نقد و بررسی بازی Halo Infinite

شروع داستان، دقیقا جایی است که بازی Halo Wars 2 به پایان می‌رسد. اگر به خاطر داشته باشید، به لطف کرتانا و بیداری گاردین‌ها، UNSC به شدت درمانده شد و در همین حین، بهترین زمان برای بنیشدها فرارسیده بود تا قهرمانان UNSC یعنی اسپارتان‌ها را از پای درآورند که البته، موفق هم شدند.

اما یک حدس اشتباه، تمام نقشه‌های آن‌ها را نقش بر آب کرد؛ بنیشدها فکر می‌کردند که مسترچیف را برای همیشه از سر راه خود برداشته‌اند اما به صورت کاملا اتفاقی، جان ۱۱۷ از مرگ حتمی نجات پیدا می‌کند. بعد از به هوش آمدن، اون تصمیم می‌گیرد که با ایجاد نقشه‌هایی هوشمندانه، تا حد امکان بنیشدها را تضعیف کند تا بتواند با خیالی آسوده، ماموریتش را که در بازی هیلو 5 به او محول شده بود، ادامه دهد؛ یعنی توقف کرتانا. اما بزرگ‌ترین ابهام بازی، دقیقا در همین لحظه شکل می‌گیرد؛ کرتانا کجاست؟ زنده است یا مرده؟

در اوایل بازی مستر چیف کاملا به شخصیت احساسی فرناندو بی‌اعتنایی می‌کند، اما در ادامه، به مانند یک برادر بزرگ‌تر، رفتاری پخته‌تر از خود نشان می‌دهد؛ رفتاری که نشان می‌دهد جان ۱۱۷ فقط کشت و کشتار را بلد نیست

این بار شخصیت‌های جانبی و مکمل، به خصوص در نیمه‌ی اول بازی، پردازشی کاملا متفاوت دارد؛ دلیلش هم این است که سازندگان تلاش کرده‌اند تا جنبه‌ی احساسی بازی را بیشتر کنند و تا حد امکان از درگیری‌های علمی تخیلی(!) فاصله بگیرند؛ این که ببینیم انسان‌های عادی در شرایط نابودی هیلو، در شرایط جنگ با ارتش‌های فوق قدرتمند و عجیب غریب و در دنیایی غرق شده در جنگ، چه روان و رفتاری خواهند داشت.

پس قرار نیست که چند شخصیت نظامی یا یکی دو ابرهوش مصنوعی در کنار مسترچیف باشند؛ علاوه بر این‌ها، فرناندو اسپارزا، با آن لهجه‌ی اسپانیشی که دارد، مادام تلاش می‌کند تا در طول بازی مسترچیف را از قهرمان بازی منصرف کند. تمام بحث‌ها و جدال‌های لفظی این دو نفر، در حالی اتفاق می‌افتد که از هر لحاظ هوادار یکدیگر هستند.

برای این که بازی از فضای حماسی خود فاصله نگیرد، داستان بازی Halo Infinite به وجود فرناندو اکتفا کرده تا اون یکه و تنها، نماینده‌ی انسان‌هایی باشد که در جهان هیلو، با تمام وجود از جنگ و کشته شدن واهمه دارد؛ کسی که فقط و فقط می‌خواهد زنده بماند و در عین حال، عزیزانش را هم از دست ندهد. هر چند که در اوایل بازی مستر چیف کاملا به شخصیت احساسی فرناندو بی‌اعتنایی می‌کند، اما در ادامه، به مانند یک برادر بزرگ‌تر، رفتاری پخته‌تر از خود نشان می‌دهد؛ رفتاری که نشان می‌دهد جان ۱۱۷ فقط کشت و کشتار را بلد نیست؛ اون از هر لحاظ یک قهرمان است.

در طرف مقابل اما، این بار با شخصیت‌های منفی بیشتر سر و کار داریم؛ هر چند که بسیاری از کاراکترها به محض معرفی، خیلی سریع برای همیشه از صحنه‌ی روزگار محو می‌شوند، اما مکالمه‌هایی که بین اشروم و مسترچیف رد و بدل می‌شود، تلاش می‌کند تا برای حتی برخی از مینی‌باس‌ها هم پیشینه‌ای مطرح شود که می‌توان بازی Halo Infinite را از این لحاظ، یک قدم جلوتر از نسخه‌های قبلی دانست. با این وجود، کاراکتر اشروم آن طور که باید و شاید ترسناک نیست؛ البته در طول بازی، کات‌سین‌ها و حتی توضیحات زیادی راجع به این کاراکتر وجود دارد اما شاید بهتر بود برای پردازش کامل‌تر این شخصیت، تلاش بیشتری صورت می‌گرفت تا رهبر بنیشدها، یعنی نژادی که حالا قدرتمندترین ارتش در مقابل UNSC هستند، ابهت و خوف بیشتری داشته باشد.