-
0/10
ساخت سری Dark Souls و موفقیت کم نظیر عناوین ساخته شده توسط خالق این سری یعنی هیدتاکا میازاکی باعث شد بسیاری از بازی‌سازان با کپی برداری از ایده‌های بنیادین سری سولز، بازار را از عناوین مشابه Dark Souls و Bloodborne اشباع کنند. شاید بیراه نباشد اگر بگوییم در میان این سیل عظیم بازی‌های الگو گرفته از عناوین میازاکی که با شکل و شمایل عمیقا متفاوت با یکدیگر روانه بازار شدند، یک نام بیش از دیگران جای خود را در دل طرفداران سرسخت بازی‌های میازاکی باز کرد. این نام چیزی نبود جز بازی Nioh که در سال ۲۰۱۷ واسطه گیم‌پلی عمیق و درگیرکننده‌اش، با استقبال خوب گیمرها مواجه شد. حال پس از سه سال از عرضه قسمت اول، Nioh 2 روانه بازار شده تا بار دیگر موفقیت نسخه اول را تکرار کند اما آیا در این راه موفق می‌شود؟
شباهت بیش از اندازه بازی Nioh 2 با قسمت نخست در همان نگاه اول به شدت خود را نشان می‌دهد و این موضوع به هیچ عنوان یک نقطه قوت محسوب نمی‌شود. گاها پیش می‌آید گیمرها با دیدن محیط‌ها و فضاهای قدیمی در قسمت‌های مختلف یک سری خوشحال شوند. حس و حالی که طرفداران سری سولز پس از سفر به شهر زیبای آنورلاندو در Dark Souls 3 به آن دچار شدند، دقیقا از همین دست احساسات است اما یک زمان این شباهت‌ها و دیدن محیط‌های قدیمی یک حس تکرار و ناامیدی را در ذهن گیمرها تزریق می‌کند و حسی که طرفداران با ورود به بازی Nioh 2 به آن دچار می‌شوند، تا حد زیادی نزدیک به گزینه دوم است.
اشتباه نکنید بازی Nioh 2 به هیچ عنوان یک بازی بد نیست بلکه یک بازی کامل است اما ایراد کار اینجاست که طرفداران قسمت نخست با ورود به قسمت دوم تصور می‌کنند یک بسته الحاقی برای قسمت اول Nioh خریداری کرده‌اند، نه یک نسخه‌ی جدید و مجزا. این حس و حال تکرار تنها به طراحی محیط‌ها ختم نشده و حتی طراحی دشمنان و مبارزات بازی هم به طور کامل قسمت نخست را در ذهن متبادر می‌کنند و نه یک عنوان جدید. با این حال طراحی دشمنان تماما ایراد و مشکل نیست و نباید از این نکته غافل شد که طراحی باس فایت‌ها در قسمت دوم جهش بسیار خوبی نسبت به قسمت اول داشته.
سری Nioh با الهام از سری Dark Souls ساخته شده و سختی گیم‌پلی آن هم یک موضوع بسیار طبیعی و صد البته جذاب است. با این حال سختی گیم‌پلی در بازی Nioh 2 به مرتبه جدیدی رسیده طوری که گیمرها، چه بازیکنان تازه وارد، چه خوره‌های سری سولز تنها در مبارزه با دومین دشمن بازی با یک غول بی‌شاخ و دم مواجه می‌شوند که دمار از روزگارشان درمی‌آورد. همین دشمن که تنها دقایقی پس از ورود به محیط مرحله نخست بازی با آن روبه‌رو می‌شوید، باعث می‌شود به زمین و زمان فحش و ناسزا دهید و دیوانه‌وار به جنگ‌اش بروید. البته این دشمن سرسخت یک نکته‌ی مهم را به تمامی مخاطبانش یادآوری می‌کند: «اگر مرد میدان نیستی همین الان بیخیال ادامه بازی شو، اگر هم مرد میدانی که بفرما وسط گود!» همان طور که از هر بازی در این سبک انتظار می‌رود، دقت و حوصله اصلی‌ترین عامل برای پیروزی یا شکست در مبارزات است. با این حال در بازی Nioh 2 دشمنان به مراتب بیشتری نسبت به نسخه اصلی قید صبر و حوصله را زده و به صورت دیوانه‌واری به بازیکنان حمله‌ور می‌شوند.
تفاوت‌های بازی Nioh 2 با قسمت نخست سری به هیچ عنوان انقلابی و اساسی نیستند و سازندگان تنها به بهبود بخشیدن به مکانیزم‌ها و گیم‌پلی بازی بسنده کرده‌اند که از یک نظر نکته مثبت محسوب می‌شود و از سوی دیگر حس تکراری بودن گیم‌پلی را بالا می‌برد که یک نکته‌ی منفی بزرگ است. شاید یکی از بزرگترین تغییرات نسخه‌ی دوم، قابلیت خلق یک کاراکتر و شخصی سازی آن در آغاز بازی است. سازندگان در استودیوی Team Ninja بدون شک با دقت تمام بخش ساخت کاراکتر را طراحی کرده و حق انتخاب گسترده‌ای در اختیار گیمرها قرار داده‌اند. بازیکنان در این بخش قادر هستند علاوه بر طراحی کامل چهره و هیکل کاراکتر خود، فرم افسانه‌ای (Yokai) او را نیز با دست خود خلق کنند. گستردگی امکانات ساخت کاراکتر از یک سو و کیفیت بسیار بالای چهره‌ی آن‌ها هم از سوی دیگر باعث شده بخش طراحی کاراکتر بدل به یکی از بی‌نقص‌ترین زوایای بازی Nioh 2 بدل شود.
یکی از نکات جالب گیم‌پلی قسمت نخست، قابلیت احضار ارواح دیگر بازیکنان در گوشه و کنار محیط و مبارزه با آنان بود. این ارواح برخلاف سری سولز، بازیکنان آنلاین نبوده و توسط هوش مصنوعی کنترل می‌شدند. گیمرها با نبرد و شکست این مبارزان قادر به لوت کردن تجهیزات و جمع آوری آیتمی به نام لیوان Ochoco هستند که برای کوآپ بازی کردن، الزامی است. قابلیت احضار ارواح خبیث در بازی Nioh 2 نیز برگشته، با این تفاوت که این احضار کنندگان همگی دشمن نیستند. بازیکنان می‌توانند برخی از این مبارزان را برای کمک در نبردها به دنیای خود احضار کنند. طرفداران سری سولز به خوبی با این قابلیت آشنا هستند اما تفاوت اصلی از جایی ناشی می‌شود که مبارزان قابل احضار در سری سولز همگی NPCهای مرتبط با داستان کلی بازی بوده و هرکدام یک خط داستانی مجزا برای خود دارند. در بازی Nioh 2 از این خبرها نیست و هروقت که علامت احضار آبی را دیدید، می‌توانید یک مبارز دوست را احضار کنید. البته توصیه‌ی ما به شما این است که ترجیحا دست به چنین کاری نزنید زیرا تنها لیوان‌های Ochoco خود را دور می‌اندازید. هوش مصنوعی این مبارزان دست کمی از فاجعه ندارد طوری که اگر چند ثانیه به نحوه مبارزه آن‌ها دقت کنید، بدون شک خودتان با شمشیر و تبر به جانشان می‌افتید. این جنگجویان هیچ وقت براساس منطق تصمیم نمی‌گیرند و با پا گذاشتن روی زمین سمی و آتشین به زندگی خود پایان می‌دهند. برهمین اساس روی کاغذ شاید بتوان گفت حضور همیشگی این مبارزان در صحنه نبرد گیم‌پلی را آسان‌تر کرده اما در عمل هیچگونه تاثیری در گیم‌پلی ندارد زیرا بود و نبود این مبارزان تغییر آن چنانی‌ای ایجاد نمی‌کند.
داستان بازی Nioh 2 به عنوان پیش‌درآمد قسمت قبلی عمل می‌کند و روایتی کاملا افسانه‌ای و تخیلی از جنگ‌های خونین داخلی ژاپن قرون وسطی به مخاطبانش ارائه می‌کند. برخی از مشهورترین نام‌های تاریخ ژاپن از جمله توکوگاوا و اودا نوبوناگا مسیر داستان بازی را تعیین می‌کنند، با این حال درس تاریخ با چاشنی افسانه بلافاصله با اتمام کات سین‌ها به پایان رسیده و بازیکنان باید به سلاخی هیولاهای ریز و درشت بپردازند. اصلی‌ترین هدف در داستان که این بار به طور کامل از زاویه دید کاراکتر اصلی روایت می‌شود، یافتن اسرار سنگ‌های باستانی و جادویی به نام سنگ‌های ارواح است که قدرتی بی‌اندازه به صاحبانشان اعطا می‌کنند. داستان در بازی Nioh 2 تا حدی به عنوان یک بخش جانبی عمل می‌کند نمی‌توان آن را بخشی دانست که بازیکنان را میخ‌کوب خود کند. چیزی که بنیان سری را محکم و پابرجا نگاه داشته، گیم‌پلی و مبارزات عمیق و بی‌نظیر آن است.
با این که تغییرات اعمال شده در گیم‌پلی مبارزات بازی بسیار محدود بوده و مهمترین آن اعمال تغییرات بصری در درخت توانایی های کاراکتر اصلی است که آن را بیش از پیش شبیه عناوین نقش آفرینی کلاسیک کرده. عنصر Yokai نقش بسیار گسترده‌تری در گیم‌پلی بازی Nioh 2 ایفا می‌کند. کاراکتر اصلی یک نیمه یوکای است و برهمین اساس با آزادی و قدرت بسیار بیشتری نسبت به ویلیام (قهرمان قسمت نخست) قادر به استفاده از توانایی‌های یوکای است. گیمرها با شکست برخی از دشمنان می‌توانند Soul Core از آن بدست بیاورند. بازیکنان با استفاده از این آیتم‌ها و ترکیب آن‌ها با یکدیگر قادر به آزاد کردن حرکات و فنون جدیدی هستند که می‌توانند دمار از روزگار دشمنان دربیاورند.
درنهایت باید گفت بازی Nioh 2 به هیچ عنوان یک بازی بد نیست، بلکه عنوان خوب و جذابی است که می‌تواند ساعت‌ها طرفداران این سبک را راضی نگاه دارد اما سازندگان در حد غیرقابل باوری به فرمول‌های قسمت اول وفادار مانده و از ایجاد هرگونه تغییرات بنیادین در گیم‌پلی بازی خودداری کردند. همین محافظه کاری سازندگان که مشخص نیست ناشی از تنبلی آنان بوده یا ترسشان از شکست، به شدت حس و حال قسمت اول Nioh را تداعی کرده و باعث زده شدن بسیاری از گیمرها در همان ساعات اولیه از بازی می‌شود. بازی Nioh 2 با وجود این که گیم‌پلی روان و جذابی دارد اما مشخص نیست یک نسخه جدید است یا یک بسته الحاقی عظیم برای قسمت اول سری.
ترکیب جالب تاریخ و افسانه در داستان-
بخش طراحی کاراکتر عمیق
-
گیم‌پلی درگیرکننده
-
بهبود باس فایت‌ها
-
تغییرات سیستم لول آپ درختی
افت فریم‌های متعدد-
محیط‌ها و دشمنان تکراری
-
عدم تغییرات بنیادین نسبت به قسمت قبلی
-
هوش مصنوعی فاجعه‌بار یارهای کمکی
-
ایرادات متعدد بخش چندنفره
نظرات
دیدگاه خود را اشتراک گذارید