پیش از آنکه بازی Star Wars: Squadrons را تجربه کنم نگران بودم که مبادا استودیوی Motive اشتباه کریستال داینامیکس در بازی Avengers را اینجا تکرار کند. در آن بازی، علیرغم ماهیت متفاوتش، کمپین صرفا یک بخش آموزشی طولانی برای بخش چندنفره بود که باعث می‌شد داستانی به شدت نخ‌نما و مراحلی کسالت‌آور داشته باشد. Squadrons اما اصلا این طور نیست. بخش تک‌نفره‌ی بازی یک تجربه‌ی کاملا منحصر به فرد است که نه تنها برای ساعت‌ها شما سرگرم می‌کند، بلکه ایده‌ی خوبی از آنچه قرار است در مولتی پلیر بازی ببینید به شما می‌دهد. شروع بازی تحسین برانگیز است؛ پس از شخصی‌سازی خلبان‌ها، یک راست راهی بخش آماده‌سازی با TIE Fighterهای کهنه‌کار می‌شوید و جادوی بازی از همینجا آغاز می‌شود. تجربه‌ی قرار گرفتن در کابین یک سفینه‌ی جنگی دنیای استار وارز و پرواز در کهکشان وسیع و چشم‌نواز از همان ابتدا هوش و حواستان را می‌برد، خصوصا اگر بازی را روی نمایشگر بزرگ تجربه کنید. پرولوگ بازی که ماجرای خیانت جیوز به امپراطوری را روایت می‌کند، مرحله‌ای بسیار هیجان‌انگیز است که هم به خوبی شما را با جزئیات کنترل‌های سفینه آشنا می‌کند و هم گوشه‌ای از مراحلی که قرار است در ادامه‌ی داستان پشت سر بگذارید را نشانتان می‌دهد.
آن چه که در Squadrons می‌درخشد، فضاسازی و انتقال فوق‌العاده‌ی حس جنگیدن در فضا با سفینه‌های کلاسیک و آشنای دنیای جنگ ستارگان است
با وجود آن که داستان نیمی از این بازی است، اما پیرنگ آن چندان حرفی برای گفتن ندارد. در عوض آن چه که در Squadrons می‌درخشد، فضاسازی و انتقال فوق‌العاده‌ی حس جنگیدن در فضا با سفینه‌های کلاسیک و آشنای دنیای جنگ ستارگان است. مراحل بازی شامل ماموریت گرفتن از تیم فرماندهی و سپس آماده‌سازی سفینه برای اعزام می‌شوند. اکثر مراحل بازی کارهای تکراری همچون نابود کردن سفینه‌های دشمن یا محافظت از نیروهای خودی را در بر می‌گیرند، البته گهگاهی هم لحظات هیجان‌انگیز و غافلگیرکننده میانشان وجود دارد. اما فضایی که مراحل در آنها جریان دارند به اندازه کافی خوب هستند که هر بار برایتان تازگی داشته باشند. از نبرد در میانه‌ی بقایای کشتی‌های نابودشده گرفته تا تعقیب و گریز در لابه‌لای شهاب سنگ‌های متراکم، Squadrons با محیط‌های شگفت‌انگیز خود همیشه چیزی برای غافلگیر کردنتان دارد.
تکراری بودن مراحل اما تنها ایراد بخش کمپین نیست. به طور کلی داستان کم‌رمق و یکنواخت است و از پتانسیل کاراکترهای خود استفاده نمی‌کند. با وجود آن که هم‌رزمانتان همچون Gunny یا Shen کاراکترهای جالبی هستند، اما چندان به آنها پرداخته نمی‌شود و بازی در کل اهمیتی به تغییر و تکامل شخصیت‌ها در خلال اتفاقات داستان نمی‌دهد. با تمام این‌ها، بخش تک‌نفره بسیار سرگرم‌کننده است، چرا که گیم‌پلی و فضاسازی فوق العاده‌ی بازی تا حد زیادی نقص‌های داستان را پوشش می‌دهند.
طراحی مکانیک‌های گیم‌پلی بازی Star Wars: Squadrons هوشمندانه است، به طوری که نه حس یک شبیه‌ساز خشک را دارد و نه یک آرکید بی‌مغز. چالش اصلی بازیکن، کنترل جنگنده با مانورهای خطرناک و همزمان تقسیم قدرت میان سه عنصر سلاح‌ها، سپر محافظ و سرعت است. پس از ورود به نبرد، باید از توانایی‌های سفینه‌تان به خوبی استفاده کنید تا در سناریوهای مختلفی که حین نبرد پیش می‌آیند بر دشمنان پیروز شوید. این سناریو‌ها می‌تواند تعقیب و گریز یک سفینه‌ی دشمن، مانورهای ریسکی بر فراز موانع یا تلاش برای منحرف کردن موشکی باشد که به سمتتان شلیک شده. ترکیب این موارد به شکل هیجان‌انگیزی شما را در بازی غوطه‌ور می‌کند. دنبال کردن TIE Fighterها با X-Wing چابک و قدرتمند در حالی که Star Destroyerهای امپراطوری از دور دست در حال شلیک لیزر به سمتتان هستند و هر لحظه ممکن است با مانور اشتباه کار دست خودتان دهید، تجربه‌ای به شدت هیجان‌انگیز است که کمتر آن را تجربه کرده‌ام.
