آیا فرازمینی‌ها در جایی نزدیک زمین زندگی می‌کنند

همه ما داستان‌هایی از برخورد نزدیک با موجودات فرازمینی شنیده‌ایم، معمولاً در یک جاده روستایی در جایی در غرب میانه آمریکا که در آن بیگانگان دارای ظاهری نسبتاً یکنواخت هستند؛ پوست خاکستری و چشم‌های درشت، اصلا غیرعادی نیست. اما آیا منطقی وجود دارد که بیگانگان به این شکل ظاهر شوند؟ عناصر تشکیل دهنده حیات در سیاره ما، نیتروژن، هیدروژن و اکسیژن، در سراسر جهان گسترده هستند.

بنابراین، این نشان می‌دهد که اگر این شرایط در جای دیگری تکرار شود، زندگی، به شکلی، می‌تواند تغییر کند. با این حال، ما همچنین می‌دانیم که در حالی که زندگی در سیاره ما نسبتاً بلافاصله پس از تشکیل زمین آغاز شد، به روش‌های مختلف تکامل یافت. روزی روزگاری، کل زمین مملو از دایناسورها بود، اما وقتی آنها از بین رفتند، با دایناسورها جایگزین نشدند.

در عوض، طیف کاملاً جدیدی از موجودات تکامل یافتند که نشان می‌دهد یک شکل منحصر‌به‌فرد و بهینه برای حیات روی زمین وجود ندارد. تنوع عظیمی از موجودات می‌توانند در این سیاره وجود داشته باشند و رشد کنند و به همین راحتی از بین رفته و ناپدید می‌شوند. بنابراین، زندگی بیگانه احتمالاً به همه چیزهایی که ما برای زنده ماندن نیاز داریم، مانند انرژی، محافظت در برابر شکارچیان و راهی برای حرکت نیاز دارد، اما فراتر از آن، آنها می‌توانند به طرز شگفت انگیزی متفاوت به نظر برسند.

فقط موجودات عجیب و غریب زیردریایی را در نظر بگیرید که حرکت می‌کنند و غذا می‌خورند و از خوردن خودداری می‌کنند اما شبیه ما یا هیچ چیز دیگری نیستند. همه بیگانگان می‌توانند شکل و شمایل عجیبی داشته باشند یا چیزی که مغز ما حتی نمی‌تواند آن را تصور کند. مانند بسیاری از چیزهای اخترفیزیکی، پاسخ‌های ممکن بسیار زیادی وجود دارد.

جهان هستی بسیار بزرگ است. فضاپیمایی همچون وویجر-1 ناسا که با سرعت ۱۷.۳ کیلومتر بر ثانیه (۱۰.۵ مایل در ثانیه) حرکت می‌کند، ۷۳۰۰۰ سال طول می‌کشد تا به نزدیک‌ترین ستاره همسایه ما برسد. محاسبه شده است که نزدیکترین حیات بیگانه بالقوه در فاصله ۲۰ سال نوری از ما قرار دارد. توجه داشته باشید، دوستان بیگانه ما ممکن است روش‌های حمل و نقل پیشرفته‌ای داشته باشند تا زودتر به اینجا برسند، یا شاید از روش‌های ماوراطبیعی خارج از قوانین فضا-زمان استفاده کنند.

نیکلای کارداشف، ستاره شناس برجسته روسی، یک سیستم سه لایه ابداع کرد تا توضیح دهد که یک تمدن بیگانه چقدر ممکن است از نظر فناوری پیشرفته باشد. تمدن نوع I قادر است تمام انرژی خورشید را که روی سیاره آنها منتشر می‌شود جمع آوری کند. تمدن نوع دوم می‌تواند تمام انرژی ستاره مادر خود را به جای خود سیاره، از راه دور در فضا جمع‌آوری کند. این باید شامل یک جمع کننده عظیم انرژی خورشیدی باشد که به دور سیاره می‌چرخد که به کره دایسون معروف است.

این موضوع شبیه ستاره مرگ در جنگ ستارگان است. یک جرم آسمانی کاملاً ساخته شده، اما برای مهار انرژی به جای تخریب سیارات استفاده می‌شود. اگر این تمدن بیگانه توانسته باشد یک کره دایسون را برای پاسخگویی به نیازهای آنها بسازد، آنها می‌توانند به تمدن نوع سوم کارداشف ارتقا یابند. در اینجا، آنها شروع به گرفتن انرژی از ستارگان همسایه می‌کنند، سپس به آرامی شبکه‌ای از دایسون‌ها را می‌سازند که در نهایت می‌تواند انرژی کل یک کهکشان را مهار کنند.

این جذب‌کننده‌های قوی انرژی خورشیدی به مواد لازم برای ساختن این سازه‌های به اندازه سیاره نیاز دارند. بنابراین می‌توانید فرض کنید همانطور که آنها از طریق یک کهکشان در حال ساخت کره خود هستند، آنچه را که نیاز داشتند از هر سیاره بی‌دفاعی که با آن روبه‌رو می‌شوند استخراج می‌کنند. اما یکی از آن سیارات احتمالا سیاره ما نیست.