بررسی بازی Pillars of Eternity: Complete Edition

داستان از جایی آغاز می‌شود که بخش عمده‌ای از پناهجویان خارجی پس از رسیدن به منطقه‌ی Drywoods بر اثر یک طوفان سهمگین از بین می‌روند. قهرمان بازی در این میان که به رسم عناوین نقش‌آفرینی یک فرد بی نام و نشان است، پس از سر و گوش آب دادن در یک غار به صورت اتفاقی با یک فرقه‌ی مخفی برخورد می‌کند که مشغول جمع آوری روح افراد با استفاده از ماشین‌های مخصوص هستند. پس از قرار گرفتن در معرض انرژی این ماشین، قهرمان داستان قدرتی مافوق بشری بدست می‌آورد که در بازی از آن با عنوان قدرت ناظر (Watcher) یاد می‌شود. ناظر فردی با قدرت‌های ویژه است که می‌تواند با ارواح ارتباط برقرار کرده و حافظه‌ی آن‌ها را بخواند. با فرار از Drywoods و دهان به دهان چرخیدن قدرت‌های کاراکتر اصلی، بازیکنان به طور ناخواسته وارد مسیری می‌شوند که در انتها سرنوشت کل دنیا و بشریت را رقم خواهد زد. داستان یکی از بزرگترین نقاط قوت بازی Pillars of Eternity است و تا پایان هم جذابیت و کشش خود را حفظ می‌کند. سناریوی بازی پر است از پیچ و خم‌های داستانی که بسیاری از آن‌ها با پایان هر فصل بازی پدیدار شده و گیمرها را مجاب به پیگیری آن در فصل‌های بعد می‌کنند.

آیا آزادی‌ای که به مرگ ختم شود ارزش جنگیدن دارد؟

با این حال سناریوی بازی با تمام برجستگی‌هایش، بزرگترین نقطه قوت بازی نیست و بدون شک گیم‌پلی بزرگترین دستاورد استودیوی Obsidian در بازی Pillars of Eternity محسوب می‌شود. یکی دیگر از نقاط قابل توجه بازی که پس از دست یافتن کاراکتر اصلی به قدرت Watcher به دست می‌آید، توانایی ارتباط با ارواح و پی بردن به داستان‌های مختلف زندگی آن‌هاست. سازندگان به رسم تشکر از حامیان خود در کمپین کیک استارتر، در گوشه و کنار محیط بازی NPCهایی را با نام آن‌ها قرار داده‌اند. این NPCها نقشی در پیشبرد داستان ندارند اما پس از ارتباط با روحشان داستان‌های جالبی برای بازگو کردن دارند که شنیدنشان خالی از لطف نیست. با این حال یکی از بزرگترین دستاوردهای Obsidian در کنار توسعه‌ی سیستم گیم‌پلی غنی بازی، طراحی سیستم انتخاب‌های گیمرهاست. دیالوگ‌های بازی Pillars of Eternity محدود به انتخاب‌های آبی و قرمز (مانند سری Mass Effect) نیست. تصمیمات کاراکترها هم تنها حول و حوش گزینه‌های کاملا سیاه یا کاملا سفید نمی‌چرخد. سیستم انتخاب‌ها در این بازی به معنای واقعی کلمه خاکستری است. هیچ تضمینی وجود ندارد که انتخاب‌های به ظاهر خوبتان جان و مال کسی را نجات دهد. این جا خبری از نجات تمام موجودات زنده و رسیدن به یک پایان خوش نیست. در بازی Pillars of Eternity حتی یک تصمیم به ظاهر خوب مانند نجات دورف‌های محبوس در یک پناهگاه زیرزمینی در انتها می‌تواند به کشتار آن‌ها توسط روستاییان ختم شود. در این میان انتخاب میان گزینه سیاه و سفید نیست. آیا آزادی‌ای که در نهایت به مرگ ختم می‌شود، ارزش فدا کردن امنیت را دارد؟ سازندگان با قرار دادن ده‌ها مورد این چنینی در بازی، قضاوت و انتخاب گیمرها را به چالش می‌کشند.

گرافیک بازی حرف چندانی در برابر عناوین سرآمد این سبک نداشته و صدالبته کسی از یک بازی ژانر نقش‌آفرینی کلاسیک انتظار خاصی هم ندارد. اصولا گیمرهای طرفدار این ژانر هم اهمیتی به جزییات گرافیکی فوق پیشرفته نمی‌دهند. تنها روان بودن گرافیک و دقت به طراحی هنری و رنگ‌آمیزی محیط‌های بازی برای آنان کافی است و الحق که بازی Pillars of Eternity هم روان است هم طراحی هنری بسیار جذابی دارد. بدون شک بزرگترین ایراد فنی بازی، لودینگ‌های بسیار طولانی و خسته‌کننده آن است که سازندگان طی این مدت آن را برطرف نکرده‌اند. به جرات می‌توان گفت ده الی بیست درصد زمان گیمرها در صفحه‌های لودینگ سپری خواهد شد. چنین چیزی نخست غیرقابل باور به نظر می‌رسد اما در صورت تجربه‌ی بازی متوجه آن خواهید شد.