بررسی فصل دوم سریال Kingdom – امپراتوری

قهرمانان داستان در طول سریال متوجه دو نقطه ضعف بزرگ هیولاها می‌شوند: آب و آتش. با این حال، این دو عنصر که تهیه‌ی آن چندان هم کار دشواری نیست، به ندرت در این مجموعه برای مقابله با هیولا مورد استفاده قرار می‌گیرند. از سوی دیگر، ماهیت این بیماری هم در برخی موارد گیج‌کننده است و ما را با سوالات بی‌جواب مختلفی روبه‌رو می‌کند. تقریبا تمامی زامبی‌های این سریال، هیولاهایی وحشی هستند اما در مواردی خاص، از این زامبی‌ها برای اهداف تاکتیکی و حمله‌های دقیق استفاده می‌شود. متاسفانه به دلیل اهمیت داستانی این حمله‌ها، نمی‌توان در خصوص ماهیت آن‌ها بیشتر از این توضیح داد، اما این دوگانگی در رفتار هیولاها، آن‌ هم بدون هیچ توضیحی، منطق روایی اثر را مخدوش و بیننده را سردرگم می‌کند. از آن‌جایی که سکانس‌های پایانی فصل دوم سریال به اتفاقات و شخصیت‌های تازه‌ای در این مجموعه اشاره می‌کند، می‌توان انتظار داشت که در فصل‌های آینده شاهد ارائه‌ی پاسخ‌های مناسب به سوالات یاد شده باشیم؛ سوالاتی که بی‌جواب ماندن آن‌ها تا آن زمان، مطمئنا یکی از نکات آزار دهنده‌ی این سریال است.

سریال امپراتوری سعی دارد علاوه‌ بر روایت یک داستان سرگرم‌کننده، کمی هم به مشکلات و دغدغه‌های مردم شبه جزیره‌ی کره بپردازد

سریال امپراتوری سعی دارد علاوه‌بر روایت یک داستان سرگرم‌کننده، کمی هم به مشکلات و دغدغه‌های مردم شبه جزیره‌ی کره بپردازد. ما در این سریال می‌بینیم که افرادی ظالم و بی‌رحم، تنها برای بقای خود و حفظ حکومت حاضر هستند فقر، قحطی، بیماری و حتی مرگ را به مردم بی‌دفاع تحمیل کنند. ملکه‌ی دربار که یکی از شخصیت‌های منفی داستان به شمار می‌رود، به صراحت اعتراف می‌کند که برای حفظ قدرت خود حاضر است حتی تمام کشور را نابود کند. او در این راه حتی از کشتار زنان و کودکان هم دریغ نمی‌کند. با توجه به تنش‌های تاریخی میان دو کشور کره‌ی شمالی و جنوبی، به خوبی می‌توان اشاره‌ی سازندگان این سریال به اوضاع همسایه‌ی شمالی‌شان را متوجه شد. آنچه در قلمروی چوسان در سریال رخ می‌دهد، بی‌شباهت به اوضاع کره‌ی شمالی نیست. در هر دو کشور، مردم زیر فشارهای حاکمی مستبد، زندگی دشواری را تجربه می‌کنند. البته اشارات سیاسی و اجتماعی یاد شده، به دلیل شخصیت‌پردازی ضعیف سریال نمی‌تواند تاثیر عمیقی روی مخاطبان داشته باشد و به همین دلیل این اشاره‌ها، نقش پررنگی در این مجموعه ندارند. در سریال امپراتوری، قهرمانان داستان و دشمنان آن‌ها به هیچ‌ وجه رنگ رشد و تکامل را به خود نمی‌بینند؛ به بیانی دیگر، تفکرات و اعمال شخصیت‌های مثبت و منفی سریال در طول این دو فصل، سر سوزنی تغییر پیدا نمی‌کند. شاهزاده لی‌ چانگ از همان ابتدا رهبری عادل و صالح بوده و در پایان این مجموعه نیز همچنان این خصوصیات اخلاقی خود را بی کم و کاست حفظ می‌کند. شخصیت‌پردازی کاراکترهای منفی داستان هم دقیقا به همین صورت است. متاسفانه نویسندگان سریال، اصلا به عنصر شخصیت‌پردازی توجهی نکرده‌اند و همین امر، احساس نزدیکی با شخصیت‌های داستان و همزادپنداری با آن‌ها را برای ما دشوار می‌کند.

کیم سونگ هون در انتخاب تیم بازیگری این اثر هم دقت زیادی به خرج داده است. علاوه‌بر نقش شاهزاده که به آن اشاره کردیم، این سریال دو ستاره‌ی دیگر هم دارد. اولی «بائه دونا» است که نقش پزشک داستان یعنی «سو بی» را ایفا می‌کند. دونا در مقایسه با سایر بازیگران این اثر، یک چهره‌ی بین‌المللی است که سابقه‌ی نقش‌آفرینی در آثار «خواهران واچوفسکی» مثل «صعود ژوپیتر» (Jupiter Ascending) و «کلاود اطلس» (Cloud Atlas) را دارد. ستاره‌ی دیگر و بهترین بازیگر این مجموعه هم «ریو سونگ ریونگ» است. او در نقش مشاور اعظم پادشاه و دشمن اصلی شاهزاده ظاهر شده و به خوبی نقش یک سیاستمدار بی‌رحم، با ابهت و در عین حال، باهوش را در این مجموعه ایفا می‌کند. در کنار عملکرد خوب تیم بازیگری، باید به طراحی زیبا و دقیق صحنه و لباس‌ در این مجموعه هم اشاره کرد. داستان این مجموعه در نقاط مختلفی از قلمروی چوسان در قرن ۱۶ میلادی روایت می‌شود و در بخش‌های متعددی از سریال هم شاهد نبردهایی عظیم در محیط‌های شهری و حتی در دل طبیعت هستیم؛ به همین دلیل، تیم سازنده باید مناطق بسیار وسیعی را به شکلی آماده می‌کردند که با دوران تاریخی مد نظر هماهنگی لازم را داشته باشد. خوشبختانه تیم فنی سریال امپراتوری به خوبی توانسته این هدف را محقق کند. آن‌ها علاوه‌بر بازسازی بناها، شهرها و حتی روستاهای تاریخی برای فیلم‌برداری این دو فصل، در استفاده از لوازم و لباس‌های مناسب برای شخصیت‌های داستان هم دقت کافی را به خرج داده‌اند. این امر در کنار نقش‌آفرینی خوب تیم بازیگری، تاثیر زیادی در همراهی بیننده با فضای تاریخی سریال دارد.