پیش نمایش بازی The Outer Worlds

در دنیای The Outer Worlds کمپانی­‌های عظیم به کلونی سازی در سیارات مختلف پرداخته و ساکنان این کلونی‌‌­ها را به استثمار گرفته­‌اند

از نظر داستانی و عمق دیالوگ‌­ها، تقریبا می‌­توان مطمئن بود که با یک بازی درجه یک طرف هستیم. یادمان نرود که با استودیویی سروکار داریم که بازی خارق‌­العاده Pillars of Eternity را روانه بازار کرد؛ عنوانی که با وجود برخی مشکلات فنی، از سیستم دیالوگ و آزادی انتخاب عظیمی بهره می­‌برد که در نوع خود یک نمونه بی­‌نظیر بود. از سوی دیگر Fallout New Vegas هم با تمام باگ‌­ها و ایرادات گرافیکی­‌اش، به حدی در زمینه داستان و شخصیت پردازی قوی ظاهر شد که بسیاری از طرفداران ژانر نقش آفرینی، این بازی را بهترین نسخه مدرن از این مجموعه و حتی یک سروگردن بالاتر از نسخه‌های سوم و چهارم می­‌دانند. حتی Alpha Protocol، عنوان جاه طلبانه Obsidian که نتوانست نظر مثبت مخاطبان و منتقدان را جلب کند، با وجود داستان نسبتا ضعیف، از سیستم دیالوگ پرعمقی بهره می‌­برد که تحسین اکثر منتقدین را برانگیخت. برهمین اساس از نظر سیستم دیالوگ­ و انتخاب­‌ها، انتظار یک عنوان بی­‌نظیر را داشته باشید، نه یک مورد ساده مانند Fallout 4 یا یک نمونه سیاه و سفید مطلق مانند سری Mass Effect. باید منتظر سیستم دیالوگ و انتخابی مانند Pillars of Eternity باشید که سفید و سیاه مطلق در آن هیچ معنایی نداشته و حتی انتخاب‌های به ظاهر مثبت و سفید، در نهایت ممکن است به نابودی یک عده بیگناه ختم شود.

داستان بازی با این که در آینده دور و عصر گسترش سفرهای فضایی روایت می­‌شود اما در بسیاری از جوانب بسیار به زندگی امروز ما در قرن بیست و یکم نزدیک است. در دنیای The Outer Worlds کمپانی­‌های عظیم به کلونی سازی در سیارات مختلف پرداخته و ساکنان این کلونی‌‌­ها را به استثمار گرفته­‌اند. دیگر دولت­‌های مقتدر نقشی در سیاست گذاری ندارند و این کمپانی­‌ها هستند که برای سرنوشت انسان­‌ها تعیین تکلیف می­‌کنند. در دنیای The Outer Worlds تنها یک ایدئولوژی وجود دارد و آن هم ثروت است. این کمپانی‌­ها مسئول ساخت بیشتر آیتم­‌هایی هستند که گیمرها طی بازی از آن­‌ها استفاده می­‌کنند و بیلبوردهای تبلیغاتی آن­ها در گوشه و کنار محیط بازی قابل مشاهده است. نکته جالب توجه شباهت غیرقابل انکار این بیلبوردها به تبلیغات آیتم­‌ها در سری  Bioshock است. حال در میان تمام درگیری­‌ها، کاراکتر اصلی داستان به عنوان مسافر یکی از کشتی­‌های فضایی که از مسیر خود منحرف شده، پس از 70 سال خواب مصنوعی توسط یک دانشمند بیدار می‌شود. این دانشمند از بازیکن می‌خواهد که به او در بیدار کردن دیگر مسافران کمک کند. در همین ثانیه­‌های نخست بازی، بازیکنان با اولین انتخاب خود مواجه شده و می­‌توانند به سادگی به این دانشمند کمک کرده یا بلافاصله او را به مقامات تحویل داده و مژدگانی بگیرند و یا این که به راحتی یک گلوله در مغزش خالی کنند. براساس وعده سازندگان، بازیکنان می­‌توانند هرموجود زنده­‌ای را در بازی بکشند. نکته جالب اینجاست که این عمل، بازی و داستان را به بن بست نمی­‌کشاند و تنها مسیر آن را تغییر می‌دهد؛ مسئله‌­ای که نشان می­‌دهد ارزش تکرار بازی تا چه حد بالاست و هر انتخاب گیمرها در روند پیشرفت داستان تا چه اندازه تاثیر دارد. داستان بازی در دو سیاره روایت می­‌شود که یکی از ان­ها پرجمعیت و توسعه یافته و دیگری نسبتا وحشی است. به غیر از این دو سیاره، گیمرها به پایگاه­‌های فضایی و قمرهای این سیارات هم سفر می­‌کنند.