برنامه میازاکی برای ساخت ادامه Boy and the Heron

در کتاب هنری جدیدی با عنوان «هنر پسر و حواصیل» که به‌زودی روانه بازار خواهد شد، اسنادی از مراحل اولیه‌ی تولید این انیمیشن مورد انتظار منتشر شده است؛ از جمله یادداشتی که هایائو میازاکی در سال ۲۰۱۶ برای کارکنان استودیو جیبلی نوشته بود. در این یادداشت، او درباره احتمال بازگشت دوباره‌اش به عرصه کارگردانی پس از اعلام بازنشستگی در سال ۲۰۱۳ سخن گفته است. در این سند، میازاکی دو مسیر اصلی را برای ساخت فیلمی تازه مطرح می‌کند. نخست، اثری با حال‌وهوای آرام و لطیف، مشابه فضای فیلم محبوب همسایه من توتورو. او حتی به‌صورت مستقیم اشاره می‌کند که ساخت نسخه‌ای دوم از توتورو نیز ممکن است. دومین ایده اما ریشه در فضایی تلخ‌تر داشت؛ داستانی در دل جنگ، درباره‌ی ناپایداری، تغییر و دوران پرتلاطم. میازاکی در این مرحله تصمیمی نگرفته بود و یادداشت، صرفاً نشان‌دهنده‌ی درگیری ذهنی او با این دو مسیر است. اینکه پس از نزدیک به سه دهه، به بازگشت به دنیای توتورو فکر کرده، برای بسیاری از علاقه‌مندان جیبلی هیجان‌انگیز است. پرسش‌هایی بسیاری در ذهن شکل می‌گیرد: آیا داستان ادامه‌ای مستقیم بر نسخه اول می‌بود؟ یا شاید روایتگر زندگی شخصیت‌های اصلی در بزرگسالی؟
اگرچه هیچ طرح یا جزئیاتی درباره محتوای احتمالی این دنباله در دسترس نیست، میازاکی اظهار امیدواری کرده بود که می‌توانند چیزی جذاب و نو خلق کنند. با این حال، مشخص نیست که این پروژه چقدر جدی پیگیری شد یا آیا طرح اولیه‌ای برای آن نوشته شده است یا خیر. ساخت دنباله‌ای برای همسایه من توتورو بدون شک می‌توانست در گیشه موفق ظاهر شود، چرا که خاطرات عاطفی و عمیقی در دل میلیون‌ها مخاطب از آن فیلم نقش بسته است. اما باید توجه داشت که ساخت ادامه بر آثار کلاسیک همواره با خطر همراه است. استودیو جیبلی به‌ندرت وارد قلمرو دنباله‌سازی شده است، و اشتباهی کوچک در این مسیر می‌تواند سایه‌ای منفی بر اثر اصلی بیندازد، چیزی که نه طرفداران می‌خواهند و نه خود هایائو میازاکی. با در نظر گرفتن سن، شرایط جسمی و تمایل او به ساخت اثری مستقل، احتمالاً تصمیم گرفته شد که مسیر متفاوتی در پیش گرفته شود. نتیجه‌ی این انتخاب، خلق فیلمی بود با نام پسر و حواصیل، اثری مستقل، شخصی و جدا از میراث گذشته.