0/10

نقد انیمیشن Predator: Killer of Killers – غارتگر: قاتل قاتلان

غارتگری که ترسناک نیست!

0/10 ۲ ۰۴ تیر ۱۴۰۴ بررسی فیلم‌های خارجی کپی لینک

در نقد انیمیشن Predator: Killer of Killers می‌خواهیم به دستپخت تازه دن تراختنبرگ نگاهی انداخته و ببینیم آیا مانند Prey جذابیت بالایی دارد.

چند دهه پیش، فیلمی با نام Predator اکران شد که بنظر می‌رسید یک اکشن بی کلهِ دیگر با نقش آفرینی آرنولد شوارتزینگر (Arnold Schwarzenegger) باشد اما در نهایت به یکی از بهترین فیلم‌های تاریخ سینما در دهه ۸۰ میلادی تبدیل شد. مهمترین نکته‌ای که آن را از دیگر آثار مشابه متمایز می‌کرد، پنهان بودن هیولای داستان تا بخش‌های پایانی بود؛ نه شخصیت‌ها و نه حتی مخاطبان نمی‌دانستند چه چیزی شخصیت‌های داستان را به وحشتناکترین شکل ممکن شکار می‌کند و این موضوع در کنار عوامل دیگر باعث موفقیت فیلم شد. حالا هم که یک فرنچایز به نام غارتگر داریم.

استفاده از غارتگر در فیلم‌ها و کراس اورهای متعدد باعث شد جذابیتش را به مرور زمان از دست داده و عملاً به یک فرنچایز فراموش شده تبدیل شود. اما دن تراختنبرگ (Dan Trachtenberg) مانند یک ناجی ظاهر شد و با فیلم Prey فرنچایز مزبور را احیا کرد؛ فیلمی که توانست پس از سال‌ها هیجان و اضطراب را بواسطه غارتگر به مخاطبان القا کند و زمینه ساز آثار جدیدی بر اساس Predator شد: انیمیشن Predator: Killer of Killers و فیلم Predator: Badlands که هر دو را تراختنبرگ می‌سازد.

انیمیشن Predator: Killer of Killers در دسته سینمایی‌های آنتالوژی محسوب می‌شود؛ زیرا از سه داستان مستقل تشکیل شده است: داستان The Shield روی اورسا تمرکز داشته که رهبر یک قبیله از وایکینگ‌ها بوده و به همراه فرزند پسر و یارانش به قبیله دشمن حمله ور می‌شود؛ داستان دوم، یعنی The Sword درباره دو برادر ژاپنی به نام‌های کنجی و کیوشی است که طمع قدرت میانشان جدایی می‌اندازد. کنجی سال‌ها بعد به خانه برمی‌گردد تا انتقامش را از برادر خود بگیرد؛ داستان سوم هم The Bullet بوده و درباره یک مرد جوان است که به پرواز علاقه داشته و در خلال جنگ جهانی دوم به یک خلبان تبدیل می‌شود.

قبل از اینکه پای تماشای انیمیشن Predator: Killer of Killers بنشینم، حس خوبی نسبت به آن نداشتم. به هر حال، فیلم آنتالوژی یعنی چند قصه‌های مجزا و این موضوع می‌تواند باعث ضربه خوردن به داستانسرایی شود. به هر حال، نویسنده یا نویسندگان فرصت کافی برای گنجاندن همه جزئیات ضروری را ندارند. از همه مهمتر، انتخاب سه دوره تاریخی مختلف برای روایت قصه این حس را در من بوجود آورده بود که تنها قرار است تقابل غارتگر با انسان‌هایی را ببینم که از سلاح‌های متنوع استفاده می‌کنند. به بیان دقیقتر، گمان نمی‌کردم در هر کدام از سه قسمت داستان خاصی را شاهد باشم.

انیمیشن Predator: Killer of Killers از لحاظ داستانسرایی غافلگیرکننده ظاهر می‌شود. اگرچه مدت زمان زیادی به سه داستان اختصاص داده نشده، قصه‌ای نصفه و نیمه اما جذاب را شاهد بوده و جزئیات قابل قبولی را در خود جای داده است. به همین دلیل، اگر سختگیری را کنار بگذارید، می‌توانید با سه شخصیت اصلی قصه ارتباط برقرار کرده و اقداماتشان را درک کنید. همچنین مدت زمان کم باعث شده تا روند سریعی را شاهد باشیم و اتفاقات پشت سر هم رخ داده و انیمیشن لحظه‌ای شما را به حال خود رها نمی‌کند. شاید بهتر است اینطور بگویم: هیچ صحنه اضافه‌ای وجود ندارد که باعث سر رفتن حوصله شما شود.

همانطور که گفته شد، سه قصه انیمیشن Predator: Killer of Killers به دوره‌های تاریخی متفاوت تعلق داشته و می‌توان گفت به این سوالات پاسخ می‌دهند: نبرد غارتگر با یک وایکینگ چگونه خواهد بود؟ نبرد یک غارتگر با سامورایی چطور خواهد بود؟ نبرد یک غارتگر با خلبان جنگ جهانی دوم چگونه خواهد بود؟ پاسخِ این سوالات را می‌توانید در مجموعه‌ای از صحنه‌های اکشن هیجان انگیز مشاهده کنید که با سبک هنری خاص و انیمیشنی ترکیب شده است. اینکه با یک انیمیشن مواجه هستید، اصلاً و ابداً شما را گول نزند. همان خشونتی که از یک اثر متعلق به فرنچایز Predator انتظار می‌رود را در این اثر مشاهده خواهید کرد.

لبته که اثر جدید دن تراختنبرگ بدون نقص نیست. یکی از دلایل اینکه فیلم Prey بازگشتی به ریشه‌ها به شمار می‌رفت، فضای اضطراب آوری است که بر داستان حاکم بود و می‌شد حس ناتوانی شخصیت اصلی در برابر یک شکارچی قدرتمند و مجهز به تکنولوژی‌های پیشرفته را حس کرد. در اینجا، خبری از آن حسِ ترس و اضطراب یا ناتوانی شخصیت اصلی برای بقا نبوده و جای خود را به صحنه‌های نبردِ چشم نواز و هیجان انگیز داده که پشت سر هم به نمایش در می‌آیند. این ویژگی بدون شک برای طرفداران پروپاقرص فرنچایز ناامیدکننده است.

اگر بخواهیم انیمیشن Predator: Killer of Killers را با اثر قبلی فرنچایز، یعنی فیلم Prey مقایسه کنیم، قطع به یقین مقداری عقبتر (نه خیلی، در حد یک قدم) قرار می‌گیرد. به هر حال، غارتگر با دو چیز شناخته می‌شود: کشتارهای خونین و اضطراب. دن تراختنبرگ توانسته مورد اول را به شکلی عالی در اثر تازه خود بگنجاند اما درباره مورد دوم باید بگویم بطور کامل شکست خورده است. با این حال، Killer of Killers یک اثر جذاب بوده و به لطف مدت زمان کوتاه خود می‌تواند گزینه‌ای عالی برای تماشا و لذت بردن باشد؛ گزینه‌ای که قطعاً پشیمانتان نمی‌کند.