آیا ژانر ابرقهرمانی مدیون زک اسنایدر است؟ – بررسی اظهارات کریستوفر نولان

همان‌طور که قبلا گفتیم، فیلم Watchmen اقتباسی از کمیک نگهبانان اثر آلن مور است که در دهه 80 میلادی به چاپ می‌رسید. می‌توان به‌راحتی متوجه شد که آلن مور، داستان خود را برای خوانندگان بزرگسال نوشته است. چراکه داستان او مملو از شخصیت‌های افسرده، روان‌پریش و مضطربی است که ابایی از قتل و شکنجه دیگران ندارند. مثلا وقتی به شخصیت کمدین توجه می‌کنیم، با انسان بی‌اخلاق و سنگدلی مواجه می‌شویم که اصلا شبیه به یک ابرقهرمان مرسوم نیست. او زنی حامله را در ویتنام به قتل می‌رساند و به سالی ژوپیتر (سیلک اسپکتر) تجاوز می‌کند.

تمام صحنه‌هایی که گفتیم، در فیلم زک اسنایدر هم به نمایش درآمده‌اند. در واقع، نکته این‌جاست که اسنایدر سعی نکرده تا فضای تلخ و تیره کمیک را برای برای مخاطبانش تلطیف کند. او حتی به نمایش صحنه‌های مهوع‌تری پرداخته است که شامل استخوان‌های شکسته و اندام‌های متلاشی شده هستند. از این رو، به نظر می‌رسد که Watchmen نخستین فیلم ابرقهرمانی با رویکرد بزرگسالانه باشد. فیلمی که به هیچ روی، خانواده‌پسند نیست و شاید مورد انتقاد برخی از مخاطبان نیز قرار بگیرد. اما در عوض، تصویر کامل و دقیقی از یک ویرانشهر را ارائه می‌کند.

نکته دیگری که می‌تواند مهر تاییدی بر اظهارات کریستوفر نولان باشد، تمرکز Watchmen بر موضوعات سیاسی و اجتماعی است. داستان فیلم اسنایدر در سال 1985 اتفاق می‌افتد و همچنین در فلاش‌بک‌ها، دهه‌های خروشان و پرتلاطم 1940 تا 1970 را نشان می‌دهد. اما در دنیای واقعی، این فیلم در ابتدای ریاست‌جمهوری باراک اوباما اکران شد. دورانی که حس امید و خوش‌بینی را به ایالات متحده بازگرداند. کمی قبل‌تر، آمریکا با حوادث هولناکی همچون حمله 11 سپتامبر و جنگ در عراق و افغانستان مواجه شد، اما اکنون هشت سال از آن روزها گذشته بود.

چه اتفاقی برای رویای آمریکایی افتاد؟