چرا بازیسازان بزرگ پس از مدتی، استودیوی شخصی خود را تاسیس می‌کنند؟

مثالی دیگر می‌زنم که اخیرا اتفاق افتاده است: نویسنده بازی‌های Dragon Age پس از ۱۷ سال، استودیوی Bioware را ترک می‌کند تا پروژه رویایی خود را بسازد؛ عنوانی که به صورت موزیکال ساخته می‌شود و تمامی دیالوگ‌ها از طریق آواز خواندن بیان می‌شوند. اگر این ایده زمانی مطرح می‌شد که «دیوید گِیدِر» در Bioware کار می‌کرد، به طور قطع با پاسخ منفی سران استودیوی مواجه می‌شد. با این حال فقط اشباع شدن بازیسازان از شهرت و همچنین استقلال فکری تنها دلیل ترک کردن استودیوهای بزرگ نیست.

عامل دیگر این اتفاق، فشارهای ناشی از کار روی پروژه‌های بزرگ است که بازیسازان را مجاب به استراحت‌های طولانی و بعضا ترک‌کردن موقعیت خوب شغلی‌شان می‌کند. این همان مشکلی است که گریبان «بروس استرِیلی» – کارگردان بازی The Last of Us – را گرفت و مشابه آن برای «کن لوین» هم پیش آمد؛ کسی که پس از خلق بازی Bioshock Infinite تا به حال سراغ هیچ بازی دیگری نرفته است. لوین در بخشی از صحبت‌هایش می‌گوید: «شاید باورتان نشود اما همسر من از پروژه Bioshock تنفر دارد. ما مدت زمان زیادی روی این بازی مشغول بودیم و همسرم همواره از شنیدن صدای ماشین خرید (Vending Machine) حالش به‌هم می‌خورد. این اثر با سرنوشت زندگی ما بازی می‌کرد و از طرفی هم نمی‌توانستم آن را کنار بگذارم.»

فشارهای ناشی از کار روی پروژه‌های بزرگ، بازیسازان را مجاب به استراحت‌های طولانی و بعضا ترک‌کردن موقعیت خوب شغلی‌شان می‌کند

بعضی اوقات هم پیش می‌آید که این استقلال فکری چندان به نفع سازنده‌ها پیش نمی‌رود و اثری که منتشر می‌کنند، کیفیت‌های لازم را ندارد. اگر یادتان باشد، بعضی از اعضای تیم Irrational Games پس از کار کردن روی سری بازی‌های بایوشاک، استودیوی خودشان را تاسیس کردند تا بازی مستقل خود را بسازند. نتیجه کار اثری به نام Perception بود که به هیچ‌وجه استاندارد نبود. در واقع عدم حضور یک مغز متفکر که بتواند به تیم خود جهت‌گیری فکری بدهد، همواره لازم است؛ موضوعی که برخی از استودیوها از آن‌ها بی‌نصیب هستند.