بررسی فیلم Haunt – تسخیر

اگر منطق و برهان را از این فیلم فاکتور بگیریم، با یک اثر به نسبت سرگرم‌کننده مواجه هستیم که هدف خاصی ندارد جز این‌که شما را به مدت تقریبا ۹۰ دقیقه پای یک داستان بنشاند. وقایع پیش‌ روی کاراکترها به گونه‌ای جذاب چیده می‌شوند و روند پله‌ای داستان، شما را به شدت هیجان‌زده می‌کند. جالب است بدانید کارگردان‌های فیلم تسخیر که در واقع فیلم‌نامه‌نویس‌های این اثر نیز محسوب می‌شوند، در رزومه‌ی کاری‌شان، اثر نام‌آشنا و جذابی به اسم «یک مکان ساکت» (A Quiet Place) هم دیده می‌شود. اسکات بِک، در مقام فیلم‌نامه‌نویس و برایان وودز به عنوان تهیه‌کننده در این اثر موفق و خوش‌ساخت حضور داشتند. ظاهرا ترکیب این دو هنرمند باعث شده تا فیلم تسخیر با کمک الی راث روند تولید را سپری کند. این ماجرا را اشاره کردیم تا به این نقطه برسیم که اگر این فیلم توسط فرد کاربلد دیگری کارگردانی می‌شد، احتمالا با یک اثر خوش‌ساخت‌تری نسبت به نسخه‌ی کنونی روبه‌رو می‌شدیم؛ چرا که جنس داستان فیلم، توانایی سرگرم‌ کردن مخاطب را دارد. تنها کافی بود فردی می‌آمد تا با استفاده از عناصر مختلف به این قصه پر و بال دهد. می‌توان ادعا کرد قصه‌‌ی بِک و وودز درباره‌ی خانه‌ی وحشت موجود در این فیلم، توانایی سرگرم کردن و چه بسا ترساندن یک شخص ثالث را روی کاغذ دارد، اما این دو هنرمند آن‌چه جلوی دوربین به نمایش می‌کشند، نه تنها قادر نیست یک فرد بزرگسال را بترساند، بلکه اسباب خنده‌ی بسیاری از مخاطبین و طرفداران ژانر وحشت خواهد بود.

فیلم Haunt تشکیل شده از حماقت دو گروه؛ عده‌ای که ظاهرا برای تفریح و عقده‌های روانی‌شان به سمت آدم‌کشی روی می‌آورند و عده‌ای دیگر که از سر بی‌توجهی، نادانی و ساده‌لوحی وارد این بازی مرگبار می‌شوند. تماشای این فیلم برای وقت گذرانی شاید برای‌تان سرگرم‌کننده باشد؛ البته به شرط این‌که از منطق خنده‌دار حاکم بر داستان حرص نخورید و برای هر اشتباهی که از کاراکترها سر می‌زند، زمین و زمان را فحش ندهید!