اگرچه ویژوال کانسپتس به عنوان سازنده‌ی WWE 2K شناخته می‌شود اما وظیفه‌ی ساخت نسخه‌ی جدید این سری به سیبر اینتراکتیو سپرده شده است. در نقد و بررسی بازی WWE 2K Battlegrounds می‌خواهیم ببینیم این استودیوی آمریکایی توانسته به خوبی از پس وظیفه‌ی خود بربیاید یا خیر.
WWE در سال‌های نه چندان دور از طرفداران بسیار زیادی برخوردار بود اما امروزه به قدری محبوبیت خود را از دست داده که حتی علاقه‌مندان به ورزش کشتی کج هم تمایل چندانی برای خرید نسخه‌ی جدید و تجربه‌ی آن ندارند. دلیل چنین این اتفاقی را باید در کیفیت بازی‌ها جستجو کرد. در گذشته، استودیوی یوکو تمام تلاش خود را به کار می‌گرفت با انتشار نسخه‌ی جدید، نقاط ضعف را رفع کرده و ویژگی‌های جدیدی را اضافه کند اما نسخه‌های جدید کاملا عکس عمل کرده و به جای حرکت در مسیر پیشرفت، گام‌هایی رو به عقب برمی‌دارند. برای اثبات این ادعا می‌توان به جدیدترین نسخه‌ی سری، یعنی WWE 2K20 اشاره کرد که اکتبر سال گذشته‌ی میلادی برای پلتفرم‌های هدف منتشر شد.
اگرچه WWE 2K20 نقاط قوتی هم داشت اما همگی آن‌ها زیر سایه‌ی مشکلات فنی و باگ‌های متعدد قرار گرفتند تا بازخوردهای دریافتی از سوی منتقدان منفی باشد و صدای طرفداران قدیمی هم در فضای مجازی در بیاید. در پی این اتفاق، فروش بازی در مقایسه با نسخه‌های پیشین کاهش بسیار قابل‌توجهی را تجربه کرد تا جایی که شرکت ناشر در یکی از کنفرانس مالی، میزان فروش را «ناامیدکننده» خواند. همه‌ی این‌ها دست به دست هم داد تا سازندگان تولید نسخه‌ی جدید را لغو کرده و در مسیر متفاوتی گام بردارند؛ مسیری که تحت تاثیر موفقیت‌های NBA Playgrounds انتخاب شد. شرکت 2K Sports ترجیح داد شبیه‌ساز واقع‌گرایانه را برای امسال کنار گذاشته و با همکاری سیبر اینتراکتیو، محصولی را آماده کند که دارای گیم‌پلی آرکید باشد.
اگر مثل من از آن دسته افرادی باشید که اهمیت زیادی برای شخصی‌سازی قائل هستند، احتمالا با ورود به منوی اصلی بازی نگاهتان از همان ابتدا به دو گزینه‌ی Character Creator و Battleground Creator جلب می‌شود. همان‌طور که از نامشان می‌توان حدس زد، به واسطه‌ی این گزینه قادر خواهید بود کشتی‌کار و همچنین محیط مد نظر را ایجاد کنید. وقتی وارد گزینه‌ی Character Creator می‌شوید، در نگاه اول فکر می‌کنید سازندگان بازی WWE 2K Battlegrounds دست شما را برای خلق کشتی‌کاری که دوست دارید باز گذاشته‌اند، به خصوص اینکه می‌توانید جنسیت، چهره، مدل مو، رنگ پوست، لباس‌ها، انواع انیمیشن‌ها برای خوشحالی در اثر پیروزی یا ناراحتی در اثر شکست، فینیشر و غیره را مطابق سلیقه‌ی خود انتخاب کنید اما اینطور نیست. متاسفانه گزینه‌های موجود در هر بخش به کمتر از انگشت‌های دو دست خلاصه می‌شود.
برخلاف آنچه که انتظار می‌رفت، امکان شخصی‌سازی چشم‌ها، ابروها، گونه، لب یا گوش وجود نداشته و از میان چهره‌های از قبل آماده‌شده تنها باید یک مورد را انتخاب کرد. محدودیت در دیگر بخش‌ها هم دیده می‌شود. برای مثال، تعداد لباس‌هایی که برای بالا تنه موجود هستند به شکل عجیبی کم هستند. به این مورد، پولی بودن بسیاری از آیتم‌ها را اضافه کنید تا در ابتدای بازی آزادی چندان بالایی برای خلق شخصیت مورد نظر نداشته باشید. به بیان دیگر، سیستم ساخت کشتی‌کار به هیچ وجه از عمق زیادی برخوردار نبوده و همین مسئله هم باعث می‌شود در رقابت‌های چندنفره با کاربرهایی مواجه شوید که کشتی‌کارشان شباهت بسیاری به مال شما دارد. این موضوع برای سیستم ساخت محیط هم صدق کرده و همان مشکلات را اینجا هم می‌بینیم. با این حال، نباید از موسیقی‌های منو غافل شد که در یک کلام بی‌نقص هستند.
اساسی‌ترین تفاوت میان بازی WWE 2K Battlegrounds و نسخه‌های پیشین سری در گیم‌پلی ریشه دارد. نسخه‌های پیشین حکم یک شبیه‌ساز را داشته و سعی می‌کردند حس و حال شرکت در رقابت‌های کشتی کج را به بهترین شکل ممکن در کاربر ایجاد کنند اما جدیدترین محصول سیبر اینتراکتیو تمرکز خود را روی خلق تجربه‌ای تخیلی با محوریت این ورزش قرار داده است. یک مثال می‌زنم؛ در یکی از محیط‌های بازی ممکن است حریف شما به خارج از رنگ مسابقه رفته و کنترل یک بز را به دست گرفته و به واسطه‌ی آن به مبارزه علیه شما بپردازد. شاید پیش خودتان چنین چیزی را یک نقطه ضعف بدانید اما من چنین نظری ندارم. به کار گرفتن این ایده اتفاقا جنبه سرگرم‌کنندگی و طنزآمیزی بازی را بالا برده است. در نتیجه، فاصله گرفتن از واقعیت به خودی خود یک نقطه ضعف نبوده و نیست اما عدم پیاده‌سازی یک گیم‌پلی عمیق می‌تواند تجربه‌ی مخاطب را تحت تاثیر خود قرار دهد؛ اتفاقی که در این بازی رخ داده است.
در بازی‌هایی که بر پایه‌ی مبارزه ساخته می‌شوند، تنوع موجود در میان شخصیت‌ها اهمیت بالایی دارد. برای مثال، می‌توان Mortal Kombat 11 را نام برد که امکان ندارد کنترل شخصیتی را به دست گرفته و حس کنید با شخصیت دیگری شباهت دارد. متاسفانه چنین چیزی را در بازی WWE 2K Battlegrounds شاهد نیستیم. شخصیت‌ها در این بازی در پنج گروه Brawler ،Technician ،High-Flyer ،All-Rounder و Powerhouse تقسیم می‌شوند که هر یک دارای نقاط ضعف و قوتی هستند. ایراد اصلی در حرکات در نظر گرفته شده برای هر گروه است. به طور دقیق‌تر، حرکات پایه‌ی تمامی شخصیت‌هایی که در یک گروه قرار می‌گیرد به یکدیگر شباهت دارند؛ موضوعی که با وجود انواع حرکات ترکیبی، باعث شده تا گیم‌پلی بازی نه در بلند مدت، بلکه در کوتاه مدت حس یکنواختی و کسل‌کنندگی را در مخاطب ایجاد کند.
برای تجربه‌ی تک‌نفره چهار حالت در نظر گرفته شده است. حالت‌های اول و دوم شامل مسابقات دوستانه‌ی زنان و مردان می‌شود. حالت‌های سوم و چهارم هم به ترتیب Campaign و Battleground Challenges نام‌گذاری شده‌اند. کمپین، مطابق انتظار یک حالت داستانی بوده و سعی دارد قصه‌ی تبدیل شدن چهره‌ای ناشناخته به نامی مشهور در ورزش کشتی کج را به تصویر بکشد. میان‌پرده‌ها در قالب کمیک بوک‌ها ساخته شده و اتفاقات بدین طریق روایت می‌شوند. مشکل اصلی در داستانی جا خوش کرده که برای این حالت نوشته شده است. ذره‌ای جذابیت در آن وجود نداشته و فراز و نشیب‌ها به کلیشه‌ای ترین شکل ممکن طراحی شده‌اند. به بیان دیگر، می‌توان گفت داستان بهانه‌ای است تا تعداد زیادی مبارزه را پشت سر بگذارید. با تجربه‌ی این حالت، لباس‌ها، محیط‌ها، پاورآپ‌ها و شخصیت‌های جدید در بازی WWE 2K Battlegrounds آنلاک می‌شوند.
در حالت Battleground Challenges با استفاده از شخصیتی که در بخش Character Creator خلق کرده بودید به شرکت در رقابت‌های مختلف پرداخته و ضمن افزایش سطح خود، مهارت‌های جدید را آنلاک و موارد قدیمی را آپگرید می‌کنید تا امتیاز کلی افزایش یابد. حالت Battleground Challenges از لحاظ روند هیچ تفاوتی با Campaign ندارد. در این حالت هم باید در تعداد زیادی رقابت شرکت کرده و در آن‌ها به پروزی برسید، با این تفاوت که خبری از روایت یک داستان نصفه و نیمه نیست. همین شباهت زیاد هم را یک سوال مهم را در ذهن من به وجود آورد: چرا سازندگان باید Battleground Challenges و Campaign را به دو حالت جداگانه و مستقل تبدیل کنند؟ آیا نمی‌شد کاری کرد که امکان آنلاک کردن مهارت‌های جدید و آپگرید موارد قدیمی از طریق کمپین امکان‌پذیر بوده و نیازی به تکرار مکررات نباشد؟
نهایتا به این پاسخ رسیدم که سازندگان به دنبال افزایش میزان ساعت گیمی‌پلی بوده‌اند؛ هدفی که بدون شک به آن دست یافته‌اند. در این بین، باید به تنوع بالای انواع مسابقات و همچنین وجود حالتی تحت عنوان Royal Rumble (تا حدودی به بتل رویال شباهت دارد) اشاره کرد که متاسفانه به دلیل تکرار شدنشان در حالت‌های Battleground Challenges و Campaign به مرور جذابیت خود را از دست می‌دهند.
استفاده از پرداخت‌های درون‌برنامه‌ای در بازی‌های رایگان اتفاق کاملا منطقی‌ای بوده اما طی سال‌های گذشته چنین روش کسب درآمدی را در عناوین پولی شاهد بوده‌ایم. 2K Sports هم یکی از شرکت‌هایی است که به شکل افراطی‌ای از پرداخت‌های درون‌برنامه‌ای بهره می‌برد؛ سیاستی که تاثیر خودش را روی بازی WWE 2K Battlegrounds گذاشته است. در این بازی، دو نوع واحد پولی داریم: بتل باک و گولدن باک. مورد اول از طریق تجربه‌ی هر یک از حالت‌ها به دست می‌آید اما مورد دوم که ارزش بالاتری دارد از طریق فروشگاه قابل‌خریداری است. موضوع زمانی پیچیده می‌شود که بدانید تعداد قابل‌توجهی از آیتم‌های ارزشمند فعال نبوده و رقم در نظر گرفته شده برای آن‌ها نسبتا بالا است. برای مثال، می‌توان راک را نام برد که در این بازی حضور دارد اما برای دسترسی به او باید مقدار زیادی بتل باک یا گلدن باک بپردازید.
انسانی را تصور کنید که باید یک کوزه‌ی آب را به مقصد برساند. او سختی‌ها و چالش‌های بسیاری را پشت سر گذاشته و حالا نسبت به مسیر پیش روی خود شک و تردید دارد. از همین رو، تصمیم می‌گیرد برای رسیدن به مکان مورد نظر، قدم در راه متفاوتی بگذارد اما ماجرا مطابق انتظارش پیش نمی‌رود. او هنگام طی کردن مسیر جدید با پرتگاه مواجه شده و مجبور می‌شود با هزار زحمت از کنارش عبور کند. این انسان نهایتا به مقصد رسید اما به دلیل شکستگی‌هایی که در کوزه به وجود آمد، حجم قابل‌توجهی از آب از دست رفت.
WWE 2K چنین شرایطی دارد. پس از شکست نسخه‌ی پیشین خواست برای جلب نظر منتقدان و طرفداران مسیر دیگری را انتخاب کند، بی‌خبر از اینکه یک پرتگاه در انتظارش قرار دارد. این سری ورزشی با هزار زحمت و تلاش موفق شده است از این پرتگاه عمیق جان سالم به در برده و به هدفش، یعنی ارائه‌ی تجربه‌ای سرگرم‌کننده برسد اما نه آنطور که طرفداران امیدوار بودند.
نقد و بررسی بازی WWE 2K Battlegrounds روی کنسول PS4 Pro صورت گرفته است
طراحی هنری جذاب که تناسب بسیاری با فضای حاکم بر بازی دارد-
گیم‌پلی ساده که یادگیری‌اش به هیچ وجه چالش‌برانگیز نیست
-
موسیقی‌های انتخاب‌شده برای منو
-
تعداد بالای کاراکترهای قابل‌انتخاب
عدم تناسب جملات گزارشگر با وضعیت رقابت و همچنین سکوت‌های کرکننده‌اش در شرایطی که باید صحبت کند-
حرکات تکراری برای تمامی اعضای یک گروه
-
بارگذاری‌های طولانی که روی اعصابتان راه می‌روند
-
سیستم پرداخت‌های درون‌برنامه‌ای که کاربر را به سمت خرید سوق می‌دهد
-
عمیق نبودن سیستم‌های شخصی‌سازی کشتی‌کار و محیط
-
کنترل نه چندان روان بازی ممکن است در هنگام مبارزات چندنفره دردسرساز ظاهر شود
نظرات