، این مونولوگ و دیالوگ‌ها به‌راحتی فراموش می‌شوند و این حس هم‌ذات‌پنداری و همچنین همدردی در ما به‌درستی شکل نمی‌گیرد.

فیلم بروکلین بی‌مادر شاید در ابتدای معرفی‌اش نام ابهام‌برانگیزی داشته اما وقتی به پای این اثر می‌نشینید، این «ابهام» جای خودش را به «ایهام» زیبایی می‌دهد. فرانک مینا، لیونل را بروکلین هم صدا می‌کند؛ چرا که عقیده دارد او مثل بروکلین، یتیم و بی‌مادر است و کسی نیست که از او حمایت کند. مضمون قصه و ژستِ فیلم برای نمایش یک اپوزیسیون در شهر بروکلین نیز بر این موضوع دلالت دارد؛ به همین علت ادوارد نورتون حتی از این حیث نیز توانسته به‌خوبی ایهام نام رمان را به‌خوبی به نمایش بکشد.

فیلم Motherless Brooklyn به عنوان دومین تجربه‌ی ادوارد نورتون در مقام کارگردان، فیلم به‌شدت قابل احترامی است؛ چرا که یک اثر منسجم، با هنرنمایی‌های بسیار خوبی از بازیگران مشهور را جلوی دوربینِ کارگردان شاهد هستیم. با اینکه بروکلین بی‌مادر نتوانسته در صنعت سینمای غرب سر و صدا کند، اما هر فردی باید این فیلم جنایی و معمایی را حداقل یک مرتبه تماشا کند.