-
0/10
رتبه‌بندی فیلم‌های سوپرمن هنری کویل – از بدترین تا بهترین
محبوب‌ترین سوپرمن DCEU
بدترین و بهترین فیلم‌های سوپرمن (Superman) با بازی هنری کویل کدامند؟ در مقاله زیر، این فیلم‌ها را به ترتیب کیفیت رتبه‌بندی کرده‌ایم.
اگر از مخاطبان سینما بپرسید که بهترین بازیگر نقش سوپرمن در فیلم‌های لایواکشن کیست، احتمالا کسی غیر از کریستوفر ریو را انتخاب نخواهند کرد. ولی اگر از همان افراد بپرسید که پس از کریستوفر ریو چه کسی بهترین است، پاسخ شما هنری کویل خواهد بود. بازی او ممکن است بهتر از بازی ریو نباشد، اما کویل همیشه در نقش کلارک کنت (Clark Kent) خوب بوده است. او به اندازه کافی تاثیرگذار بود و مهارت خود را همان‌طور که انتظار می‌رفت، به نمایش گذاشت. به همین دلیل، قابل درک است که چرا عده‌ای نمی‌توانند کسی غیر از هنری کویل را در نقش سوپرمن تصور کنند و از اینکه بازیگر جدیدی انتخاب شده، ناراحت هستند.
کویل از سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۲۲ سوپرمن بود، ولی اخیرا این نقش به دیوید کورنسوت (David Corenswet) واگذار شده است. او بازیگر اصلی در فیلم سوپرمن است که آغازگر دنیای دی‌سی (DCEU) با هدایت جیمز گان و پیتر سافران به شمار می‌رود. به این ترتیب، کویل دیگر به نقش سوپرمن بازنمی‌گردد و ممکن است کلاً در فیلم‌های ابرقهرمانی ظاهر نشود. اما برخی از آن فیلم‌ها همچنان تماشایی هستند و برخی دیگر که کیفیت بالایی ندارند، به خاطر حضور هنری کویل باید دیده شوند. از پنج فیلم سوپرمن کویل، که همگی در این‌جا رتبه‌بندی شدهاند، حداقل دو فیلم خوب به چشم می‌خورد که بازبینی آن‌ها خالی از لطف نیست.
پس اگر به سوپرمن و فیلم‌های هنری کویل علاقه دارید، این مقاله برای شماست.
Black Adam (2022)
کارگردان: ژائومه کولت سرا
شاید شخصیت اصلی در فیلم بلک آدام، حداقل در ظاهر، کمی پیچیده‌تر از سایر ابرقهرمانان دی‌سی باشد. اما تا جایی که به فیلم‌های ابرقهرمانی مربوط می‌شود، فرم و داستان بلک آدام (Black Adam) بسیار آشناست. در هر صورت، فیلم بی‌رمق و خسته‌کننده است و فقط پایانی نسبتا قابل توجه دارد؛ آن هم به خاطر اینکه از شخصیت سوپرمن یاد می‌شود. ما بالاخره سوپرمن را می‌بینیم، به عنوان کسی که بلک آدام می‌توانست با او بجنگد یا همکاری کند… شاید هم هردو، یا شاید هیچ‌کدام. در نهایت، این گمانه‌زنی‌ها به جایی نرسید و دیگر نتوانستیم هنری کویل را در نقش سوپرمن مشاهده کنیم.
شکی نیست که بلک آدام را باید در لیست بدترین فیلم‌های ابرقهرمانی قرار داد. این فیلم، زمانی به نمایش درآمد که DCEU داشت به پایان راه می‌رسید و ضرورت تغییر در سیاست‌های شرکت DC احساس می‌شد. می‌توان گفت دلیل اینکه استودیو به تولید بلک آدام رضایت داد، این بود که دواین جانسون را در نقش یک ابرقهرمان به تصویر بکشد. او در قالب شخصیتی ظاهر می‌شود که هزاران سال پیش به قدرت‌هایی دست یافت، اما سپس زندانی شد و حالا آزاد شده است تا عدالت را در سرتاسر جهان اجرا کند.
Justice League (2017)
کارگردان: زک اسنایدر
لیگ عدالت فیلمی است که جمعی از ابرقهرمانان DC را گردِ هم می‌آورد و در آن، سوپرمن با بازی هنری کویل هم حضور دارد.
مشکلات DCEU ناگهان به وجود نیامدند، بلکه مدت‌ها قبل از اکران فیلم‌هایی مانند بلک آدام شروع شدند. مثلا فیلم لیگ عدالت (Justice League) محصول ۲۰۱۷ به دلایل زیادی، که اشاره به تمام آن‌ها دشوار است، تولید پرفشاری داشت. قطعا مهم‌ترین مشکل این بود که کمی بی‌نظم و ترتیب ساخته شد، زیرا می‌خواست همان حسی را داشته باشد که فیلم انتقام‌جویان (The Avengers) محصول ۲۰۱۲ ایجاد کرده بود. ولی نکته این‌جاست که انتقام‌جویان با برنامه‌ریزی متفاوتی ساخته شد تا شرایط لازم برای گردهمایی هالک، کاپیتان آمریکا، مرد آهنی و… فراهم شود. این در حالی است که استودیو DC شخصیت‌های خود را به طور نامرتبی معرفی کرده بود و بنابراین قادر نبود دست به اقدام مشابهی بزند.
یکی دیگر از مشکلاتی که فیلم Justice League با آن مواجه شد، کناره‌گیری زک اسنایدر از کارگردانی فیلم بود. به جای او، جاس ویدون در آخرین لحظه انتخاب شد تا این فیلم را تکمیل و آماده اکران کند. چه ویدون مقصر باشد و چه مدیران اجرایی (ظاهرا کسی اصرار داشت که فیلم نباید و نمی‌تواند بیش از دو ساعت طول بکشد)، لیگ عدالت اصلا فیلم خوبی از آب درنیامد. با وجود این، اسنایدر نسخه‌ای متفاوت را چند سال بعد به مخاطبان عرضه کرد که بسیار بهتر از فیلم اصلی بود.
Batman v Superman: Dawn of Justice (2016)
کارگردان: زک اسنایدر
صرف نظر از منتقدانی که فیلم زک اسنایدر را ضعیف و ناکافی قلمداد کردند، واکنش مخاطبان نیز به فیلم بتمن علیه سوپرمن (Batman v Superman) قابل انتظار نبود. اما در صورتی که چشم بر اشتباهات کارگردانی و آشفتگی فیلمنامه ببندیم، شاهد صحنه‌های جذاب و ایده‌های جالبی هم هستیم. به همین دلیل، باید این فیلم را اثری قابل توجه در فهرست فیلم‌های سوپرمن هنری کویل دانست. فیلمی که هرچند خالی از اشکال نیست و نمی‌تواند مخاطبان را راضی نگه دارد، ولی چندان فاجعه‌بار هم به نظر نمی‌رسد. از این رو، شاید این حجم از نظرات منفی که درباره‌اش خوانده و شنیده‌ایم منصفانه نباشد.
بتمن علیه سوپرمن، یک ماجراجویی ابرقهرمانی در مقیاس بزرگ است که قصد دارد قدم در مسیری بلندپروازانه بگذارد. همان‌طور که از عنوان فیلم مشخص است، داستان اثر به جنگ سرنوشت‌ساز بتمن و سوپرمن می‌پردازد. در حالی که اختلافات ایدئولوژیکِ آن‌ها بالا گرفته و راهی جز نبرد تن به تن نمانده است، این دو بالاخره با هم درگیر می‌شوند. البته فقط بتمن و سوپرمن نیستند که در داستان حضور دارند. شخصیت‌هایی مانند زن شگفت‌انگیز، لوییس لین و لکس لوتر نیز آن‌ها را همراهی می‌کنند.
Man of Steel (2013)
کارگردان: زک اسنایدر
مرد پولادین یا Man of Steel اولین فیلم از دنیای توسعه‌یافته DC محسوب می‌شود و روایتگر داستانی آشناست. داستان درباره ریشه‌های سوپرمن و جزییات ورودش به سیاره زمین است. علاوه بر این، نگاهی هم به روحیات ویژه‌اش دارد و بزرگ شدن او در میان سایر انسان‌ها را شرح می‌دهد. بنابراین اگر جزو طرفداران سوپرمن یا کلارک کنت باشید، مرد پولادین به شما فرصت می‌دهد که سرگذشت این کاراکتر را دوباره در قالب یک فیلم تماشا کنید.
هرچند که Man of Steel بهترین فیلم سوپرمن نیست و شاید بهترین فیلم در کارنامه هنری کویل هم نباشد، اما فاصله زیادی با بدترین‌ها دارد. چراکه عملکرد آن در گیشه‌ها عالی بود و مورد استقبال بعضی از منتقدان هم قرار گرفت. همچنین به‌خوبی ثابت کرد که نقطه شروع محکمی برای تکرار این شخصیت است و شرایط لازم را دارد که به فیلم باشکوهی تبدیل شود. با وجود این، همه‌چیز طبق برنامه پیش نرفت. متاسفانه سوپرمن فرصت‌هایی را که واقعا شایسته‌اش بود، پس از این فیلم به دست نیاورد.
Justice League Snyder Cut
کارگردان: زک اسنایدر
رتبه اول به اثری اختصاص دارد که نقطه اوج زک اسنایدر در حرفه فیلمسازی است. فیلم Justice League Snyder Cut یکی از طولانی‌ترین فیلم‌های آمریکایی در تمام دوران است که زمانی بیش از دو برابر لیگ عدالت دارد. مدت زمانی که بیهوده و بی‌دلیل نیست، زیرا به فیلم اجازه می‌دهد تا بسیاری از نقص‌ها و اشتباهات نسخه اول را جبران کند. حتی جلوه‌های ویژه هم در این‌جا بهتر و چشم‌گیرتر هستند. نسخه زک اسنایدر از لحاظ لحن هم بسیار متعادل است، برخلاف فیلم اصلی که طنز بیش‌ازحد و زننده‌ای داشت.
اگرچه نیم ساعت آخر فیلم ممکن است ناخوشایند به نظر برسد، اما قابل چشم‌پوشی است. اینکه بتوان بیش از سه ساعت از یک فیلم چهارساعته را خوب و قابل قبول دانست، قطعا دستاوردی بزرگ است. از طرف دیگر، نیم ساعت پایانی در حال زمینه‌سازی برای دنباله‌ها و فیلم‌های دیگری بوده است که (حالا می‌دانیم) هرگز ساخته نخواهند شد. درمجموع باید اذعان داشت که فیلم Justice League Snyder Cut فاصله زیادی با یک شاهکار ابرقهرمانی ندارد. همچنین کمی ناراحت‌کننده است که پروژه DCEU بعد از این فیلم به پایان رسید و سوپرمن هنری کویل را در فیلم دیگری نخواهیم دید.
نظرات
دیدگاه خود را اشتراک گذارید