-
0/10
بهترین بازی‌هایی که باید روی سخت‌ترین درجه سختی آنها را تجربه کنید
هرچی سخت‌تر، بهتر!
«ما تصمیم می‌گیریم این بازی‌ها را انجام دهیم نه چون آسان‌اند، بلکه چون دشوارند.» این جمله، بنا به ادعاها، در سال 1962 توسط رئیس‌جمهور وقت ایالات متحده، جان اف. کندی، پس از آن‌که شانزده ساعت پیشرفت در یک سیو درجه سختی Permadeath را از دست داد، بیان شده است. ما این فهرست را بر اساس تجربه‌های شخصی از درد، پیروزی و به عنوان گواهی بر سرسختی انسان حتی در برابر غیرممکن‌ترین شرایط، در زمان انتخاب سخت‌ترین درجه سختی گردآوری کرده‌ایم.
شما آزادید که در صحت آن جمله از کندی تردید کنید، اما یک چیز قطعی است: گاهی، سخت بودن یک بازی همان چیزی است که آن را ارزشمند می‌کند. برای هر باری که یکی از این بازی‌ها باعث شد بخواهیم گریه کنیم یا از شدت فشار برویم و یک دست FIFA را بی‌فکر بازی کنیم، یک بار دیگر هم بوده که همان بازی‌ها طعم پیروزی مجازی را چنان در ما زنده کرده‌اند که تنها باعث شده‌اند عشق ما به مدیوم بازی‌های ویدیویی عمیق‌تر شود.
Workers & Resources: Soviet Republic
ساختن یک روستا، شهر یا حتی یک امپراتوری، ایده‌ای چندان تازه یا منحصربه‌فرد در گیم‌پلی نیست. اما چیزی که بازی Workers & Resources را خاص می‌کند، این است که شما را از بندهای سرمایه‌داری سرکوبگر جدا می‌سازد. با اراده‌ای راسخ برای ساختن یک جمهوری سوسیالیستی خودکفا، این یکی از آرامش‌بخش‌ترین بازی‌هایی است که تاکنون عرضه شده. البته گاهی اوقات، یک اختلال کوچک می‌تواند به مرگ 80% از جمعیت منجر شود و مارا تا مرز گریه ببرد — اما خب، هیچ بازی‌ای کامل نیست.
آنچه بازی Workers & Resources را به اثری درخشان تبدیل می‌کند، درجه سختی یا حالت Realistic difficulty است. این حالت به جای اینکه به طور مصنوعی بازی را سخت‌تر کند، کاری می‌کند که به شکلی دردناک از قانون اول ترمودینامیک آگاه شوید. برای مثال، اگر بخواهید چیزی بسازید، باید کارگران، مواد اولیه و ماشین‌آلات موردنیاز را تأمین کنید. همچنین باید زباله‌های تولیدشده در این فرایند را نیز مدیریت کنید — مگر اینکه بخواهید جمهوری‌تان شبیه یک زباله‌دان شود.
امکان واردات برخی از عناصر در اینجا وجود دارد، اما حتی در این حالت نیز باید وسایل نقلیه‌تان را به مرز بفرستید تا کالاها را به داخل بیاورند. این موضوع باعث می‌شود ساخت جمهوری شوروی‌تان روندی آهسته داشته باشد، اما در عوض، به‌شدت رضایت‌بخش است.
Ghost of Tsushima
بازی Ghost of Tsushima که در سال 2020 منتشر شد، عامل اصلی احیای موج سامورایی در دنیای سرگرمی است و نمی‌توانیم به اندازه کافی از استودیو Sucker Punch بابت این موضوع تشکر کنیم. داستان بازی در جریان نخستین حمله مغول‌ها به ژاپن روایت می‌شود؛ جایی که شما در نقش یک سامورایی سخت‌جان قرار می‌گیرید و مأموریت دارید مهاجمان را در جزیره تسوشیما عقب برانید.
همه با جزئیات تاریخی آن دوره آشنا نیستند، اما بیشتر افراد می‌توانند حدس بزنند که ضربه خوردن از یک شمشیر بسیار دردناک است یا حتی می‌تواند باعث مرگ شود. حالت Lethal در بازی Ghost of Tsushima دقیقاً بر همین اصل استوار است. در این حالت، به‌جای قوی‌تر شدن صرف دشمنان، تقریباً همه چیز – از جمله خود شما – با سه ضربه یا کمتر از پا درمی‌آیند. اشتباهات به‌شدت تنبیه می‌شوند، اما در عوض، استفاده درست از تکنیک‌ها پاداش بزرگی به همراه دارد.
ما نمی‌توانیم وانمود کنیم که گاهی بعد از خراب کردن یک درگیری به‌ظاهر ساده – چه سه بار و چه سی بار – ناامید نشده‌ایم، اما تمام آن ناراحتی‌ها در لحظه‌ای که دشمن را شکست می‌دادیم بی‌اهمیت می‌شدند.
Ghost Recon: Wildlands
در نگاه اول، بازی Ghost Recon: Wildlands شبیه به فرزند نامشروعی از سری بازی‌های Grand Theft Auto و فیلم Sicario به کارگردانی دنی ویلنوو به نظر می‌رسد. در بازی این طرف و آن طرف می‌روید، به گنگسترها و پلیس‌های فاسد شلیک می‌کنید، ماشین‌ها را «قرض» می‌گیرید، و دوباره شلیک می‌کنید. هرچند از دید بسیاری، این بازی سخت به حساب نمی‌آید، اما درجه سختی یا حالت Ghost Mode آن را به تجربه‌ای بی‌رحمانه تبدیل می‌کند. مفهوم ساده است: اگر بمیرید، بازی ذخیره‌تان را پاک می‌کند و باید از ابتدا شروع کنید. آیا گفتیم که این بازی 30 تا 40 ساعت طول می‌کشد؟
تهدید شکست‌های دلخراش و خشم بی‌پرده گیمرها، یک بازی نسبتاً ساده «همه را بکش» را به شاهکاری در سبک مخفی‌کاری واقع‌گرایانه تبدیل می‌کند. بیشتر بازی حول نفوذ به پایگاه‌های کارتل و ژاندارمری می‌چرخد، آن هم در شرایطی که نسبت نیروهای دشمن به شما چیزی بین 4 به 1 تا 20 به 1 است. به عبارت دیگر، باید بی‌سروصدا پیش بروید، وگرنه لحظات بسیار بدی را تجربه می‌کنید و باید همه‌چیز را از اول آغاز کنید. این مازوخیسم نیست، این تبدیل شدن مازوخیسم به هنر است.
Sniper Elite: Resistance
اجرای عملیات پشت خطوط دشمن در جنگ جهانی دوم معمولاً به معنای بازی طولانی‌مدت بود. زمان بین وارد شدن یک مأمور و انجام عملیات گاهی اوقات ماه‌ها طول می‌کشید، زیرا در جنگ هیچ فرصتی برای اشتباه وجود نداشت. هر دو بازی Sniper Elite 5 و Sniper Elite: Resistance شما را به فرانسه اشغالی در سال 1994 می‌فرستند، اما ما به Resistance اشاره می‌کنیم زیرا تجربه گیم‌پلی بهتری را ارائه می‌دهد.
این سری معمولاً به خاطر کشتن‌های انفجاری و کشتارهای خونینش معروف است، اما بازی کردن آن در درجه سختی Authentic تبدیل به تجربه‌ای می‌شود که بسیار آهسته و تدریجی است، به طوری که یک ماموریت ساده ممکن است یک یا سه ساعت طول بکشد تا کامل شود. در این سطح سختی، هیچ بازسازی سلامتی وجود ندارد، قابلیت استفاده از کامپیوتر بالستیک برای تخلیه ریه‌ها غیرفعال است، دشمنان دیگر مانند نوزادان بی‌خواب به دنیا نمی‌آیند و شما خیلی سریع‌تر می‌میرید.
برای کسانی که در سری بازی‌های Sniper Elite مهارت‌های خاصی ندارند، بازی کردن در درجه سختی Authentic آنها را به مرز جنون می‌رسانند، اما وقتی که ماموریت‌ها را با دقت و صبر کامل انجام بدهید، حس رضایت بسیار بیشتری دارید نسبت به رویکرد “بذار همه رو بکشم” که قبلاً بهش عادت کرده بودید.
Alien: Isolation
بازی Alien: Isolation یکی از بهترین بازی‌های اقتباسی از فیلم‌های کلاسیک است و در ژانر ترس و بقا بی‌نظیر است. این بازی واقعاً وفادار به فضای اصلی فیلم اول است، جایی که شما احساس ناتوانی و ترس از مرگ دارید، به جای اینکه تبدیل به یک جنگجو شجاع و بدون ترس مانند فیلم‌های دنباله‌دار شوید. انتخاب خلاقانه Creative Assembly برای حفظ این احساس وحشت و ناتوانی در برابر موجودی مرگبار، باعث شده که این بازی به یکی از بهترین‌های این ژانر تبدیل شود.
بازی Alien: Isolation در درجه سختی Nightmare Mode تجربه‌ای وحشتناک و چالش‌برانگیزتر از همیشه است. حذف نقشه، نوار سلامتی و رفتار شدیدتر Xenomorph به عنوان یک شکارچی واقعی، آن را به تجربه‌ای تبدیل می‌کند که نه تنها شما را از نظر فیزیکی بلکه روانی نیز تحت فشار قرار می‌دهد. حتی Motion Tracker که قبلاً ابزار مطمئنی برای تشخیص موقعیت دشمن بود، اکنون گاهی اوقات دچار اختلال می‌شود و این باعث می‌شود که شما هنگام استفاده از آن بیشتر فکر کنید. در این حالت، هر صدا و حرکت شما می‌تواند به قیمت جانتان تمام شود، و همین نکات باعث می‌شود این بازی به تجربه‌ای واقعاً ترسناک و جذاب تبدیل شود.
بازی Alien: Isolation در واقع با ویژگی‌های منحصر به فرد خود، تجربه‌ای به مراتب ترسناک‌تر از بازی‌های دیگر اقتباس شده از این فرنچایز ارائه می‌دهد. مدیریت نفس و عدم تولید صدا به نوعی شما را در همان شرایطی قرار می‌دهد که در فیلم A Quiet Place شاهدش هستیم. در این بازی، هر اشتباه کوچک یا هر صدای بی‌موقع می‌تواند باعث شود که Xenomorph شما را شناسایی کرده و به سرعت از بین ببرد. این ویژگی‌ها، همراه با هوش مصنوعی پیچیده و دشمنی که هیچ‌گاه آرام نمی‌گیرد، حس وحشت و تنش موجود در فیلم‌ها را به‌خوبی منتقل می‌کند، و این در حالی است که بازی‌های دیگر اقتباس‌شده از این فرنچایز نتواسته‌اند همین میزان از ترس و دلهره را ایجاد کنند.
The Witcher 3: Wild Hunt
درجه سختی Death March در بازی The Witcher 3 یکی از سخت‌ترین و واقع‌گرایانه‌ترین چالش‌هایی است که بازی برای بازیکن فراهم می‌کند. برخلاف دشواری‌های ساختگی که به طور مصنوعی سخت‌تر می‌کنند، Death March واقعا مکانیک‌های بازی را به چالش می‌کشد و بازیکن را وادار می‌کند تا از هر ابزاری که در اختیار دارد استفاده کند، چه در مبارزات و چه در مدیریت منابع. در این حالت، دشمنان نه تنها آسیب بیشتری وارد می‌کنند، بلکه تعداد آنها نیز بیشتر و تنوع تاکتیک‌هایشان پیچیده‌تر است. مدیریت سلامت، گرسنگی، و استفاده از معجون‌ها و افسون‌ها در این سطح اهمیت بسیار زیادی پیدا می‌کند. این دشواری، برخلاف برخی بازی‌ها که ممکن است تنها به وسیله افزایش آسیب یا تعداد دشمنان سخت شوند، واقعا عمق چالش را به بازی اضافه می‌کند.
در بالاترین درجه سختی بازی The Witcher 3، بازی به معنای واقعی کلمه مانند یک ویچر بازی می‌شود. همه چالش‌ها و دشمنانی که بازی به شما می‌دهد، قابل مدیریت هستند، به شرطی که نحوه مقابله با آنها را بدانید. استفاده از Signs، potions، و decoctions از چیزهایی مفید به مواردی ضروری تبدیل می‌شود اگر می‌خواهید پیروز شوید. به تدریج که دشواری در طول بازی افزایش می‌یابد، شما باید واقعاً وارد bestiary شوید تا بتوانید خودتان را به درستی آماده کنید و به نقاط ضعف دشمنان حمله کنید. این نه تنها به شما کمک می‌کند تا از حملات خود بهره‌برداری کنید، بلکه مدیریت منابع و انتخاب درست تجهیزات و استراتژی‌ها را به اولویت اصلی تبدیل می‌کند.
این یک تجربه بسیار کندتر از سایر درجات سختی است، اما ویژگی‌های برتر بازی The Witcher 3 را به نمایش می‌گذارد و آن را به یک RPG واقعاً غنی و جذاب تبدیل می‌کند.
The Last of Us
استودیو Naughty Dog در یک ماموریت بی‌وقفه قرار دارد تا سری بازی‌های The Last of Us را بیشتر از چیزی که تاد هاوارد (Todd Howard) توانسته سری بازی‌های Skyrim را در گلویمان فرو کند، بفروشد. نمی‌توانیم شرکت را برای استفاده از این فرصت سرزنش کنیم، به‌ویژه وقتی که افرادی همچون پدرو پاسکال (Pedro Pascal) به عنوان نمادهایی برای طرفداران جدید معرفی می‌شوند. اما با این حال، در حال حاضر این موضوع تبدیل به چیزی میم‌گونه شده است.
در حالی که سری بازی‌های The Last of Us به راحتی تاثیرگذارترین فرنچایز ترس و بقا در دهه گذشته یا بیشتر است، درجه سختی Grounded در این بازی توجه کافی را دریافت نمی‌کند. ما بازی اول را در اینجا ذکر می‌کنیم، چرا که این بازی اولین بود که این گزینه را معرفی کرد؛ با این حال، شما می‌توانید این حالت را در دنباله‌ها، نسخه‌های بازسازی و ریمیک‌ها نیز انتخاب کنید. حالت Grounded در بازی The Last of Us شما را بی‌رحمانه وارد تجربه‌ای می‌کند. شما هیچ HUD و هیچ حالت Listen Mode برای کمک به شناسایی دشمنان در نبرد ندارید. از نظر بقا، همچنین مواد، سلاح‌ها و مایحتاج خیلی سخت‌تر پیدا می‌شوند.
اگر احساس می‌کنید روزتان خیلی خوب پیش می‌رود و می‌خواهید آن را بارها و بارها خراب کنید، نسخه ریمیک Part I و تمامی نسخه‌های Part II گزینه سختی perma-death را اضافه کرده‌اند. این یعنی اگر بمیرید، به ابتدای بازی برمی‌گردید، اما می‌توانید انتخاب کنید که فقط پیشرفت فصل یا بخش فعلی شما ریست شود.
Metro: Exodus
تقصیر ما نیست که استودیو 4A Games آنقدر این بازی را خوب ساخته که همه‌ی ویژگی‌های عالی را در خود جای داده است. حالا، در حالی که بازی Metro Exodus جوایز زیادی برای جو تاریک و گیم‌پلی جذابش دریافت کرده، اما در مورد نقشی که تنظیمات سختی در این بازی دارند، به اندازه کافی صحبت نشده است.
درجه سختی Ranger Hardcore بازی را از یک ماجراجویی کمی ناراحت‌کننده به یک تجربه واقعی ترس و بقا در دنیای پس از آخرالزمان تبدیل می‌کند. شما هیچ‌گونه عنصر HUD ندارید، منابع بسیار کمیاب هستند و به راحتی مثل دشمنان انسانی می‌میرید. به جز یک بخش به شدت نامتوازن در ابتدای بازی، زمانی که در حال خروج از پایگاه Hansa هستید، این حالت در نهایت باعث می‌شود Metro Exodus احساس منصفانه‌تری پیدا کند — شما می‌توانید درد و رنج بدهید، اما دشمنان هم می‌توانند.
برای این که کاملاً در تجربه بازی غرق شوید، حالت Ranger Hardcore همچنین ذخیره‌سازی دستی را غیرفعال می‌کند، پس فراموش کنید که بتوانید به راحتی بازی را ذخیره کنید. بازی تنها در برخی نقاط داستانی و زمانی که در پناهگاهی استراحت می‌کنید، پیشرفت شما را ذخیره می‌کند، و همین‌طور باقی می‌ماند.
Kingdom Come: Deliverance 2
آه، چقدر آرزو می‌کنیم که در دوران قرون وسطی فقط یک آدم معمولی بودیم… هیچ‌کس هیچ‌وقت چنین چیزی نگفته است. با این حال، بازی Kingdom Come: Deliverance 2 دقیقاً همین تجربه را به شما می‌دهد اگر از قهرمانی خسته شده‌اید و بازی را در درجه سختی Hardcore بازی کنید. بازی به عنوان محبوب‌ترین سرگردان بوهمیا در حالت Hardcore به تراز کردن میدان بازی بین شما و اطرافیانتان کمک می‌کند. انجام این کار یعنی اینکه هنری نه قطب‌نما دارد، نه نشانگر نقشه و نه نشانگر جهت حمله.
به عبارت دیگر، شما باید بدانید کجا هستید، دشمن کجا است و به کجا می‌روید، درست مثل یک پسر بزرگ قرون وسطایی. برای کمک به شما در این راه، بازی Kingdom Come: Deliverance 2 همچنین سفر سریع و ذخیره‌سازی خودکار را غیرفعال می‌کند. در ابتدای بازی در سخت‌ترین سطح دشواری، شما تشویق می‌شوید/مجبورید سه ویژگی منفی را انتخاب کنید که تا پایان بازی همراه شما خواهند بود. این کار کمی سرعت پیشرفت بازی را کاهش می‌دهد و باعث می‌شود بیشتر از دنیای اطرافتان قدردانی کنید.
The Elder Scrolls V: Skyrim
چیزی که Skyrim را خاص می‌کند (علاوه بر ترکیب شگفت‌انگیز و کاملاً عجیب و غریب مودها) این است که چقدر می‌تواند غوطه‌ورکننده باشد، اما بعد از اینکه از بازی در حالت بقا Survival Mode عبور کردید، شروع به نگاه کردن به کسانی خواهید کرد که از روبرو شدن با آن ترس دارند. حالت بقا که در نسخه ویژه 2017 معرفی شد، از شما می‌خواهد که با گرسنگی، خستگی و مواجهه با دماهای شدید مبارزه کنید. اگر بخواهید سخت بازی کنید، احتمالاً به بیماری مبتلا خواهید شد. سلامتی دیگر به‌طور خودکار باز نمی‌گردد، بنابراین باید اقلامی را برای این کار در دسترس داشته باشید.
مدیریت منابع و موجودی‌ها نیز به‌طور کامل تغییر کرده است، به لطف ترکیبی از نصف شدن وزن حمل و حذف اقلام بدون وزن. این موضوع به‌ویژه برای نوع‌های تیرانداز که بیشتر از آنچه در عمرشان می‌توانند استفاده کنند، تیر دارند، اهمیت زیادی دارد. آنچه که تمام این موارد را به هم پیوند می‌دهد، حذف فست تراول است. آسیب‌پذیری در برابر آب یخ‌زده یا خستگی، در حالی که نمی‌توانید تمام یک شهر را روی دوش خود حمل کنید، سفر را به‌اندازه مقصد هیجان‌انگیز می‌کند و باعث می‌شود که به دقت و جزئیات بازی بیشتر توجه کنید.
به پایان لیست معرفی بهترین بازی‌هایی که بهترین تجربه را روی سخت‌ترین درجه سختی ارائه می‌دهند، رسیدیم. امیدواریم که این مقدار از سختی لذتی متفاوت را به تجربه شما اضافه کنند و دید دیگری به این نوع از درجه سختی‌ها داشته باشید.
نظرات
دیدگاه خود را اشتراک گذارید