نقد سريال Slow Horses – اسب‌های آرام

جیمز هاوز یعنی کارگردان سریال، داستان خود را به آرامی اما با اعتماد به نفس در شش اپیزود مفید روایت می‌کند، که پر از پیچش‌ها و چرخش‌های غیرمنتظره هستند؛ زیرا مخاطرات به تدریج افزایش می‌یابند و توطئه‌ها پیچیده‌تر می‌شوند، اما اسب‌های آرام یکی پس از دیگری سرنخ‌ها را دنبال می‌کنند. داستان هرگز آرام نمی‌گیرد و دائماً در حال ایجاد تنشی لذت بخش و ریتمی سرگرم کننده است که کمتر بیننده‌ای را می‌توان یافت که راضی به رها کردن اثر شود. این مسئله در همان سکانس ابتدایی تثبیت می‌یابد. در سکانس اول مخاطب فوراً سریال را می‌پذیرد و با سکانس اکشن درجه یکی مواجه می‌شود که اهمیت داستان را برای او روشن می‌سازد. این تنش از ابتدا تا انتهای سریال پابرجاست و هرگز نمی‌میرد. در سکانس مأموریت ناموفق کارترایت تمامیت شخصیت‌ها و همچنین شرایط سیاسی بریتانیا به خوبی معرفی می‌شوند، تنها در چند دقیقه! این ریتم روان تا پایان سریال حفظ شده و هرگز خسته‌کننده نمی‌شود. از دیگر بخش‌های جذاب تمام قسمت‌های اثر، اتفاقات غیرقابل پیشبینی آن است؛ برای مثال، در پایان هر قسمت اتفاقی غیرقابل باور رخ می‌دهد که مخاطب را راضی می‌کند تا ادامه دهد. حتی آخرین سکانس و پایان سریال اسبی که در این شش قسمت آرام گرفته بود، دوباره می‌تازد و اتفاقی را نمایش می‌دهد که مخاطبان خود را برای فصل بعدی سریال کاملاً آماده ‌سازد. این اثر یک سریال لذت‌بخش برای طرفداران حرفه‌ای و سخت‌گیر سینما است؛ چه بسا مخاطب عام نیز ازین سریال لذت خواهد برد.

‎سریال اسب‌های آرام یک نمونه‌ی فوق‌العاده برای آثار اقتباسی از کتاب‌های جاسوسی است

‎ بعد از تیتراژ مخاطبان با کارترایت همراه شده و به لجن‌زار می‌روند و با هیولایی به نام لمب آشنا می‌شوند. لمب از همان ابتدا شخصیت یک دنده و غیرقابل تحمل خود را به نمایش می‌گذارد اما سریال در این نقطه شخصیت پردازی او را رها نکرده و لمب را یک رئیس تک بعدی و رقت‌انگیز نساخته است. شخصیت‌پردازی‌های صورت گرفته بسیار کامل هستند. با وجود کاراکتر‌های بسیار زیاد و پیچیده، سازندگان موفق شده‌اند که هر شخصیت‌ را به خوبی معرفی کنند و به نمایش بگذارند. تمرکز داستان بر روی یک شخصیت نیست و هر یک از شخصیت‌ها جزئی از این کل هستند. در لجن‌زار هر نوع شخصیتی را می‌توان یافت، اما دسترسی به گذشته‌ی همه‌ی آن‌ها کار دشواری است که سریال از عهده‌ی آن بر آمده است. رابطه‌ی بین شخصیت‌های اثر از نقاط قوت آن محسوب می‌شود؛ رابطه‌ی بین سید بیکر و کارترایت، رودی و ریور، مین و لوییسا، استندیش و لمب و در نهایت بهترین و جذاب‌ترین تقابل دو شخصیت برای کارترایت و لمب است. کشمکش بین این دو شخصیت و جایگاه اربابی لمب، طنزی دوست‌داشتنی را تداعی کرده که اوقات خوشی را برای بینندگان ترتیب داده است. می‌توان گفت که لمب، استندیش، تورنر و کرلی کلیدی‌ترین افراد موجود در این سریال هستند و معماهای جالب‌تری نسبت به سایر کاراکتر‌های سریال دارند؛ اما باید گفت که در مورد لمب زود قضاوت کرده‌ایم، او عمیق‌ترین و مرموز‌ترین فردی است که می‌توانید در اثر بیابید. رفتارهای غیرقابل پیشبینی او، مهارتش در سیاست و هوش وی در کارش لمب را از یک رئیس کسل‌کننده و منزجر‌کننده به یک منجی تبدیل می‌کند.

‎گری اولدمن با بازی قدرتمندش در فیلم «تاریک‌ترین ساعت» (Darkest Hour) که برنده اسکار شد و همچنین «بندزن خیاط سرباز جاسوس» (Tinker Tailor Soldier Spy) به همان اندازه مؤثرتر، خود را به عنوان یک استاد در زیر ژانرهای هیجانی سیاسی و جاسوسی ثابت کرده است. او قدرت، کاریزما، آرامشی از جنس طوفان و همچنین مهارت خود را به خوبی بر پرده‌ی سینما به تصویر کشیده است، اما در پیشنهاد جدید Apple TV ابعادی کاملاً متفاوت را برای یک کهنه سرباز بریتانیایی به نمایش می‌گذارد، کسی که با شوخ طبعی بریتانیایی هرگز از جاسوسی دست برنمی‌دارد.