بررسی فیلم Escape Plan: The Extractors – برنامه فرار: استخراج‌کنندگان

قصه از جایی شروع می‌شود که دختر یک فرد اهل هنگ کنگ و همچنین نامزد ری برسلین (سیلوستره استالون) دزدیده می‌شود و «ری» باید این دو فرد را نجات دهد. برای اطلاع شما از داستان صرفا دانستن همین یک خط کفایت می‌کند. سایر حواشی تنها آب و تاب‌های فیلم‌نامه‌نویس بود تا مخاطب فرض کند با چه داستان پیچیده‌ای طرف حساب است. غافل از اینکه داستان این فیلم مثل یک گردوی تو خالی است. مشخص نیست چرا مایلز چپمن، فیلم‌نامه‌نویس سری «برنامه فرار» علاقه‌ای ندارد دستی به سر و گوشه قصه و کاراکترهای این ماجرا بکشد. چرا که او پای ثابت سناریونویسی این مجموعه بوده و از تمامی جوانب قصه آگاهی دارد. زمانی که عده‌ بسیار زیادی به شما سر یک موضوعی غر می‌زنند، بهتر است در مرحله نخست ابتدا به درستی کار خود شک کرده و در گام بعدی جهت حل یک معضل تلاش کنید. نه اینکه در پروژه‌های آتی مجدد همان روند همیشگی خود را ادامه دهید. فیلم‌نامه به شدت ضعیف از آب در آمده و به قدری کسل کننده است که شاید وسط فیلم حتی اندکی چرت هم بزنید!

قسمت سوم برنامه فرار تا حدودی با قصه قسمت‌های پیشینش ارتباط دارد اما به این گونه هم نیست نتوان با کاراکترهایش ارتباط برقرار کرد

جدا از ضعف‌های بسیار فاحش در بطن فیلم‌نامه، نوع فیلم‌برداری به قدری آماتورانه و عجیب است که اگر فردی با این مجموعه فیلم آشنایی نداشته باشد، احتمالا فکر می‌کند برنامه فرار اثری است متعلق به دهه ۸۰ میلادی، نه یک فیلم سینمایی اکشن در سال ۲۰۱۹. به این سبب که نوع کارگردانی برنامه فرار، ذهنمان را به این دوران معطوف می‌کند که در اکثر قصه‌های اکشن، همه چیز ساده و آماتورانه بود.

اغلب در هنگام نبردهای تن به تن و صحنه‌های اکشن می‌بینیم دوربین نیز تکان می‌خورد و این تکانه‌ها بعضا در گاهی از اوقات به قدری شدت می‌یابند که از این همه جابه‌جایی لنز دوربین سر درد می‌گیریم. گویا کارگردان دلش می‌خواسته حوادث از دید مخاطب واقعی به نظر برسد اما افسوس و صد افسوس که نه فیلم‌نامه این اثر واقع‌گرایانه از آب درآمده و نه شیوه فیلم‌برداری.