چرا بازی‌های جدید Assassin’s Creed دیگر امضای این مجموعه را همراه ندارند؟

از مقوله داستان که بگذریم، به مبحث گیم‌پلی می‌رسیم که شاید بتوان آن را بزرگترین تحول سری طی یک دهه دانست. افزودن المان‌های نقش‌آفرینی طی سال‌های اخیر بدل به یک استاندارد جدید در صنعت بازی‌های ویدیویی شده و اضافه شدن این المان‌ها به سری Assassin’s Creed، چندان عجیب نبود. یوبی‌سافت در نسخه‌ی Origins سیستم لول‌آپ و درخت مهارت را به سری اضافه کرد؛ موضوعی که شاید باعث ناخشنودی طرفداران قدیمی سری به خاطر دور شدن از سنت‌های سری می‌شد اما در نهایت، خریداران بازی از آن استقبال کردند و بر همین اساس، این سیستم به صورت گسترده‎‌تری در Assassin’s Creed: Odyssey مورد استفاده قرار گرفت. تا زمانی که طرفداران قدیمی، بخش عمده‌ی خریداران سری را تشکیل ندهند، سازندگان اهمیت چندانی به علاقه‌ی آن‌ها به وفاداری به سنت‌ها نداده و گیم‌پلی را بر اساس سلیقه‌ی مخاطب عام طراحی می‌کنند و این موضوع را می‌توان یکی از بلایایی دانست که در چند سال اخیر بر صنعت بازی‌سازی نازل شده است.

چه بخواهیم چه نخواهیم، سری Assassin’s Creed هر روز بیش از دیروز مسیر تبدیل شدن به یک عنوان نقش‌آفرینی را طی می‌کندبا این حال در مورد سری Assassin’s Creed، این تغییرات بیشتر از این که جنبه مال اندوزی داشته باشند، برای نجات سری از مرگ حتمی به گیم‌پلی افزوده شدند. نگاهی به نسخه‌های Syndicate و Unity به خوبی نشان می‌دهد که سری Assassin’s Creed با همان فرمان قبلی قادر به ادامه حیات نبود. مخاطب امروزی حق انتخاب، آزادی و قابلیت‌های شخصی‌سازی می‌خواهد و نسخه‌های اولیه‌ی Assassin’s Creed هیچ کدام از این‌ها را در اختیار گیمرها قرار نمی‌دادند. بر همین اساس، طبیعی بود که سازندگان چنین المان‌هایی را در نسخه‌های جدید اضافه کنند. چه بخواهیم چه نخواهیم، سری Assassin’s Creed هر روز بیش از دیروز مسیر تبدیل شدن به یک عنوان نقش‌آفرینی را طی می کند؛ هر چند با عرضه‌ی Odyssey، می‌توان آن را عملا یک عنوان نقش‌آفرینی دانست، نه بازی‌ای که در مسیر تبدیل شدن به آن است.

قابلیت‌های شخصی‌سازی کاراکتر و لول‌آپ در Origins به گیم‌پلی بازی افزوده شدند و با استقبال عمده‌ی مخاطبان از این تغییرات، حق انتخاب دیالوگ و آزادی انتخاب جنسیت کاراکتر در Odyssey هم راه خود را به گیم‌پلی بازی یافتنند. یکی از عوامل مهم در مورد تجدید نظر سازندگان پیرامون المان‌های سری، موفقیت بی حد و اندازه‌ی بازی The Witcher 3: Wild Hunt بود که استانداردهای جدیدی را در دنیای بازی‌های ویدیویی ایجاد کرد. سری Assassin’s Creed حتی در زمان تولد هم یک بازی خطی نبود؛ با این حال المان‌های جهان-باز و آزادی در نسخه‌ی Origins به اوج خود رسید و با استقبال مخاطب عام از انتخاب این مسیر، این روند در Odyssey ادامه یافت که در Valhalla گسترش پیدا خواهد کرد.