پایان سریال Ironheart همان اشتباه Secret Invasion‌ را تکرار کرد

چرا پایان سریال Ironheart حائز اهمیت است؟

در انتهای قسمت ششم سریال Ironheart، ریری ویلیامز تصمیمی عجیب و ویران ‌کننده می‌گیرد. او با فرصتی رو‌برو می‌شود تا بهترین دوستش، ناتالی را از مرگ بازگرداند و این کار را با پذیرش پیشنهادی از مفیستو انجام می‌دهد؛ اهریمنی معامله‌گر که طبق شایعات قدیمی، ساشا بارون کوهن نقش او را بازی می‌کند. در این معامله، مفیستو در ازای بازگرداندن ناتالی، چیزی بسیار ناملموس اما به‌ مراتب خطرناک‌تر می‌خواهد؛ چیزی که ریری «دلتنگش نخواهد شد»: روحش. این چرخش داستانی غیرمنتظره و تکاندهنده بود. نوجوان نابغه و سرکش، کسی که در نجات واکاندا و بشریت نقش داشت و زره‌ای را به افتخار مرد آهنی ساخت، حالا در آستانه سقوط اخلاقی قرار گرفته، بدون اینکه واقعاً از بهای سنگین این معامله مطلع باشد.

البته پایان سریال Ironheart جزئیات دیگری هم داشته و در واقع، همه‌ چیز حالتی چرخه‌ای پیدا می‌کند. زیک استین (با نقش آفرینی آلدن ارنرایک) به یک سلاح بیومکانیکی تبدیل شده است؛ سلاحی که پارکر می‌تواند او را کنترل کند چون نامش در کدهای برنامه‌ نویسی‌اش به عنوان ادمین یا همان مدیر ثبت شده. پارکر سپس زیک را به جان ریری می‌اندازد ولی واقعیت این است که زیک خودش هم دلخوشی از ریری ندارد، چون او باعث دستگیری‌اش شده بود (و همین اتفاق انگیزه اولیه او برای تغییر شکل بدنش بود). در نهایت، نبرد آن‌ها به نوعی بی‌نتیجه می‌ماند و زیک به ریری می‌گوید هنوز حسابشان با هم تسویه نشده و این جمله عملاً نویدبخش ادامه‌ای برای تقابل میان آن‌هاست. در این میان، پارکر شکست می‌خورد، شنلش را از دست می‌دهد ( ریری آن را تصاحب می‌کند ولی دیگر به آن اشاره‌ای نمی‌شود) و هم نفرینش را از دست می‌دهد. البته او در صحنه میان ‌تیتراژ ظاهر می‌شود. پارکر رابینز به فروشگاه خانواده استنتون سر می‌زند تا راهی برای بازگرداندن قدرت‌هایش پیدا کند (یادتان باشد که آن‌ها جادوگرانی نیمه ‌آموزش‌دیده ولی ماهر هستند).

اما چیزی که بیشتر از همه اهمیت دارد، پایان‌ بندی داستان ریری است؛ پایانی جسورانه که کنجکاوی مخاطب را برانگیخته و باعث می‌شود برای تجدید دیدار لحظه شماری کند. ایده ابرقهرمانی جوان که در آغاز مسیرش دچار تباهی می‌شود، نه به‌ خاطر طمع یا غرور، بلکه بخاطر اندوه. این اتفاف از نظر احساسی جذابیت بالایی داشته و حتی بسیار پیچیده‌تر از میل ریری برای اثبات نبوغش به دیگران است. در صحنه پایانی، دوربین بر واکنش ریری مکث می‌کند؛ جایی که ناتالی بار دیگر زنده مقابل او ایستاده، بدون اطلاع از بهایی که برای بازگشتش پرداخت شده است. با این حال، به ‌جای اینکه چرخش داستانی مضمون‌های اصلی Ironheart را تکمیل کند، بیشتر شبیه چرخشی ناگهانی به سوی درامی بزرگ‌تر است که سریال واقعاً بستر لازم برای آن را فراهم نکرده است. این پایان، کل سریال را بیشتر به مقدمه‌ای برای چیزی بزرگ‌تر تبدیل می‌کند. البته اگر اساساً قرار باشد «ادامه‌ای» در کار باشد. مشکل دقیقاً همین‌جا است.