هر چند که شروع بازی Man of Medan پر بود از صحنه‌های ملال‌آور، اما بعد از تجربه‌ی اولین ترس ناگهانی، به نظر می‌رسید که این عنوان هم می‌تواند موفقیت‌های Until Dawn را تکرار کند؛ اما فقط به نظر می‌رسید!
با شناخت از استودیوی سوپرمسیو گیمز و نمایش‌های The Dark Pictures: Man of Medan، انتظار می‌رفت که با اثری ترسناک روبرو شویم که یک داستان قوی را برای ما روایت می‌کند. هر چند که در طول بازی بارها و بارها با صحنه‌های ترسناک مواجه خواهید شد، اما بعید می‌دانم که همچون فضای تاریک و ترسناک بازی، در داستان سطحی و کلیشه‌ای آن هم غرق بشوید.
توسعه دهندگان این بار تصمیم گرفتند تا با الهام‌گیری از یک واقعه‌ی تاریخی، پلات اصلی ساخته‌ی جدیدشان را ایجاد کنند. یک کشتی هلندی به نام اساس اورنگ مدان در سال 1947 میلادی در تنگه مالاکا و حوالی مدان به سمت شرق آسیا حرکت می‌کرد. مشخص نیست که هدف اصلی این کشتی نظامی دقیقا چه چیزی بود اما احتمال داده می‌شد رساندن میزان قابل توجهی از گاز‌های سمی و شیمیایی به یکی از مناطق جنوب شرقی آسیا، ماموریتی بود که این دسته از نظامیان هلندی آن را دریافت کرده بودند.
شروع بازی Man of Medan هم دقیقا از همین لحظه کلید می‌خورد؛ جایی که کشتی در آب‌های آرام تنگه مالاکا در حال حرکت است. ناگهان همه چیز نظم خود را از دست می‌دهد و باعث و بانی این آشفتگی، شی یا جانداری نامرئی است! شما در نقش یکی از سربازان این کشتی از خواب بیدار می‌شوید و درخواهید یافت که نصف اعضای کشتی، به شکل ترسناک و نامشخصی مرده‌اند. با این وجود، همه چیز اینجا نیمه تمام باقی می‌ماند تا در نقش اعضای یک گروه ماجراجوی آمریکایی در قرن 21، برای بقا در این کشتی مرموز، تلاش کنید.
این گروه آمریکایی برای ماجراجویی و خوش‌گذرانی، با یک کشتی تفریحی به تنگه مالاکا سفر می‌کنند اما با حمله دزدان دریایی، زندگیشان در عرض چند دقیقه به زوال کشیده می‌شود. طوفانی شدن دریا و شدت باران، کشتی تفریحی Duke of Milan را به یک کشتی از کار افتاده قدیمی می‌رساند. دزدان دریایی تصمیم می‌گیرند که گروگان‌های خودشان را به این کشتی مرموز و ترسناک منتقل کنند؛ غافل از این که، این کشتی، قاتل ده‌ها نفر از نظامیان هلندی و آمریکایی در اواسط قرن بیستم بوده!
مشخصا چنین داستانی پتانسیل‌های زیادی را در اختیار سازندگان قرار می‌دهد اما متاسفانه، بهره‌گیری از 5 شخصیت توخالی و ابهام بیش از حد، باعث شده تا تمام این پتانسیل‌ها هدر رود. نجات از یک خانه، شهر، جزیره یا کشتی نفرین شده، هیچ چیز جدیدی نیست و تقریبا برای همه‌ی ما، حکم یک کلیشه را دارد. با این حال، وقتی هیچ منطقی برای کشتی طلسم شده‌ی SS Ourang Medan در بازی Man of Medan ارائه نمی‌شود، بیشتر از هر وقت دیگری بی سر و ته بودن داستان مخاطب را آزار می‌دهد. از طرفی دیگر، برخی از پایان‌بندی‌ها پر از ابهام است و به هر شکلی، نمیتوان متوجه شد که دقیقا چه اتفاقی برای تمام شخصیت‌ها می‌افتد و سرنوشت کشتی اساس اورنگ مدان به کجا ختم می‌شود.
در این صورت، در پایان مخفی بازی – که بعد از تیتراژ پایانی نمایش داده خواهد شد – مشاهده خواهید کرد که دو سرباز، فقط دو سرباز برای رفع ابهام رازهای ترسناک کشتی اساس اورنگ، راهی تنگه مالاکا می‌شوند که آن‌ها هم با چکش یکی از دزدان دریایی، از دست می‌روند. بازی Man of Medan به هیچ عنوان یک اثر کمدی و خنده‌دار نیست بلکه به عنوان یک بازی کاملا جدی شما را درگیر خود خواهد کرد. به مانند Until Dawn، کوچکترین اشتباهی می‌تواند جان یکی از شخصیت‌ها را بگیرد و تک تک تصمیمات شما در روند بازی تاثیر می‌گذارد اما مشخص نیست که چرا بیشتر پایان‌بندی‌ها، به شکلی کاملا مضحک، غیرمنطقی و حتی زشت(!) طراحی شده‌اند.
از طرفی دیگر، تا آخرین لحظه نمی‌توانید متوجه شوید که در دنیای The Dark Pictures چه بلایی بر سر کشتی اساس اورنگ مدان آمده است؛ به عبارتی، در تمام چهار پنج ساعت طول بازی، بقای شخصیت‌ها تنها هدف Man of Medan معرفی می‌شود. از آن جایی که دوست داشتن شخصیت‌های این اثر کار بسیار سختی است و مسیر داستان بازی هم کاملا گنگ و نامشخص است، این احتمال وجود دارد که اصلا اصراری به نجات جان همه‌ی کاراکترها نداشته باشید.
نسبت‌های نزدیک و حتی عاطفی که بین شخصیت‌های اصلی بازی برقرار است، می‌تواند بهانه‌ی خوبی برای به تصویر کشیدن صحنه‌های دراماتیک احساسی باشد. با این حال کافی‌ست تا گریه‌های ژولیا برای کنراد یا الکس را ببینید تا متوجه شوید که علاوه بر نبود موسیقی جذاب، تا چه حد بازی برخی از بازیگران در سطح پایینی قرار دارد؛ راستش را بخواهید، گریه‌های ژولیا دقیقا مانند گریه‌های دختربچه‌ای است که پدر مادرش لواشک‌های مورد نیاز او را فراهم نکرده‌اند!
تلاش شما برای بقا و رهایی از این کشتی، هسته‌ی اصلی بازی را تشکیل می‌دهد. این بار Supermassive Games تصمیم گرفت تا بیشتر از بازی‌های گذشته‌ی خود، دیالوگ‌ها و تصمیم‌های بازیکن در روند بازی تاثیر بگذارد. مثل سایر عناوین Interactive، بازی Man of Medan هم پر از بخش‌های دکمه‌زنی (QTE) است و کوچکترین غفلتی می‌تواند سرنوشتی شوم را نصیب هر شخصیت کند. وجود QTEهای ناگهانی، دقیقا همان چیزی است که یک بازی ترسناک در این ژانر به آن نیاز دارد و سازندگان انگلیسی این اثر هم با علم بر این موضوع، به خوبی از عهده‌ی این مسئله برآمده‌اند.
اما مهم‌ترین نقطه قوت گیم‌پلی بازی، انتخاب‌هایی است که با شخصیت‌ها انجام می‌دهید. اساس این انتخاب‌ها، جدال بین احساس و منطق است و این شما هستید که باید تشخیص دهید، چه جاهایی باید احساسی عمل کنید و چه جاهایی منطقی! حتی باید بار روانی دیالوگ‌هایی که به کار می‌برید را هم در نظر بگیرید چرا که بازی Man of Medan یک اثر کاملا جدی است و می‌تواند پاسخ دیالوگ‌های شما را با یک گلوله بدهد!
اولین چیزی که باعث می‌شود تا این عنوان برای من یک تجربه‌ی به یاد ماندنی باشد، ترس اتمسفریک آن است که در هر لحظه از بازی، من را مجذوب خود کرده بود. هرگز قصد ندارم که بگویم بازی The Dark Pictures Anthology: Man of Medan یکی از ترسناک‌ترین بازی‌های عمرم هست اما به عنوان یک اثر اینتراکتیو گلیم خود را به خوبی از آب بیرون می‌کشد.
یکی از عواملی که باعث ترسناک بودن این بازی شده، استفاده از دوربین ثابت در تمام بازی است. چیزی که در بسیاری از عناوین ترسناک قدیمی مانند سری Resident Evil وجود داشت اما باید پذیرفت که هنوز هم که هنوز است، بهره‌گیری از چنین عنصری محتاج یک کارگردان قدرتمند است. متاسفانه تام هیتن و اعضای فنی بازی Man of Medan تقریبا به شکل بدی ایده‌ی دوربین ثابت را در بازی جدید خود پیاده کرده‌اند. در بسیاری از محیط‌ها، پیدا کردن مسیر درست و حتی اشیا به غیرمنطقی‌ترین شکل ممکن سخت بود و نچرخیدن دوربین جز آزار مخاطب، هیچ دست‌آورد دیگری نداشت.
وجود QTEهای ناگهانی، دقیقا همان چیزی است که یک بازی ترسناک در این ژانر به آن نیاز دارد و سازندگان انگلیسی این اثر هم با علم بر این موضوع، به خوبی از عهده‌ی این مسئله برآمده‌اند.
به رغم تمام این مشکلات، ترسناک بودن بازی و کنجکاوی بازیکن برای دیدن سایر پایان‌ها، می‌تواند او را مجاب به تجربه‌ی مجدد بازی Man of Medan کند. هر قدر هم از مشکلات بخش داستانی این عنوان چشم‌پوشی کنیم، ایراد‌های بخش فنی تا حد زیادی تجربه‌ی مجدد بازی را برای خیلی‌ها غیرممکن می‌کند.
به لحاظ گرافیکی، هر مشکلی که فکرش را بکنید در بازی وجود دارد. هر چند که در نگاه اول The Dark Pictures: Man of Medan پر از نورپردازی‌های زیبا، تکسچر‌های قوی و چهره‌های فوق العاده است، اما انواع و اقسام مشکلات گرافیکی از جمله افت فریم، هرگز به شما این اجازه را نمی‌دهد که از نقاط قوت گرافیک این اثر لذت ببرید.
ضعف در ساختار بافت‌ها مهم‌ترین ایراد گرافیکی بازی است. اگر به محیط و اشیا پراکنده در آن دقت کنید، متوجه می‌شوید که کیفیت بالا در تکسچر‌ها در جز به جز بازی وجود ندارد. این در حالی است که نمیتوان بازی Man of Medan را عنوانی وسیع و پرجزئیات از این نظر دانست! در کنار این ایراد، ضعف دیر لود شدن بافت‌ها را هم قرار دهید؛ واقعیت این است که نمیتوان از گرافیک این عنوان لذت برد و برعکس، مشکلات فنی به قدری زیاد است که حتی در همان تجربه اول بازی، می‌تواند شما را از اتمام آن منصرف کند.
واقعیت این است که بازی Man of Medan یک اثر ترسناک قابل تحسین است اما اگر بخواهیم سایر ابعاد این اثر را هم مورد تحلیل قرار دهیم، به راحتی متوجه می‌شویم که سوپرمسیو نسبت به بازی Until Dawn (به عنوان منبع الهام The Dark Pictures) تا به امروز پسرفت قابل توجهی داشته است. علاوه بر ترسناک بودن، بخش چندنفره‌ی این عنوان می‌تواند باعث شود که از تمام ایراد‌های آن غیر از پایان‌بندی‌های عجیب و غریب، چشم‌پوشی کنید.
مشکلات فنی به قدری زیاد است که حتی در همان تجربه اول بازی، می‌تواند شما را از اتمام آن منصرف کند.
یکی از بخش‌های مولتی‌پلیر تحت عنوان Night Movie در دسترس قرار گرفته است که امکان تجربه‌ی این بازی را در کنار دوستانتان بصورت آفلاین فراهم می‌کند. در این حالت، می‌توانید یک یا دو یا سه شخصیت را انتخاب کنید و مراحل مربوط به آن‌ها را انجام دهید؛ در ادامه باید کنترلر را به دوستاتتان بدهید تا بخش‌های دیگر بازی که باید با سایر کاراکترها انجام شود را تجربه کند. از نظر من بخش Night Movie، یک کمپین بیهوده و توخالی است که هیچ نیازی به وجود آن حس نمی‌شد! در عوض، بخش Shared Movie این اجازه را به شما می‌دهد تا به صورت آنلاین و در کنار دوستانتان، شاهد روایت داستان از ابعاد مختلفی باشید و یک شب هالووین به یاد ماندنی را رقم بزنید.
بازی Man of Medan اولین قسمت از آنتولوژی The Dark Pictures بود که نتوانست توقع‌ها را برآورده کند. با این حال، انتظار می‌رود که قسمت یا قسمت‌های بعدی تا حد زیادی از مشکلات این بازی درس عبرت گرفته باشند و بتوانند این دنیای ترسناک را به یک ژانر منحصر به فرد تبدیل کنند.
به رغم وجود تمام مشکلات و ایراد‌ها، اگر از علاقه‌مندان به سبک ترسناک و اینتراکتیو هستید، بازی The Dark Pictures: Man of Medan را تجربه کنید. مشروط بر اینکه در طول بازی تصمیم‌های جذابی بگیرید و خود را در اتمسفر ترسناک بازی غرق کنید، می‌توانید از پرداخت 30 دلار برای خرید این اثر، رضایت داشته باشید؛ در غیر اینصورت، هیچ اصراری برای تجربه Man of Medan وجود ندارد و پیشنهاد می‌کنم منتظر قسمت بعدی این آنتولوژی تحت عنوان Little Hope بمانید تا بلکه مافات این بازی را، جبران کند.
ترس ناگهانی-
تاثیر تصمیم‌گیری‌ها در روند بازی
-
بخش آنلاین
بعضی از پایان‌بندی‌ها-
اشتباهات داستانی
-
مشکلات گرافیکی
-
عملکرد ضعیف دوربین ثابت
نظرات