بازگشت سری Streets of Rage پس از ۲۶ سال، نه‌تنها رویای دیرینه‌ی طرفدارانش را محقق می‌کند، بلکه بازی Streets of Rage 4 با وفاداری به نسخه‌های قبل و مدرن کردن برخی از مکانیزم‌های آن‌ها، تجربه‌ای را تحویل می‌دهد که بازیکنان از آن لذت می‌برند.
تابستان دو سال پیش، زمانی که قسمت چهارم Streets of Rage به طور رسمی رونمایی شد، بسیاری از طرفدارانش فکر می‌کردند که خواب می‌بینند. بازگشت معروف‌ترین و احتمالا بهترین فرنچایز سبک Beat’em up دوبعدی آن هم پس از دو دهه، اتفاقی است که شاید حتی خوش‌بین‌ترین آدم‌ها هم فکر نمی‌کردند که رخ دهد. خوشبختانه سرنوشت این‌گونه مقدر کرد که این فرنچایز از ژاپن به فرانسه برسد و سه استودیوی مستقل، دست به احیای آن بزنند. خبر خوب این‌که نتیجه‌ی کار آن‌قدر خوب است که طرفداران را ناامید نکند.
داستان بازی Streets of Rage 4 ده سال پس از قسمت سوم روایت می‌شود. شهر Wood Oak City پس از نابودی Mr. X بالاخره رنگ آرامش را به خود دید، اما این دوره هم پایانی داشت. پس از ده سال سر و کله‌ی یک سازمان جنایت‌کارانه‌ی جدید در شهر پیدا شده است که توسط فرزندان Mr. X اداره می‌شود. دوقلوهای Y قصد دارند تا کنترل شهر را به‌دست بگیرند. «بلیز فیلدینگ» پس از آگاهی از وجود این سازمان، با دوستان قدیمی خود تماس می‌گیرد تا جمع شوند و این سازمان را از بین ببرند. داستان همان داستان همیشگی است؛ یک سازمان شرور می‌خواهد به شهر مسلط شود و گروه پلیس‌های سابق در برابر آن‌ها مقاومت می‌کنند.. دو شخصیت ثابت سری یعنی اکسل و بلیز که مثل همیشه حاضر هستند و حالا دو نفر به تیم‌شان اضافه شده‌اند. اولی Cherry دختر آدام که یک گیتاریست و عاشق موسیقی است و دومی Floyd Iraia که شاگرد دکتر Zan به حساب می‌آید و از طرف او به تیم ملحق شده است. البته این چهار نفر تنها نیستند و در اواسط راه، «آدام هانتر» معروف که از نسخه‌ی اول او را به یاد داریم، به تیم ملحق می‌شود. روایت اتفاقات با پنل‌های تصویر و یک سری متن انجام می‌گیرد هرچند که داستان، هیچ‌وقت اولویت اول Streets of Rage نبوده و نیست. با این‌حال، مواردی در قسمت چهارم قطعا طرفداران را سر حال می‌آورد. مثل ملاقات دوباره با شخصیت‌هایی چون Max و Shiva که به عنوان باس‌فایت حضور دارند. دشمن‌های بازی هم اکثرا دشمن‌های آشنای نسخه‌های قبلی هستند که حالا دیگر پیکسلی نیستند و در سبک گرافیکی جدید بازسازی شده‌اند.
