-
0/10
نقد و بررسی بازی Assassin’s Creed Mirage
بازگشت به ریشه‌ها؟ یا اولین قدم برای بازگشت به ریشه‌ها؟
بازی Assassin’s Creed Mirage مانند بازی‌های قدیمی خود، نقشه‌ای کوچک‌تر، داستانی کوتاه‌تر و گیم‌پلی مخفی‌کارانه‌تر ارائه داده است.
فکر می‌کنم بعد از انتشار ویدیوهای رسمی متعدد درباره بازی Assassin’s Creed Mirage در صفحات اینترنتی یوبیسافت، می‌شد حدس زد که با چه چیزی روبرو هستیم. پیش از انتشار و تجربه بازی می‌شد پیش‌بینی کرد که شعار بازگشت به ریشه‌ها، تا چه حد، جدی گرفته شده. حقیقتا این نسخه از بازی Assassin’s Creed را می‌توان قدم بزرگی به سمت آنچه ریشه نامیده میشود دانست. اما بازگشت به ریشه؟ خیر!
قبل از هرچیز، این موضوع را بررسی کنیم که یوبیسافت برای بازگرداندن بازی به ریشه خود، تا چه حد تلاش کرده و چقدر موفق بوده. بازی Assassin’s Creed Mirage مانند بازی‌های قدیمی خود، نقشه‌ای کوچک‌تر، داستانی کوتاه‌تر و گیم‌پلی مخفی‌کارانه‌تر ارائه داده است. تمام این‌ها در مسیر بازگرداندن فرنچایز به اصل خود قرار می‌گیرد اما مسائلی که در ادامه به آنها اشاره خواهیم کرد مانع موفقیت کامل یوبیسافت در انجام این کار شدند.
بسیم، نامی آشنا، اما نه محبوب!
این اولین باری نیست که طرفداران ویدیو گیم در موقعیتی قرار می‌گیرند که سکان هدایت یک شخصیت منفی پیشین در اختیارشان باشد. بسیم که در نسخه قبلی بازی، Assassin’s Creed Valhalla، از یک دوست، تبدیل به دشمن شد، حالا این بار برای روایت داستان خود از ابتدا بازگشته تا در این بازی به تمام سوالات و شبهات به وجود آمده در پایان بازی قبلی، پاسخ داده شود. در این بازی، ما به تماشای چگونگی تغییر بسیم، از یک دزد در کوچه‌پس‌کوچه‌های شهر انبار به یکی از اعضای Hidden Ones می‌نشینیم. داستان بسیم، چالش‌هایش وشخصیت‌پردازی او می‌توانست در مسائل مختلفی مورد نقد قرار بگیرد. اما با نوع خاص پایان‌بندی‌ای که در بازی شاهدش بودیم، برای تمام آنها می‌توان تئوری‌های قانع‌کننده مطرح کرد. اما به طور کلی، بسیم را می‌توان یک شخصیت اصلی کاملا میان‌رده در نظر گرفت. با شخصیت و خلق و خویی تقریبا خنثی!
روش‌های مختلف برای گذراندن مراحل
در بعضی مراحل به خصوص بازی، که اکثرا، مراحل حساس و پراهمیت بازی هستند، این امکان به شما داده میشود که خودتان برای رد کردن مرحله، استراتژی انتخاب کنید. می‌توانید با پرداخت پول به چند مبارز، از آنها بخواهید تا با یک درگیری کوچک، این فرصت را به شما بدهند که به شکلی وارد محوطه حفاظتی بشوید. یا خواننده بخواند و بنوازد تا تعدادی از سربازهای نگهبان، پست خود را رها کرده و به تماشای هنر او بنشینند! همچنین در بعضی مراحل نیز، شیوه خاصی برای گذراندن مراحل در نظر گرفته شده که تا حدی به تنوع مراحل کمک می‌کند. نکته قابل توجه دیگری که درباره مراحل می‌توان گفت، ایجاد ارتباط بین تیپ شخصیتهای بازی و شیوه گذراندن مراحلی است که همراه آن شخصیت‌ها هستیم. برای مثال، وقتی با «علی‌ابن‌محمد» وارد یک مرحله شویم، به احتمال زیاد، خبری از مخفی‌کاری نخواهد بود و باید برای درگیری‌های شدید مقابل دشمنان آماده باشیم!
مبارزات بازی خوب است؟ قطعا بله! بهترین است؟ قطعا نه!
سیستم مبارزات بازی Assassin’s Creed Mirage، از معدود المان‌های بازی است که نسخه بهتری از آن را می‌توانیم در یکی از سه بازی اخیر مجموعه پیدا کنیم. الی‌الخصوص در بازی Assassin’s Creed Odyssey که تمرکز بازی روی نبردها و جنگ‌های یونان باستان بود و به طبع، بیشتر از همیشه با نبرد سروکار داشتیم.به خاطر همین باید پذیرفت که سری بازی Assassin’s Creed، در گذشته نسخه‌های بهتری از نبرد را ارائه داده بوده است. اما آیا این یعنی کامبت‌های بازی Assassin’s Creed Mirage، ضعیف محسوب می‌شوند؟ به عقیده من نه! چگونگی مبارزه کردن در این نسخه، از الگوریتم‌های کم و ساده‌ای برخوردار است و همچنین دیگر خبری از طبر انواع مختلف سلاح‌های سرد نیست. بدون احتساب «هیدن بلید» فقط یک شمشیر داریم و یک خنجر. اما با این وجود، در بعضی لحظات، ممکن است نبردهای بازی، کمی بیش از حد سخت به نظر بیایند. نکته این است که اگر با تعداد معقولی از دشمنان که سطح متوسطی هم دارند طرف باشد و نهایت یکی دو سرباز سطح بالاتر در میان آنها باشد، شکست دادن آنها نه غیر ممکن، اما سخت خواهد بود. فقط باید استراتژی دقیق را برای آن پیدا کنید. و البته که این نکته را هم در نظر بگیرید که در صورت ادامه پیدا کردن درگیری شما با سربازان در یک نقطه و چندین درخواست نیروی پشتیبانی از سوی دشمنان شما، باید آماده درگیر شدن با سربازان درجه یک دشمن باشید. مبارزانی که به سختی ضربه شما را می‌پذیرند، با تنوع در حملات، کار دفاع را برای شما دشوار می‌کنند و دائم در میان نبرد، درست مثل شما با نوشیدن اکسیر، جان دوباره به خود می‌بخشند! به طور کلی قسمت نبردهای بازی، نمره قبولی را می‌گیرد.
همیشگی‌ها!
در روزهای منتهی به عرضه بازی، شاهد بحث‌هایی در میان هواداران بازی بودم که قسمت‌های جذاب بازی را لیست کرده بودند و می‌گفتند که تا کی دل‌مان را به این‌ها خوش کنیم؟ پس کی شاهد یک اتفاق خاص باشیم؟ نکته این است که باید از یوبیسافت تشکر کنیم که حداقل بخشی از علایق ما را هنوز در بازی نگه داشته! پریدن از نقاط بلند viewpoint، بازی کردن دوباره در قامت یک اساسین واقعی، برگشتن پوسترهای تحت تعقیب و غیره. اما نکته این است که بخشی از نقاط منفی بازی‌ها مجدد بدون کم و کاست تکرار می‌شوند! به عنوان مثال، شهر بغداد داخل بازی، مناطق محافظت‌شده و ورود ممنوع متعددی را در خود جای داده. حالا از آنجایی که خبری از یک مسیریاب کمکی یا چیزی شبیه آن نیست، پلیر معمولا در مسیر خود به یکی از این مناطق بر‌می‌خورد و برای عبور دچار مشکل میشود! از نظر پیشرفت گرافیکی هم، من به شخصه اگر یوبیسافت، گرافیکی در حد و اندازه نسل نهم کنسول‌ها ارائه می‌کرد، سوپرایز می‌شدم! قطعا بازی می‌توانست از نظر گرافیکی در مرحله خیلی خیلی بهتری قرار بگیرد.
فضاسازی
از طراحی هنری محیط و شخصیت‌ها، تا موسیقی، پخش صدای اذان و حضور NPCهای با ملیت‌های مختلف، همگی در خدمت کار هستند و فضا را به طوری که نیاز بوده، بازسازی می‌کنند. بغداد یک شهره زنده است که دوست دارید در هر ساعتی از روز در آن قدم بزنید، به بازارش سر بزنید، به صحیت‌های عجیب و غریب مردم گوش بدهید تا خسته شوید! تلفیق موسیقی همیشگی سری Assassin’s Creed با سازها و آواز عربی هم در آخرین دقایق بازی، حس مورد نیاز شما را کاملا تامین می‌کند! مثل همیشه، سری Assassin’s Creed، در بازسازی محیطی که بازی در آن جریان دارد قوی عمل کرده. اما در جزییات مربوط به کشور خودمان، یک عملکرد سینوسی را در این حوزه شاهد هستیم. از طرفی، شما می‌توانید نشان فروهر را را داخل بازی پیدا کنید. (البته احتمالا از طریق دزدی!) همچنین شخصیتهای غیرقابل‌بازی فارسی‌زبان هم در سطح شهر حضور دارند که در ابتدا هیجان‌آنگیز هستند. اما وقتی که به صحبت‌های آنها دقت کنیم، متوجه می‌شویم که مکالمات‌شان، شامل اشتباهات روخوانی و استفاده از کلمات عربی به‌جای فارسی است. که به راستش، عجیب است چون در تلفظ و بیان، هیچ مشکلی وجود ندارد، اما چیزی که گفته میشود محتواهایی هستند که از شدت عجیب و غریب بودن، کاملا در رده کمدی قرار می‌گیرند! صداپیشه‌های بازی هم فکر می‌کنم رضایت کمتر مخاطبی را جلب نکرده باشند. عملکردی قابل قبول و رضایت‌بخش.
همان حس همیشگی؟ یا چیزی بیشتر؟
اگر پارکور برای شما مهم‌ترین اصل یک بازی Assassin’s Creed است، بعید می‌دانم که بازی Assassin’s Creed Mirage، خیلی به مزاج شما خوش بیاید. البته که امکان تنوع مکانی برای پارکور، در سطح شهر به شکل قابل توجهی طراحی شده، اما شما در حین پارکور، کنترل صددرصدی رو بسیم ندارید! در همه مواقع نمی‌توانید مسیر معقولی که می‌خواهید را در پیش بگیرید و حتی گاها بسیم به جای پریدن به نقطه‌ای که شما از او خواسته بودید، ممکن است روی زمین و درکنار۱۰ سرباز دشمن که قرار بود از حضورش خبردار نشوند فرود بیاید! پارکور هنوز فاصله زیادی با چیزی که برای مثال در Assassin’s Creed Unity شاهدش بودیم دارد.
اما در عوض، برای کمک به قابلیت مخفی‌کاری شما، این‌بار شاهد اضافه شدن قابلیت Assassin Focus هستیم. قابلیتی که به شما کمک می‌کند، بدون خارج شدن از حالت مخفی، چندین دشمن نزدیک به هم را مورد حمله قرار دهید. در لحظات به خصوصی از بازی، این قابلیت، تا حد زیادی وقت را برای شما خواهد خرید!
داستان
کوتاه‌تر شدن روایت قصه، به شدت به کمک کار آمده. این بار به جای طرف بودن با تعداد بالایی از دشمنان که روی تعدادی از آنها حتی پرداختی صورت نگرفته، با تعداد محدودتری طرفیم که که برای رسیدن به آنها چندین نقشه می‌کشیم و برنامه‌ریزی می‌کنیم. حالا، رسیدن به هریک از افراد هدف و شکست دادن او، طعم دیگری خواهد داشت.
پایان بازی شامل یک اتفاق تقریبا غیرقابل‌پیش‌بینی است. اما نکته اینجاست که بعد از رسیدن به پایان بازی و سردرآوردن از یک سری مسائل، متوجه خواهید شد که برای حدس زدن نکات مربوط به پایان‌بندی، فقط نیاز بوده که در طول بازی به یک سری مسائل، مشکوک بشوید و ساده از کنار آنها نگذرید.
تنوع در مراحل و امکان انتخاب استراتژی برای گذراندن مراحل-
ساخت یک شهر زنده و دوست‌داشتنی
-
موسیقی عالی و صداپیشگی خوب
-
ماجراجویی کوتاه‌تر اما موفق‌تر
-
پایان‌بندیی دور از ذهنی که برای حدسش، در طول بازی راهنمایی‌هایی وجود دارد
پارکور هنوز باید خیلی خیلی بیشتر بهبود یابد-
ردپای سه نسخه (موسوم به) آر پی جی بازی، نباید جایی در یک بازی اکشن-ماجراجویی داشته باشند.
-
مشکلات مسیریابی، به شدت زمان را می‌کشد
-
بازی از نظر گرافیکی، رقابتی نیست!
نظرات
دیدگاه خود را اشتراک گذارید